I Am His, His Lost Girl -- Peter Pan (Compleet)

StoryBrooke

Mara schrikt wakker. "Wat is er?" vraagt Peter bezorgd. Ze zitten nog steeds op dezelfde plek. "Niets, ik.." begint Mara, maar ze weet niet wat ze moet zeggen. "Gewoon weer een nare droom." besluit ze te antwoorden. Wat moet ze anders? Peter zeggen dat ze voor de tweede keer, precies dezelfde droom heeft over hem die de ouders van een baby vermoord? Nee, wat moet hij dan wel niet denken. "Kom, ik breng je naar bed. Daar is het warm, misschien slaap je beter." stelt Peter voor. Mara knikt.

------------------------------

"Mara?" Peter gaat op zijn knieën naast het bed zitten. "Mara?" Mara draait zich om en opent haar ogen. Zodra ze Peter ziet, krijgt ze gelijk een glimlach op haar gezicht. "Ben je zover?" vraagt Peter dan. Dan worden Mara haar ogen groot. "Het is zover!" roept ze vervolgens. Mara gaat gelijk rechtop zitten. "Ja, maar rustig aan. We hebben alle tijd." antwoord Peter lachend. Hij heeft totaal geen zin om weg te gaan, maar Mara zo gelukkig zien doet hem wel echt goed.

Een uurtje later is Mara eindelijk zover. "Kom op Peter." zegt Mara. Ze slaat haar armen om hem heen. "Heb je me goed vast?" vraagt Peter. "Ja." antwoord Mara. "Kan het echt niet wat steviger?" vraagt hij dan met een grijns. Mara rolt met haar ogen. "Ga nou maar!" roept ze dan. "Al goed, al goed." antwoord Peter, dan vliegen ze samen de lucht in, op weg naar StoryBrooke.

Zodra ze aankomen, staat Hook al te wachten. Zoals altijd komen ze aan op dezelfde plek en zoals altijd staat haar familie daar om haar op te wachten. "Mara!" roept Henry vrolijk. Zodra Mara met haar voeten op de grond landt, rent ze naar haar familie toe. Ze geeft Henry en Emma snel een knuffel en eindigt vervolgens bij haar vader. "Ik heb jullie zo gemist!" roept Mara, terwijl ze haar vader vast blijft houden in een knuffel. "Ga dan niet meer weg." zegt Hook. "Pap." zucht Mara, terwijl ze haar vader langzaam weer loslaat. "Je weet dat dat niet gaat."

"We hebben jou ook gemist." zegt Emma dan. Mara knikt met een glimlach. "Je schouder, wat is er gebeurd?" vraagt Hook bezorgd, als hij verband over Mara der schouder ziet zitten. "WAT HEB JIJ GEDAAN!?" roept hij vervolgens richting Peter. "Ik? Zij is zo eigenwijs!" roept Peter terug, terwijl hij richting Hook loopt. Mara houdt hem tegen. "Dat is waar. Ik deed het zelf." antwoord Mara dan. "Hoe?" vraagt Hook bezorgd. "Ik leg alles uit, goed. Bij Granny's." zegt Mara dan. Hook knikt.

"Ik zie je zo, goed." zegt Mara tegen Peter. Peter knikt. Hij geeft Mara een kus en laat haar dan meegaan met haar familie. Peter gaat nooit mee. Zodra ze bij haar familie is, weet hij dat ze veilig is. Hij heeft echt geen zin om tussen dat zooitje te zitten. Hij blijft altijd wachten, wachten totdat Mara terug komt. "Tot zo." antwoord Peter, terwijl Mara met haar familie mee loopt.

"Dus, je arm?" vraagt Hook, zodra ze aan tafel zitten bij Granny's. "Er was een gevecht in het bos.." begint Mara. "Hij laat je vechten!? Dat is.." "Nee!" onderbreken vader en dochter elkaar. "Ik mocht juist niet mee vechten, maar toen hij weg was volgende ik hen alsnog. Ik kwam zelf in gevecht en dat is hoe ik mijn arm bezeerde. Peter heeft me daarna juist gered." legt Mara uit. "Dat klinkt als een avontuur." lacht Henry. Mara moet er ook om lachen. "Een gevaarlijk avontuur." moppert Hook. "Nu klink je net als Peter." zegt Mara dan. "Pardon?" vraagt Hook beledigd. "Sorry, maar het is waar. Jullie lijken veel meer op elkaar dan je denkt." legt Mara lachend uit. "Alleen ben ik geen moordenaar." Mara stopt met lachen.

Nee, ze hebben Peter heus niet vergeven voor wat hij allemaal heeft gedaan, maar dat hoeft ook niet. Het is Mara der leven en dat accepteren ze. Tenminste, dat proberen ze. "Oh, pap, ik heb nog iets te vertellen." zegt Mara plots opgewonden. "Als je nu zegt dat je zwanger bent dan.." "Wat!? Nee!" roept Mara geschokt. "Nee, ik heb iets anders te vertellen." zegt ze dan nog snel. "Wat dan?" wilt Henry weten. "Ik kan magie!" roept Mara dan. Hook zijn ogen worden groot. "Wat?" vraagt hij. "H.." "Peter heeft het me geleerd. Hij zei dat hij aanvoelde dat ik het in me had of zo iets. Hij is het me aan het leren en ik ga echt met grote stappen vooruit." legt Mara vrolijk uit.

Hook is er stil van. "Wat goed! Dat had ik niet zien aankomen." zegt Emma. Mara knikt blij. "Ik ben zo jaloers! Je kan gewoon echt magie!" roept Henry luidt. "Pap?" vraagt Mara dan, als ze merkt daar Hook verdacht stil is. "Ja, ja.. dat is.. geweldig." antwoord Hook. "Sorry, maar ik.. ik moet even gaan." zegt Hook vervolgens, terwijl hij opstaat en weg loopt. Mara, Emma en Henry kijken hem verbaasd aan. Wat heeft hij opeens?