Ik Ga Mee

519 12 15
                                    

Ze gaat de trap op en loopt naar haar kamer, waar Peter staat te ijsberen. "Ah, je bent er. Kunnen we gaan?" vraagt Peter. "Is het waar?" vraagt Mara. "Waar heb je het over?" vraagt Peter. "Heb jij mijn ouders vermoord?" vraagt Mara zonder erom heen te draaien. Peter zucht. "Wat maakt het uit, je had toch een goed leven." zegt Peter. "Ja, dus." zegt Mara, terwijl ze zich omdraait om weer weg te lopen. Peter stapt snel naar voren en pakt Mara der hand vast. "Wacht." zegt hij. "Ik kan het uitleggen, echt."

---------------------------------------

Mara gaat op het bed zitten, terwijl Peter naast haar gaat zitten. "Het moment dat ik je in je ogen keek.. Ik voelde een verbintenis. Ik wou jullie laten gaan, echt." verteld Peter. "Maar toen kwam je vader met het stomme idee om nooit meer terug te komen als ze hier levend vanaf zouden komen. Dat kon ik niet laten gebeuren. Ik moest jou weer terug zien." legt Peter uit. "Ik dacht niet meer na en vermoordde je ouders. Dat was misschien niet het slimste om te doen, maar dat is wel gebeurd. Alleen omdat ik jou niet wou verliezen. Ik wist toen al dat jij de ware zou zijn." 

Mara knikt, maar zegt niets. "Het spijt me." zegt Peter oprecht. Mara kijkt hem verbaasd aan. Dat heeft hij nog nooit gezegd. In ieder geval nog nooit zo oprecht als nu. "Ik weet het niet." antwoord Mara. Dan word er plots op de deur geklopt. "Mara?" Hook staat voor de deur. "Het spijt me. Ik weet dat ik je gewoon de waarheid had moeten vertellen, maar ik kon het nooit." legt Hook uit. "Ik hoop dat je me ooit kan vergeven." Mara staat op en loopt op haar vader af. Ze slaat haar armen om hem heen en houdt hem vast in een knuffel. "Ik hou van je pap, zegt ze zachtjes. Hook knikt. "Ik ook van jou, zielsveel."

"Wat weet je allemaal over mijn.. 'echte' ouders?" vraagt Mara dan. Hook haalt zijn schouders op. "Ik weet alleen dat ze jou 'Mara' genoemd hebben. Ik wou hun respecteren door die naam te houden en dat niet te veranderen." legt Hook uit. Mara knikt. "Sorry." zegt Hook dan. Mara schudt haar hoofd. "Dat is al goed." antwoord Mara. "Ik kan je vertellen wat de namen zijn van je ouders." zegt Peter plots. "Wat dan?" vraagt Mara. "Will en Elizabeth." antwoord Peter. Mara knikt. Ze weet niet zo goed hoe ze hierop moet reageren.

Mara pakt de ketting uit haar zak en kijkt even naar de foto's erin. Vervolgens sluit ze de ketting en doet ze deze om haar nek. "Wil je meer weten?" vraagt Peter. Mara schudt haar hoofd. "Ik denk het niet. Ik weet het niet eerlijk gezegd. Voor nu moet ik het gewoon nog laten bezinken. Ik laat het hier wel bij." verteld Mara. Peter knikt. "Prima, wat jij wilt. Dan zeg ik verder niets." zegt hij. "Dank je." antwoord Mara.

"Ik moet weer terug naar Neverland en naar de jongens, maar als jij nog hier wilt blijven snap ik dat." zegt Peter vervolgens. Mara schudt haar hoofd. "Nee, ik ga mee. Neverland is mijn thuis." antwoord Mara. "Zijn wij weer goed dan?" vraagt Peter voorzichtig. "Ik denk het." antwoord Mara. "Ik bedoel.. Ik weet immers wel hoe je in elkaar zit en tot wat je toe in staat bent, zelfs bij de mensen waar je om geeft. Dat had ik al geaccepteerd toen ik besloot met je mee te gaan naar Neverland. Dus.. ik denk het." antwoord Mara.

"Ik ga je missen." zegt Hook. Mara draait zich om en slaat haar armen weer om haar vader heen. "Je mag mijn vader dan wel niet zijn, maar je voelt wel als mijn vader. Als ik Peter kan 'vergeven' met wat hij heeft gedaan, kan ik jou wel vergeven voor het feit dat je voor me hebt gezorgd. Gelogen, maar ook voor me hebt gezorgd. Ik ga je missen, maar dat is niet erg. Zo weet ik alleen maar dat ik om je geef." legt Mara uit. "Dat zal nooit stoppen." antwoord ze. Hook knikt.

"Goed, we kunnen." zegt Mara. "Zeg de rest gedag voor me, goed?" vraagt Mara. Hook knikt. Peter pakt zijn meisje bij haar middel en drukt haar tegen zich aan. "Ik ga er alles aan doen om jou gelukkig te maken." zegt hij tegen Mara. Dan drukt hij zijn lippen op die van haar. Het duurt even voor ze elkaar los laten, maar zodra ze dat doen, geeft ze hem een glimlach. Dan Mara pakt haar boekje en dan vertrekken Mara en Peter naar buiten en eindelijk terug naar Neverland. Mara is nog steeds in schok, maar dat heeft ze zelf niet helemaal door. Ze weet dat ze andere ouders heeft.. Maar dat kan ze zelf niet helemaal beseffen. Ze heeft geen idee hoe dit nu verder gaat, maar ze wou haar eigen leven terug. Technisch gezien, heeft ze dat nu ook.

------------------------------------------

Dit was het laatste hoofdstuk! Hopelijk vonden jullie het een leuk boek! Bedankt allemaal voor het reageren, stemmen en bovenal voor het lezen!

I Am His, His Lost Girl -- Peter Pan (Compleet) Where stories live. Discover now