❤️//Хайр//❤️ [completed]

17-р хэсэг

-Ахх! ядарч үхлээ.
(Орон дээрээ тэрийж хэвтэх)

Наёон: Тэгэж их ядраа юу?

Би: Тиймээ. Гэртэй ирсэн чинь сайхан байна. Ядсан дээр нь өнгөрсөн хэд хоногт ямарч их зүйл тохиолдов.

Наёон: Ядаж усанд орчихоод хэвтээчдээ.

Би: Залхуу хүрээд байна аа.
(Нүдээ анин хэвтэх)
-Чи яг л ээж шиг үглэх юм.

Наёон намайг хөлөөрөө түлхээд: Далжиганаад байлгүй босоод уcанд ороодхооч!

Би: (нуруугаа барих) Яая лдаа өвдөж байна шд. (Босох)
*
*
*
Ариун цэврийн өрөөний толинд нүүрээ харан зогсохдоо яагаад ч юм урууландаа хүрчихсэн зогсож байв. Тэр өдөр Бэкхёнтой хийсэн зүйл дахиад л бодогдож байна.

Хачин юм бодсондоо хэд хэд толгойгоо сэгсрээд ийм зүйл бодох хэрэггүй гэж өөртөө дахин нэг сануулав.

Усанд орчихоод ариун цэврийн өрөөнөөс гаран орон дээрээ сууж  цүнхэндэх хувцсаа эмхэлээд байж байтал утас дуугарлаа.

Дугаарыг нь харалгүй шууд аваад ярив. Учир нь би хэн болохыг нь угаасаа мэдэж байсан болохоор.

Бэкхён: Унтах гэж байна уу?

Би: Тйимээ.

Бэкхён: Маргааш болзоно гэдгээ мартаагүй биздээ.

Би: Энийг сануулах гэж залгаа юу? Санаа зоволтгүй ээ. Би угаасаа хүнд өртэй байх дургүй.

Бэкхён: Санаж байгаа  бол яамай даа.
- Одоо унт унт.

Би: Хнн нээх санаа тавидаг хүн болж гэнэ. (Бувтнах)

Бэкхён: Бувтнаад байлгүй шууд хэлчихээч. Сонсогдоод байхад.

Би: Хэд хоног намайг асраад ядарсан байх гэж бодтол хэрэлдэх чадал бас байгаа хэрэг үү?

Бэкхён: Энийг чинь хэрэлдэх гэдэггүй юм.

Би: Бурхан минь энэ хүнийгээ. Заза тэгээд салгаачдээ. Яриад л байх юм.

Бэкхён: Салгах гэж байна. (Таслах)

Түүнийг утсаа салгасаны дараа шууд л хойшоо орон дээрээ тэрийн хэвтлээ.

*
*
*

//маргааш нь//

- За явах уу?

Бэкхи Наёон хоёртой явж байтал тэр гэнэт гарч ирээд ийн хэллээ.

Би түүнрүү нэг хачин харж байгаад нөгөө хоёр луу харан: "Би түрүүлээд явлаа." гэхэд