I Am His, His Lost Girl -- Peter Pan (Compleet)

Tommy ?

"Geloof je me nu?" vraagt Mara vervolgens. Tommy is stil. Hij weet niet wat hij moet zeggen. Hij probeert een verklaring te vinden voor het hoe het papier plots in brand stak, maar het lukt hem gewoon niet. "Heb ik je dat geleerd?" vraagt hij vervolgens. Mara knikt. Ze loopt langzaam naar hem toe en pakt zijn beide handen vast. "Dat heb jij mij geleerd." antwoord ze. Tommy zucht diep. "Laat me je helpen. Laat me de spreuk zeggen om dit alles ongedaan te maken." zegt Mara. "Ik weet het niet.." zegt Tommy. "Kom op. Wat heb je te verliezen? Als het werkt ben je jezelf weer en zo niet dan blijft dit leven bestaan zoals jij het kent." legt Mara uit. Tommy knikt.

-----------------------------------------

Mara doet haar gordijnen dicht en schuift haar kast voor haar deur. "Ga zitten." zegt ze tegen Tommy, terwijl ze het stuk perkament uit haar zak haalt. Ze maakt het rolletje open en kijkt naar de tekst, terwijl Tommy rustig en nerveus op het bed gaat zitten. Hij ziet Mara knikkend naar het stuk papier kijken. Eerlijk gezegd, word hij met de seconde nerveuzer. Wat moet hij hiervan vinden? Wat kan hij hier van verwachten? Wat moet hij doen als het lukt..

"Goed." zegt Mara terwijl ze naast Tommy op het bed gaat zitten. Ze gaan allebei in kleermakerszit op het bed zitten en kijken elkaar aan. "Zal ik maar beginnen?" vraagt Mara voorzichtig. Tommy knikt nerveus. "Geen zorgen, het komt goed." zegt ze, terwijl ze een schaar van haar bureau pakt. Ze neemt even diep adem en maakt dan een snee, met haar schaar, in haar duim. Ze trekt het sneetje een beetje open, zodat het bloed eruit komt. "Goed, mag ik je hand?" vraagt Mara. Mara pakt Tommy's hand. Hij laat het maar gebeuren en kijkt nerveus naar Mara, naar hoe ze de schaar weer oppakt en naar hoe Mara de schaar steeds dichterbij brengt.

"Wacht!" roept Tommy, terwijl hij zijn hand terugtrekt. "Wat is er?" vraagt Mara. "Ik weet het gewoon niet." geeft Tommy toe. "Er valt toch niets te verliezen? Je kan enkel in dit leven blijven of terug gaan naar je vorige leven, naar wie je bent." legt Mara uit, op de hoop hem wat te kalmeren. "Dat is juist waar ik bang voor ben." verteld Tommy. "Hoe bedoel?" vraagt Mara. "Wat zal er van me worden als ik terug ga naar dat leven? Ik wil niet slecht zijn." legt Tommy uit. Mara kijkt hem aan met de liefste glimlach.

"Dat is juist het mooie hieraan." zegt ze. "Wat bedoel je?" vraagt Tommy. Vindt ze het echt mooi hoe hij slecht is!? "Als dit werkt dan zal je weer jezelf zijn, maar alles wat je meegemaakt hebt als 'Tommy' zal je ook blijven herinneren. Dus ook deze gevoelens. Je kan altijd nog zelf beslissen of je slecht wilt zijn of niet."legt Mara uit. "Hoe weet je dat?" vraagt Tommy verbaasd. "Omdat het zo is gegaan bij iedereen hier die vervloekt was." antwoord Mara. "Is de rest ook ooit vervloekt geweest?" vraagt Tommy, nog steeds verbaasd. Mara knikt. "Maar dat is een te lang verhaal om nu uit te leggen." geeft ze toe. Tommy knikt. "Dus, zullen we weer?" vraagt ze voorzichtig. Tommy neemt even diep adem, maar knikt dan.

Hij geeft Mara zijn hand. Mara pakt haar schaar weer op en maakt voorzichtig een snee in de duim van Tommy. "Ah." zegt hij zacht. "Sorry." antwoord Mara. Tommy haalt zijn schouders op. "En nu?" vraagt hij. "Onze duimen tegen elkaar aan." antwoord Mara. Tommy knikt. Mara en Tommy brengen allebei hun duimen dichter naar elkaar toe. Steeds dichter en dichter, totdat hun duimen tegen elkaar aankomen.

"Neem mijn bloed, dat ik vrijwillig aan jou wil geven. Laat mijn bloed stromen door dat van jou. Laat mijn bloed gloeien. Laat de waarheid in mijn bloed bij jou naar boven komen. Laat jouw herinneringen de vrije loop. Herinner wie je bent. Herinner wie je bent. Herinner wie je bent."

Mara kijkt naar hun duimen. Tot haar schrik ziet ze dat haar bloedt gloeit. "Heeft het gewerkt?" vraagt ze aan Tommy. Geen reactie. Als ze Tommy aankijkt, ziet ze dat hij zijn ogen dicht heeft. "Tommy?" vraagt Mara, terwijl ze haar duim lostrekt van dat van Tommy. Op het moment dat zij elkaar niet meer aanraken, valt Tommy achterover op het bed. "PETER!" roept Mara. Ze probeert hem wakker te schudden, maar het lukt maar niet. Tranen springen in haar ogen. "Peter." huilt ze. Dan schiet haar plots iets te binnen. "Rumple."

Mara rent de winkel van Rumple binnen. "Wat heb jij gedaan!?" roept ze kwaad, terwijl ze op Rumple af loopt. "Ho, wat is er aan de hand?" vraagt Belle, die bij Rumple staat achter de balie. "Waarom word hij niet meer wakker!?" roept Mara. "Ah, je hebt de spreuk gebruikt." zegt Rumple. "Waarom viel hij neer?" vraagt Mara. "Zeg.. Peter is jouw ware liefde, maar is Tommy dat ook?" vraagt Rumple. "Weet ik niet." antwoord Mara een beetje verward. "Laten we dan maar hopen dat de spreuk gelukt is." antwoord hij. "Wat?" vraagt Mara. "Een kus uit ware liefde." zegt Belle plots. Zonder iets te zeggen rent Mara de winkel weer uit.

"Mara, we moeten praten." zegt Hook, die met Emma bij de trap staat. "Niet nu." zegt Mara haastig, terwijl ze de trap op rent. Hook en Emma kijken elkaar verbaasd aan en rennen gauw achter Mara aan. Mara opent haar slaapkamerdeur en rent door naar Tommy, of hopelijk Peter, die op bed ligt. Ze knielt neer en drukt haar lippen op die van hem. Hook en Emma kijken allebei verbaasd op als ze zien wat er allemaal gebeurd. "Peter?" vraagt Mara zenuwachtig. "Peter?"