De wolvenmeester

hoofdstuk 23

Ik word wakker, door een rammelende maag. Honger, ik kan er de laatste tijd slecht tegen. Ik kijk op. Het meisje van gister staat er weer. Ik sta op en kijk haar aan. Eigenlijk scan in haar kleding. Of ze nog wat bij zich heeft, wat te smullen. Ze heeft het door en grinnikt. "Jaja Scott, ik heb wat. En wat voor Dennis." Zegt ze terwijl ze twee appels pakt. Ze houdt ze door de tralies, en ik pak ze aan. Dennis word wakker en kijkt naar ons. En gooi een appel naar hem toe.hij vangt hem maar net. Ik grinnikt en ga zitten eten. "Hoe heet je?" Vraagt Dennis aan het meisje. "Ik? Ik ben vay" zegt ze. Vay, mooie naam. "Jij, ben dus de dochter van Bart?" Vraagt Dennis weer. "Ja, ja dat ben ik." Zeg vay. "Waarom help je ons dan?" "Omdat ik niet wil dat jullie hier doodgaan" legt vay uit. "Ik moet nog gaan. Succes Scott, met de ondervraging." Zeg ze nog, voordat ze weg loopt. Ik kijk haar na voor zolamg dat kon. Ik mag haar wel, niet naar je vader luisteren. Daar ben ik ook heel goed in. Ja toch? Dennis kijkt naar me. Ik kijk terug. Nog even en we lezen elkaars gedachten. Of hij doet het al, i don't know! Creepy Dennis. "Wat is er?" Vraag ik uiteindelijk. "Je vertrouwt haar hè?" Vraag Dennis. Dennis, ik vroeg wat aan jou. Het is wel zo aardig dat je me vraag beantwoord. In geef wel weer het goede voorbeeld. "Ja, ze is te vertrouwen." Ik neem expres nog een grote hap uit me appel. Dennis heeft nog niks gegeten. "Eet Dennis, er zit echt niks in. Ik had er gisteren ook een." "Misschien is het wel gig dat je niet door hebt Scott." "Nou, ik wil liever eten hebben dan sterven van de honger, jij?" En na die woorden is het stil.

We zijn sowieso 5 minuten later en Dennis neemt eindelijk een hap. "Lekker toch?" Vraag ik. "Ja" zeg Dennis kortaf. Het is heel ongemakkelijk hier. Maar dan ook echt bizar. Ik kijk rond, ookal is er niet veel te zien. Behalve nu, er is een ratje. Hij loopt naar me toe. Dennis is niet dol op ratten. Hoe ik dat weet? Dat zie ik aan zijn blik. Ik glimlach uitdagend, en pak de rat op. Deze kleine jongen kan onse ontsnapping zijn! Hij kan de wolven waarschuwen. Dan komen ze ons wel halen, zeker weten. Ik fluister wat in zijn kleine rattenoortje en laat hem weer los. "Ja, je word beloond daarna." Ratten toch. Die doen ook echt nooit iets gratis. Behalve etensresten opeten. De rat loopt weg. Dennis kijkt me raar aan. Ja dennis, ik kan me dieren praten. Vooral wolven en ratten. Verder niet veel eigenlijk. Ik kan vogel ook wel goed verstaan. Maar toch de wolven blijven op nummer één.

Er komen weer 1 paar voeten deze kant op. Ik kijk op, misschien is het vay. Je weet maar nooit. Maar nee, ik word enorm teleurgesteld, het is Bart. Ohja! Die is er voor de ondervraging. Ik zucht luid. Laat het hem maar horen dat ik zijn kop zat ben. Dennis negeert Bart volledig. Totdat hij naar binnen komt met wat soldaten. De soldaten rennen naar mij toe en pakken me vast. Fijn, ze denken niet dat ik zelf kan lopen. Dennis schreeuwt dat die soldaatjes me los moeten laten, ofzo. Ik luister niet. Hij weet waarschijnlijk niet wat er gaat gebeuren. Ik wel, dus ik loop rustig mee als de soldaten gaan lopen. Nou, ze geven me niet echt de kans om te lopen. Ik word meegesleurd. Bart zegt niks. Ik kijk even om. Dennis word tegen de grond gehouden. Ik word meegenomen naar een kamer met een tafel. Verder niet veel, wat kaarsen voor licht. De soldaten gooien me zowat op de een stoel en binden me armen vast aan me rug. Fun fakt, als je je aanspant nu is het later losser. Dat is dus ook wat ik doe. De soldaten hebben niks door en als ik vast zit gaan hun bij de deur staan. En nu pas komt Bart binnen. "Je bent laat" zeg in tegen hem met een glimlach. Bart snapt het grapje niet en gaat zitten. Jammer in vond het wel leuk. "zo Scott, alles eerlijk zeggen. Ander dood ik Dennis als ik er achter kom dan je liegt." Legt hij uit. Mooie uitleg Bart maar ik had het al door. Anders, waarom zou hij Dennis hier houden. Bart begint met vragen stellen en ik antwoord ze. Tot de vragen komen, die ik niet kan antwoorden. Bart word boos. Hij denkt dat ik het niet zeg omdat in het niet mag zeggen, waarschijnlijk. Hij staat met zijn vlakke hand op mijn wang. Het voelt raar. Ik ben nog nooit geslagen. Maar goed. Ik doe, zoals gewoonlijk, dat er niks is. "Morgen gaan we verder. Kijken of jou geheugen weer opgefrist is." Zegt Bart, hij is woedend. Het is bijna lachwekkend om er naar te kijken. Ik glimlach. "Denkt je echt, dat in meer weet. Je hebt een grote hou gemaakt Bart." De soldaten pakken me op en sleurde me weer naar de cel. Ik stribbel niet tegen. Waarom zou ik? Dan krijg ik pijn. Dat kan ik zeker weten. Voor ik het doorheen zijn we bij de cel, maar de soldaten lijken me niet daar naar te brengen. We lopen verder. Ik word neergegooid in een andere cel. En dan pakken ze me weer vast. Dat is pas logica, gooi me neer en pak me vast. Ze duwen me tegen de muur. Ik hou me ogen dicht, er komen vast meer klappen. Maar in plaats van klappen voel im iets koud om me polsen. En dan om me enkels. Ik kijk naar ze. Het blijkt ik zit vast tegen de muur met kettingen. Gezellig, man het is koud. Ik heb wel nog de kans om te zitten. Dus dat doe ik. Zucht, ik ben eigenlijk best bang wat er met Dennis gaat gebeuren. Ik hoop dat hem niks gebeurd.

🐺🐺🐺🐺🐺🐺🐺🐺🐺🐺🐺🐺🐺🐺
HALLOOO. Zij jullie trots op me! Heb nu al nog een hoofdstuk! Speciaal voor jullie. In hoop (alweer) dat jullie het leuk vinden. Ik heb de Q&A verwijderd. Ik gs die aan het eind van van het verhaal doen. Dat gaat nog lang duren hoor!

Tot ziens wolvenleerlingen