Fall of the Autumn

Chapter 12

Since Jacob and I made peace already, everything was back to normal. Normal means his daily dose of kalandian. Lalo na at nag confess nadin ako na gusto ko din siya. Ang excuse nga lang niya ay he wants me safe.

I do believe it. Pero not a hundred percent, of course kahit ako naman ay takot sa araw araw kahit saan. Naisip na nga niyang itira ako sa bahay niya but its not proper to do it. Ang ikinakagalit ko lang ay lagi siyang puyat dahil sakin.

He will leaved when I fell asleep and be back para masundo naman ako ng maaga. I told him to at least leave before midnight pero ayaw niya. Minsan pa nga kahit maaga akong nakakatulog ay naalimpungatan ako sa madaling araw na naka bantay padin ito sa tabi ko.

Kaya pati tuloy ang mga guards at si Lorna ay puyat kakahintay dito na makauwi. Gustuhin ko mang sakin siya matulog pero hindi parin kasi tama. At ayokong masanay siya sa ganung set up.

"you're spacing out" putol naman nito sakin.

"just tired for the day" himas naman nito sa kamay ko na hawak niya. Ugali niya din yan pag nag dridrive. He will hold my hand or even put it on his lap and won't let it go.

"did I tell where we're going?" iling ko rito saka naman ito ngumiti. "in our house" kaya pala ibang daan ang kanyang binabaybay.

"kanina kapa hinihintay ng family ko" napalingon naman ako sakanya at bakas sa mukha ko ang pag kagulat.

"seryoso ka?!"

"mukha ba akong nag bibiro?" ngingiti ngiti pa nitong sabi.

"huy! Seryoso ako!" palo ko sa braso nito.

"I'm driving sweetie!" nguso ko rito. "don't worry I'm with you" halik nito sa kamay ko.

"kinakabahan ako" bulong ko rito.

"you don't have to. I''ll be with you all the time sweetie" haplos pa nito sa mukha ko.

After our fight mas naging mabola ito. Mas naging sweet at maalaga at maalalahanin. Minsan nga sobra na eh. Gusto ko rin naman na ganun siya. Hindi lang kasi halata sakanya ang pagiging clinggy.

Pag nakita mo kasi ito sa daan mararamdaman muna agad ang aura niyang makapangyarihan at strikto. Lagi kasing seryoso ang mukha nito sa ibang tao. Perks of being an heir maybe.

Pag dating naman sakin napaka playful niya. Baliktad kami sa totoo lang. I never knew someone who will be this possessive kahit hindi pa kami. Prim and proper kasi ito kaya I never thought that he'll be that clingy. Masyado niya nga atang pinangangalandakan sa tao na strikto siya sa lahat ng aspeto kaya publicaly you will never saw him smile nor laugh.

Nang makarating naman kami sa tapat ng malaking gate ay mas lalong tumambol ang dibdib ko. Lalo na ng bumukas ito at kasabay pa nun ang pagka mangha ko sa lugar.

o.a na kung o.a pero mansyon ang nasa harapan namin. Napaka laki ng bahay! May ten seconds pa bago ka makaliko papunta sa main door nila. Ang laki ng garden sa harap. May fish pond pa na pahaba at mga fountains. At nag gagandahang bulaklak.

Since gabi nadin ay naka bukas ang lahat ng ilaw. Ang ganda ng pag kaka disenyo ng bahay. Napaka alam mo yun, yung mga nakikita mo sa t.v o sa magazine na malalaking bahay ng sobrang yaman na tao. Hindi ko alam pano ko ieexplain pero kakaiba.

"let's go?" yaya naman nito sa akin at hindi ko alam kung papayag ba ako. Pero pinag buksan na ako ng pinto ni Wilbert kaya wala ng atrasan to.

Ang main door ay gawa din sa makapal na kahoy. Isang pinto lang ang naka bukas at andun ang tatlong maid na naka abang. May four stairs steps muna bago ka makalakad papuntang loob.