De wolvenmeester

hoofdstuk 19

Weer in dat warme land genaamd Jenava. Ik zit op me bed in me kamer. Ik weet dst ik eigenlijk naar Cemal moet gaan. Maar ik heb er geen zin in. Het is al best laat. De zon gaat onder. Zucht. Ik moet wel. Ik ben bang, maar ook best nieuwsgierig. En ik kan niet lang wachten, straks is hij weer bezig met zijn eigen zaken. Ik loop me extreem lege kamer uit en ga Cemal zoeken, opzoek naar antwoorden.

Na een tijd heb ik hem gevonden. Hij is aan het praten, met Dennis. Zal ik hun laten gaan? En weer terug naar me kamer? Nee! Nee Scott! Je moet het doen. Hier en nu! Ik haal nog eens diep adem. Ik wist niet dat ik zo zenuwachtig zou zijn. Ik loop op Cemal en Dennis af. Dennis is de eerste die me opmerkt en zegt: "hey Scott." Hij zegt het zo vrolijk, dat ik denk dat hij het niet weet van de wolven. Cemal kijkt me aan en zegt niks. Ik zeg niks terug tegen Dennis en kijk naar Cemal. "Kan ik je even alleen spreken?" Vraag ik. Cemal kijkt naar Dennis, die braaf wegloopt.

"Wat is er?" Vraagt Cemal. Nu is er geen weg meer terug. "Evy, een van de wolven die mij vond, had iets bij zich." Begin ik. Ik stop even voor een pauze en kijk hem aan om te kijken wat hij denkt. Niet dat dat lukt met zijn masker van serieusheid. Ik ga verder met praten: "ik had dit medaillon om me nek toen ze me vond. En mijn vraag is, herkent u deze?" Ik haal het medaillon van me nek af en geef het aan Cemal. Zijn ogen worden groot. Dus ik gok zo dat hij het herkent. En dat betekent. Zucht. Ik moet echt geen conclusies gaan trekken, hij moet het zeggen. Cemal kijkt mij aan. "Ik zei toch al dan jij de prins van Jenava bent." Zegt hij met een glimlach. Het is officieel. Ik ben de prins van Jenava. Wat is ga doen ermee? Ik heb echt geen idee. Ik kreeg net nog een duif, met en brief aan zijn poot. Die een vraag had. Het was zoiets als: wat ga je doen als je een prins bent?. Nou hier is je antwoord. Ik heb echt geen idee. Ik ga daar nog wel eens over na denken. Krijg je een beter antwoord. Ik kijk Cemal aan. Zijn ogen stralen nu geluk uit. Nog een ding zit me dwars. "Waarom had je me dan weggedaan?" Vraag ik. Cemal kijkt meteen sip. "Ik heb je niet weggedaan. Je bent ontvoerd. Ik weer nog steeds niet wat er precies gebeurd was. En hoe, ik had veel bewakers bij je gezet. Na jou ontvoering was ik zo boos op de soldaten dat dat hun dood werd." Legt hij uit. "Dus je hebt mensen vermoord omdat ik weg was?" Vraag ik. Nu ik weet dat hij me vader is wil ik dan ook alles weten. Maar dan ook echt alles! Cemal kijkt even rond. "Laten we naar de vergaderzaal gaan. Daar kunnen we beter praten." Zegt hij. Kon hij dat niet eerder zeggen. Ik ben nog nooit in mijn leven zo nieuwsgierig geweest! Cemal loopt naar de vergaderzaal en ik volg hem. Wacht, ik bedenk me echt. Als ik zijn zoon ben, wie is dan mijn moeder? Dat vraag ik zo ook nog wel. We gaan zitten. Ik kijk naar Cemal.

"Ja, ik heb mensen vermoord. En ik was kapot. Ik had me opgesloten in me kamer. Uiteindelijk hielp Dennis me om me leven weer op te pakken. Maar ik ben jou nooit vergeten. Ik zocht je, en dan te bedenken dat jij in kanta-tibo was." Hij neemt even een pauze en vraagt dan: "hoe heb je het daar overleeft?"

Nu is het mijn beurt om wat te vertellen.
"Evy vond me, en bracht me naar de roedel. Daar groeide ik op en at veel rouw vlees. Maar Evy wist dat ik geen echte wolf was, dus zij gaf me ook veel bessen en andere planten. Toen ik ongeveer 9 jaar was, ging ik naar de kantanen. En ze gingen meteen achter me aan. Ik ben veel te snel en slim voor hun. Dus ik besloot mijn eigen eten te stelen. En ook wat voor de wolven, als dank voor alle zorg." Ik kijk naar Cemal. Die knikt. "Dus ze zorgde wel voor je" zeg hij. "Je ze voelde als familie.ik zit er nog steeds mee dat ik niet bij ze ben." Zeg ik. Nu Cemal naar me luistert, kan ik proberen om de wolven terug te krijgen. Cemal kijkt naar de beet van Kai, die nog niet genezen is. "En waarom heb je die dan?" Vraagt hij. "Ik zeg dat de soldaten bang zijn. En ik dacht dat als Kai me beet en wegrent met de andere dat ik erachteraan kon gaan. Dan was ik van dit leven af en kon ik weet naar de hut en stelen van de kantanen, in kanta-tibo." Leg ik uit. "Je mag ze terug halen." Zegt Cemal plots. Ik kijk hem aan met grote ogen. Ik heb nu echt de neiging om een vreugde dans te doen op de tafel. Ik ben zo blij. "Bedankt" zeg ik. Cemal knikt. Weetje, ik ga hieraan wel wennen. Zo lang ik de wolven bij me heb komt het vast wel goed. "Als de wond genezen is kan je naar hun toe met Dennis, en een paar soldaten voor je bescherming." Zeg Cemal. Hij mompelt er nog wat achterna. Maar ik luister al niet meer. Ik ben zo blij. Echt dat medaillon heeft me leven gered! Bedankt Evy! Ik kom er weer aan. Als mijn wond genezen is. Dat gebeurt vast snel. Maar wacht! We zijn net terug. Even serieus, waar had die reis voor nut! Nu moet ik het nog eens doen! Weer opgescheept met die chagrijnige soldaten. Ach ja, Dennis gaat ook mee. En we doen het voor een goed doel. Wolven!! Ik kan het niet laten, en geef Cemal een knuffel. Ik schrik van me eigen actie, en laat hem los. Ik kijk naar Cemal, ik zie dat hij een beetje verwardt is, maar hij heeft ook een glimlach op zijn gezicht. "Kom dan gaan we nog even wat eten." Zegt hij. Daar zeg ik geen nee tegen! Ik volg het naar de eetzaal en ga aan tegel zitten. Nog geen half uur later staat er heel veel lekker eten op tafel. Dingen die ik nog nooit gezien heb. Best logisch. Dit soort dingen zijn lastig te stelen. Maar ik vind wel alles heerlijk.

Na me helemaal volgepropt te hebben met eten. Zeg ik Cemal, oftewel mijn vader, gedag. Het klinkt vreemd op hem mijn vader te noemen. Maar ik een er wel aan. Niks kan me nog boos maken! De wolven mogen terugkomen en voor altijd blijven! Ik had dat niet meer verwacht. Want Cemal is gewoon heel koppig.

Ik lig op bed in mijn kamer, en er schiet me iets te binnen. Ik ben vergeten te vragen over mijn moeder. Agh, dat doe ik mogen wel. Ik krijg even naar mijn wond. Het doet niet meer zo veel zeer. Soms wel bij bepaalde bewegingen. Maar minder dan andere keren. Dit ding moet echt snel genezen. Ik wil de wolven zien!

🐺🐺🐺🐺🐺🐺🐺🐺🐺🐺🐺🐺🐺🐺
Hey wolvenleerlingen! Hoe gaat het met jullie?! Ik ben echt bij! Dit hoofdstuk maakt me vrolijk! De wolven komen terug! Yeeeeiiii! Maar dat ik nog niet alles, er staat onze prins nog heel veel te gebeuren 😜. Ik heb echt heel veel inspiratie. Dus geen zorgen het komt voor elkaar! En nog iets: IK VIER MORGEN MIJN VERJAARDAG! samen met mijn broertje! Ik heb er veel zin in! Ik was bijna vergeten een hoofdstuk te maken! Maar geen zorgen, ik laat jullie niet zolang zitten zonder nieuw hoofdstuk! Ik laat mijn fans niet achter! (Zegt diegene die vorige week geen echt hoofdstuk heeft geupload)

Ik zie jullie later wolvenleerlingen!!😂😘