හතලිස් අට වන කොටස

333 70 4
                                    


ආදිත්‍ය ගුවන් යානයේ ජනේලෙන් පේන ලංකාවේ උස ගොඩනැගිලි දිහා බැලුවා.සුදු පාටට වළාකුලු අතරින් පේන ඒ ගොඩනැගිලි ඇත්තටම ලස්සනයි කියලා ආදිත්‍යට හිතුනා.

ආදිත්‍ය සාක්කුවේ තිබුනු දුරකථනය අතට ගත්තේ සුදු වළාකුලු අතරින් පේන දර්ශනය ජායාරූපයකට නගන්න හිතාගෙන.ඒත් දුරකථන තිරය දැකපු ආදිත්‍ය ඒ දිහා බලාගෙන හිටියා.සුදු ගවුමක් ඇදගෙන කලුතර පාලම උඩ අසේලි හිටගෙන හිටපු ඒ දවස කොච්චර ලස්සනද කියලා ආදිත්‍යට හිතුනේ නොදැනීම සුසුමක් පිටවෙද්දිමයි.ඒත් එක්කම ආදිත්‍යට මතක් වුනේ අවිශ්කගෙන් ආපු දුරකථන ඇමතුම.

"ඔව්...මං කැමතියි අසේලිට.ඇයි උඹ මට මොනවා කරන්නද? මට ඕනේ නම් මං අසේලි එක්ක යාලු වෙනවා තමයි.උඹ වගේ මං එක එකාට බය නෑ.යකෝ මට ලැජ්ජයි උඹ මගේ මල්ලි කියන්නත්" අවිශ්ක එදා තරහෙන් කෑගැහුවා ආදිත්‍යට අද වගේ මතකයි.

එදා ඒ තරහෙන් කිව්වේ මොනවද කියලා ආදිත්‍යට හරියට මතකයක් නැතත් අවිශ්කගේ දුරකථන ඇමතුමෙන් පස්සේ තවත් අසේලි ගැන හිතන එකේ තේරුමක් නැති බව නම් ආදිත්‍ය ට තේරුම් ගියා.

'අවියා උඹ වත් කිව්වා නම් එහෙම දෙයක් නෑ කියලා මං හැමදේම අමතක කරලා උඹව විශ්වාස කරනවා.ඒත් උඹත් මාව අතෑරියා අවියා.මට ඒකයි මෙච්චරම හිතට අමාරු' ආදිත්‍ය හිතුවේ ඇස් තද කරලා පියාගන්න ගමන්.

ඒත් එක්කම ආදිත්‍යට මතක් වුනේ ලංකාවට එන්න දින කීපයකට කලින් දේදුණු ගෙන් ආපු ස්කයිප් ඇමතුම.ලංකාවෙදි දේදුණු ව දැක්කටත් වඩා දේදුණු ලස්සන වෙලා කියලා ආදිත්‍යට හිතුනේ ඇමතුම ගත්ත වෙලාවෙමයි.

"ආදි.......කොහොමද සුදූ අයියේ?" දේදුණු ගේ කතාව වෙනදා වගේමයි කියලා ආදිත්‍යට හිතෙද්දිම ආදිත්‍යට හිනාවක් ගියා.

"ඉන්නවා ඉන්නවා සුදු නංගි.කොහොමද ඔයාට? එක්සෑම් ඉවරයිද?"

"ඕ....ඔයා කවද්ද දැන් එන්නේ?"

මන්දාරම් අහස යට (Completed)Where stories live. Discover now