I Am His, His Lost Girl -- Peter Pan (Compleet)

Peter !

Als Mara aan komt op de plek, lijkt het erop alsof hier nooit iets is gebeurd. Toch gaat ze op onderzoek uit. Ze kijkt in alle gaatjes en hoekjes. Ze zoekt tussen de struiken en bij de bomen. Ze heeft geen idee waar ze naar opzoek is, maar toch geeft ze niet op. Ze kijkt naar de grond. Naar alle aarde. Zo op het blote oog is er niets te zien, maar Mara gaat op haar knieën zitten en begint met graven. Ze graaft op de plekken waar de mensen vermoord zijn. Niet veel later, ziet ze iets glinsteren. Mara graaft snel verder en voor ze het weet houdt ze een zilveren ketting in de lucht. Op het hangertje staat een hartje. Je kan het hartje openen. Als ze het open maakt ziet ze twee foto's aan de binnenkant. 1 van de vrouw en 1 van de man.

---------------------------------------------

Mara stopt de ketting in haar zak. Ze heeft geen idee wat ze ermee zou moeten doen, maar ze heeft het gevoel dat ze het bij zich moet houden. 1 ding is in ieder geval zeker. Haar droom was geen droom. Je kan niet iets dromen dat echt gebeurd was. Maar.. Wat was het dan wel? Ze weet niet wat ze met deze informatie moet doen. Moet ze het met Peter bespreken? Wat zal hij wel niet denken.. Nee, ze houdt het voor zich. Einde van de maand zal ze er met Emma over praten. Zij weet vast wel wat te doen.

"Daar ben je dan eindelijk. Ik begon me al zorgen te maken." zegt Peter, terwijl hij naar Mara toe loopt. "Geen zorgen, er is niets aan de hand. Ik wou gewoon even rond lopen." antwoord Mara. "Gewoon even rond lopen. Hoe kom je dan zo vies?" vraagt Peter zich af. "Ik was uitgegleden. Verder niets." liegt Mara. Ze voelt zich rot dat ze erover moet liegen, maar wat moet ze anders? "Al goed. Ga lekker liggen. Rust uit." zegt Peter. Mara knikt. "Goed idee." antwoord ze. Ze geeft Peter een kus en loopt dan door naar haar tent. Voordat ze gaat liggen pakt ze eerst haar boekje en schrijft wat ze vandaag heeft ontdekt.

"Help!" een vrouw rent door het bos. "Help ons dan toch!" roept ze luidt. "Wow, wat is er aan de hand?" De vrouw stopt met rennen en kijkt op. Daar staat een man. Een man met maar 1 hand. "Mijn man en kind. Waar zijn ze? Help me alsjeblieft!" roept de vrouw uit. "Man en kind? Die zag ik net de andere kant op gaan." legt de man uit. "Goed, bedankt!" roept de vrouw. "Wacht, wat doen jullie eigenlijk in Neverland?" vraagt de man. De vrouw kijkt naar zijn hand en dan naar zijn haak. "Het was een vergissing! We zijn verdwaald!" roept de vrouw bang vlak voordat ze snel weg rent.

Mara schrikt wakker. Het was dezelfde vrouw die Peter vermoord had, maar.. Maar waarom was haar vader er nu bij betrokken? Wat is er toch allemaal aan de hand?! "Gaat het wel?" vraagt Peter. Mara knikt. "Ja, sorry." antwoord ze. "Je hebt wel vaak last van nachtmerries, hé." valt Peter op. "Het is niets. Echt niet." houdt Mara vol. "Als er wel iets is, zeg je het oké?" vraagt Peter. Mara knikt. "Ja, natuurlijk. Doe ik." liegt ze. Peter knikt en gaat weer liggen. Als hij merkt dat Mara blijft zitten, pakt hij haar arm en trekt haar naar zich toe. Zodra ze rustig op zijn borstkas ligt, kunnen ze beiden weer rustig verder slapen.

Twee weken later is het eindelijk weer zover. Ze gaan weer terug naar StoryBrooke. "Ben je zover?" vraagt Peter. "Bijna!" roept Mara vanuit de tent. Nog even gauw haar boekje pakken en dan is ze klaar voor vertrek. "Ja, ik ben zover." zegt Mara als ze weer bij Peter aan komt lopen. "Goed, hou me stevig vast." zegt Peter. Mara knikt en houdt hem zoals altijd stevig vast. "Daar gaan we." zegt Peter, terwijl ze omhoog vliegen.

Zodra ze StoryBrooke binnen vliegen gaat er een stroom door Peter heen, waardoor ze neer vallen op de grond. Peter komt met zijn hoofd op de stenen grond terecht en Mara valt op Peter. "Auw." kreunt Mara. Ze staat voorzichtig op, maar merkt dat Peter nog steeds op de grond ligt. "Peter! Peter!" roept Mara luidt. Tranen springen al in haar ogen. Ze draait Peter om op zijn rug. Zijn voorhoofd bloedt. "Peter!" roept ze weer luidt. Ze krijgt geen reactie. "PETER!"