I Am His, His Lost Girl -- Peter Pan (Compleet)

Probeer Het

Als Mara thuis aan komt, zorgt ze ervoor dat haar kamer zo is ingericht dat Tommy erbij kan. Daarna rent ze gauw door naar Henry zijn kamer. "Henry?" vraagt Mara. Henry kijkt op vanuit zijn bed. Hij was een boek aan het lezen. "Ja?" vraagt hij. "Ik heb je hulp nodig." zegt Mara dan. "Mijn hulp, voor wat?" vraagt Henry. "Het lijkt erop dat we voorlopig niet kunnen vertrekken, je moet voor mij de schaduw van Peter oproepen." legt Mara uit. "Wat? Maar dat is gevaarlijk!" roept Henry. "Nee, geen zorgen. De schaduw kent mij. Ik geef enkel door wat er gebeurd is, zodat hij dat aan Felix door kan geven. Alsjeblieft, vanavond?" smeekt Mara. "Al goed." antwoord Henry. "Je bent een topper!" roept Mara blij.

------------------------------------------

Mara zit op haar bed. Ze kijkt haar kamer rond. Alles is zo verplaatst, dat er nog net een matras op de grond past tussen haar eigen bed en bureau. Zij zal op het matras slapen, zodat Peter.. euh.. Tommy gewoon warm in bed kan liggen. In ieder geval totdat hij zich goed voelt. Mara heeft zo met hem te doen. Hij is totaal niet wie hij was, wie hij hoort te zijn. Tommy is letterlijk het tegenovergestelde van Peter. Hij is zo lief, zachtaardig, zwak.. Mara pakt haar boekje erbij en begint weer te schrijven.

*Dus, ik leef weer in StoryBrooke. Nope, niet de bedoeling. Mijn familie heeft Peter vervloekt. Hij denkt nu dat hij een of andere Tommy is. Hij is zo anders dan Peter. Precies het tegenovergestelde eigenlijk. Ik mis Peter. Ze dachten mij hier goed mee te doen, maar dat klopt totaal niet. Hoe kan ik hier mee leven, als ik weet dat mijn ware liefde verdwenen is? Deze nieuwe.. identiteit.. is niet de jongen waar ik verliefd op ben geworden.

Toch laat ik hem niet vallen. Ik zal vanavond de schaduw oproepen en Felix inlichten. Daarna zal ik er alles aan doen om voor Tommy te zorgen en Peter uiteindelijk terug te krijgen. Het maakt me niet uit wat ik ervoor moet doen. Ik zal hem terug krijgen, kosten wat kost. Ik zal hem niet laten vallen. Nooit. Maar eerst.. Eerst moet ik een nieuw persoon leren kennen en zijn naam is.. Tommy Clark.

Ja, hij is anders. Ja, het word moeilijk, maar ja, hij is nog steeds de enige waar ik van hou. Nee, hij is geen Peter meer, maar ik weet dat Peter nog ergens in hem zit. Ik moet gewoon mijn best doen om hem terug te krijgen. Eerst moet ik Tommy helpen. Daarna kan ik verder gaan naar de rest.*

Mara kijkt op de klok en haar ogen worden groot. "Ik moet opschieten!" roept ze dan luidt. Ze pakt haar spullen en loopt snel door naar Henry zijn kamer. "Ben je er klaar voor?" vraagt Mara als ze zijn kamer in loopt. "Nee, moet dat dan?" vraagt Henry. "Nee, zolang het maar werkt." antwoord Mara, terwijl ze allerlei kaarsen neerzet in Henry zijn kamer. "Waarom al die kaarsen?" vraagt Henry. "Dat trekt de schaduw aan." antwoord Mara. "Oh fijn." zegt Henry sarcastisch. "Geen zorgen, het komt allemaal echt goed." verzekerd Mara hem.

"Goed, ga bij het raam staan. Ik verzeker je dat jou niets zal overkomen." zegt Mara. Henry knikt. Hij gaat bij het raam staan, terwijl Mara alle lichten uit doet. Ze pakt een aansteker en steekt alle kaarsen aan. "Goed, het enige wat je hoeft te zeggen is 'ik geloof'." legt Mara uit. Henry knikt. Hij opent het raam en neemt even diep adem. "Ik geloof. Ik geloof! Ik geloof!" roept Henry luidt. Hij blijft hetzelfde herhalen totdat een windstoot alle kaarsen uitblaast. Dat is voor Mara het teken. Ze staat op, duwt Henry opzij en wacht tot de schaduw dichterbij is.

"Jij?" vraagt de schaduw. "Luister, je moet een bericht voor me doorgeven aan Felix." zegt Mara. "Ik ben geen postduif." zegt de schaduw, terwijl hij zich alweer omdraait. "Het gaat om Peter!" roept Mara snel. De schaduw stopt en draait zich terug. "Wat?" vraagt hij. "Peter is vervloekt. Ik zal er alles aan doen hem terug te krijgen, maar tot die tijd moet Felix op Neverland passen." legt Mara uit. De schaduw knikt. "Ik geef het door." zegt hij. Dan vliegt hij weer weg. Mara haalt opgelucht adem en sluit de ramen. "Het heeft gewerkt. Bedankt." zegt ze tegen Henry.

De volgende ochtend weet Mara niet hoe snel ze het huis uit moet zijn. Tijd om Tommy op te halen. Zodra ze in het ziekenhuis komt, ziet ze Tommy nog in bed liggen. Hij is wakker, maar staart voor zich uit. "Tommy?" vraagt Mara. "Mara, kom binnen." zegt Tommy, blij dat er eindelijk weer iemand is. Mara knikt en loopt zijn kamer binnen. "En, weet je al of je weg mag?" vraagt Mara voorzichtig. Tommy knikt.

"Ja, ik mag gaan. Ik moet alleen rustig aan doen." legt Tommy uit. Mara knikt. "Daar zorg ik wel voor." antwoord ze. Tommy knikt, maar reageert niet. "Wat is er?" vraagt Mara dan. "Het.. Het voelt gewoon raar. Ik weet dat we vrienden horen te zijn, maar het voelt alsof ik je nog maar amper ken. Het is raar om dan bij je in te trekken." legt Tommy eerlijk uit. Mara knikt. "Snap ik, maar geloof me we zijn... We zijn ontzettend close." legt Mara uit. Tommy knikt. "Probeer het in ieder geval." zegt Mara dan. "Oké, is goed." antwoord Tommy. Waar zou hij anders heen moeten?