I Am His, His Lost Girl -- Peter Pan (Compleet)

Waarom Nu ?

Mara schrikt wakker uit haar slaap. Met alles dat er gebeurd is, was ze dit helemaal vergeten. Toch is het weer terug en weer precies hetzelfde. Wat betekent dit toch? "Mara, wat is er?" vraagt Henry. "Je was zo onrustig in je slaap." zegt hij. "Niets. Een nachtmerrie. Dat is alles." antwoord Mara. "Gaat het weer dan?" vraagt Henry. Mara knikt. "Ja, het gaat. Welterusten." zegt ze vervolgens, terwijl ze weer gaat liggen. "Oké, welterusten dan." antwoord Henry. Het word tijd om met Emma te gaan praten, denkt Mara.

--------------------------------------

De volgende ochtend word Mara wakker met een zucht. Al die dromen zit haar nog steeds dwars. Ze weet dat ze achter de oplossing voor Tommy moet komen, maar misschien zal ze vandaag toch beter besteden bij Emma. Misschien kan zij haar wel helpen. Het is in ieder geval het proberen waard. Wat moet ze anders?

"Goedemorgen." zegt Tommy vrolijk, als hij Mara door de gang ziet lopen. "Lekker geslapen?" vraagt hij. Mara knikt. "Ja hoor, jij?" liegt ze. Tommy knikt ook. "Ja, heerlijk." antwoord hij. "Wat is de planning voor vandaag?" vraagt Tommy. "Oh.. Ik moet eigenlijk..." "Je hebt al plannen." onderbreekt hij haar. "Sorry." zegt Mara. "Ik snap dat het eng is, maar waarom ga je de buurt niet een beetje verkennen?" stelt Mara dan voor.

"Ik weet het niet. Ik ken hier de weg helemaal niet." zegt hij een beetje nerveus. "Ik kan wel mee gaan." Mara draait zich om en ziet Henry staan. "Wil je dat?" vraagt Mara een beetje verrast. "Na alles da.." "Dat is nu anders, toch? Daarbij, dan kunnen Tommy en ik elkaar een beetje beter leren kennen." antwoord Henry. "Dank je." zegt Mara dankbaar. Henry knikt. "Als hij het zelf ook wilt natuurlijk." vindt Henry. Tommy knikt. "Ja, gezellig." zegt hij vrolijk.

Mara knikt. Ze zegt de jongens beide gedag en gaat dan naar de woonkamer. "Pap?" vraagt ze. Hook draait zijn hoofd om. "Ja?" vraagt hij. "Waar is Emma?" vraagt Mara vervolgens. "Werk." antwoord Hook. "Goed, dank je." zegt Mara, terwijl ze gelijk de deur uit rent.

Als ze buiten komt pakt ze haar telefoon en belt Emma op. "Emma, kunnen we afspreken bij Granny's?" vraagt Mara gelijk als Emma opneemt. "Waarom dat?" vraagt Emma door de telefoon. "Ik moet iets bespreken." antwoord Mara. "Gaat het wel?" vraagt Emma. "Ja wel, maar.. kunnen we afspreken bij Granny's?" vraagt Mara nogmaals. "Ik kom eraan."

Als Emma en Mara bij Granny's zitten, legt Mara alles uit. Alles over haar dromen.

De vrouw trekt haar armen dichter tegen haar baby aan. De jongen loopt naar de baby toe. Hij wilt haar vermoorden.. maar.. maar iets houdt hem tegen. Hij kijkt de baby in haar ogen en blijft even staren. Dan draait hij zich om. "Alsjeblieft! Laat ons gaan! Wij zullen weggaan en nooit meer terug komen!" roept de man plots. "NEE!" roept de jongen. Hij draait zich snel om en met 1 beweging is zijn schaduw daar. De schaduw rukt de schaduw van de man eraf en vermoordt hem. Gelijk daarna is de vrouw aan de beurt. De vrouw gilt hard. Ze houdt haar baby stevig vast, maar dan wordt haar grip minder. Steeds minder. Totdat de baby van haar schoot af rolt.. en de vrouw dood neervalt.

"Help!" een vrouw rent door het bos. "Help ons dan toch!" roept ze luidt. "Wow, wat is er aan de hand?" De vrouw stopt met rennen en kijkt op. Daar staat een man. Een man met maar 1 hand. "Mijn man en kind. Waar zijn ze? Help me alsjeblieft!" roept de vrouw uit. "Man en kind? Die zag ik net de andere kant op gaan." legt de man uit. "Goed, bedankt!" roept de vrouw. "Wacht, wat doen jullie eigenlijk in Neverland?" vraagt de man. De vrouw kijkt naar zijn hand en dan naar zijn haak. "Het was een vergissing! We zijn verdwaald!" roept de vrouw bang vlak voordat ze snel weg rent.

"Wat zal dat allemaal kunnen betekenen?" vraagt Mara bezorgd. "Ik wil graag zeggen dat dromen maar bedrog zijn, maar het is wel heel toevallig dat je telkens dezelfde dromen hebt." vindt Emma. "Het moet wel waar gebeurd zijn." zegt Mara. "Hoe weet je dat?" vraagt Emma. "Na de eerste droom, ben ik op onderzoek uit gegaan. Ik ken Neverland zo goed als mijn duim. Ik weet elk plekje te vinden. Dus ook het plekje waar de man en vrouw zijn vermoord." legt Mara uit.

"Ik vond daar deze ketting." Mara haalt de ketting met het hartje uit haar zak en legt deze op tafel neer. Emma kijkt verbaasd. "Wat zegt dit?" vraagt Emma. "Hij kan open." zegt Mara. Emma pakt de ketting op en opent het hartje. Ze kijkt naar de foto's in de binnenkant. "Een man en een vrouw?" vraagt ze. Mara knikt. "Het zijn de man en vrouw uit mijn dromen. Het feit dat ik dat op de plek heb gevonden waar ze vermoord zijn, kan toch geen toeval zijn?" vraagt Mara vervolgens.

"Nee, dat kan inderdaad geen toeval zijn." vindt Emma. "Maar als het waar gebeurd is, dan betekent het dat ze echt dood zijn." bedenkt Emma zich. "Dat snapte ik ook nog wel." zegt Mara. "Ja, maar ik bedoel.. Ze zoeken contact met je op. Dat betekent dat iets hen dwars zit. Dat ze niet kunnen rusten." verteld Emma. "Maar waarom komen ze dan naar mij?" vraagt Mara. "Misschien omdat Peter en Killian erbij betrokken zijn. Beide betekenen ze heel veel voor je." denkt Emma hardop na. "Maar waarom nu pas?" vraagt Mara, nog steeds door de war. Emma schudt haar hoofd. "Geen idee." zegt ze eerlijk.

"Misschien moet je het met je vader bespreken?" stelt Emma dan voor. Mara kijkt naar de ketting. "Ik weet het niet." zegt ze eerlijk. "Misschien kan hij je verder helpen? Hij is er immers bij geweest." vindt Emma. Mara knikt. "Dat is waar." zegt ze eerlijk. "Maar ik doe dat pas wanneer ik er klaar voor ben." zegt ze erachter aan. Emma knikt. "Dat is toch prima. Als ik nog iets voor je kan doen, moet je het laten weten." zegt Emma. Mara knikt. Ze stopt de ketting weer in haar zak en zegt Emma gedag. Moet ze het dan echt met haar vader bespreken? Zou hij haar kunnen helpen? Wat als hij er meer mee te maken heeft?