De wolvenmeester

hoofdstuk 26

Pov. Scott

Tijd om hier uit te komen. Over een dag, denk ik. Ik heb nog steeds geen enkel tijdsbesef. Vay is, i think, een paar uur geleden nog eens naar me gekomen. Ze vertelde hun plan, ik vind het heel slim dat ze de wolven erbij hebben gehaald. Dat maakt het toch wat makkelijker. Allen er zijn een paar problemen.
probleem 1: is dat ik waarschijnlijk amper kan lopen.
Probleem 2: is dat ik er niet van hou dat ik afhankelijk ben van anderen.
Probleem 3: ik ga dood als er iets met de andere gebeurt omdat ik niet had opgelet toen we de wolven kwamen ophalen.
Probleem 4: we kunnen niet meteen naar de hut rennen want dan weten de kantanen waar we zitten.
En als laatste probleem 5:  we kunnen daar niet lang blijven en Vay kan niet mee naar Jenava.

Ik weet niet zeker of ze mee wilt maar, ik hoop het stiekem wel. Ze heeft mijn leven gered. En gaat me nu bevrijden, samen met Yasmine en de wolven natuurlijk maar goed. Ik vind het wel knap dat Yasmine zoveel vertrouwen heeft in de wolven. De meeste hebben dat niet. En ook dat ze begreep dat de wolven haar begrepen. Echt lekker verwarrend dit hè?  Zucht. Dat is het enige wat ik nu kan doen, verwarrend zijn. Ik vind het verschrikkelijk! Ik mag mezelf niet!

Ik hoor wat. Is dat vay?ik kijk op en probeer al op te staan. Er is veel tijd voorbij gegaan, denk ik. Het is dus een grote kans dat het vay is. Maar nee, het, is vay niet. Het is Bart. Godverdomme. Hebben we een ontsnappingsplan, komt Bart kijken. Ik kijk hem dodelijk aan als hij naar me toekomt. "Ik ben verrast dat je nog leeft." Zegt hij. Ik zeg niks en staar hem aan. Eigenlijk ben ik best benieuwd wat hij van me wilt vandaag. Hij komt amper langs. "Hoe leef je zo lang en kan je nog iets doen. Zonder enig eten?" Zegt hij. "Misschien omdat ik toch nooit eten heb." Zeg ik. Het is niet eens gelogen. Ik lieg nooit!! Geloof me nou maar!

Bart staat daar maar. Al een tijdje. Diep in gedachten. Ik vind het creepy. Deze zinnen zijn kort. Dat vind ik grappig. Mijn gedachten zijn raar. Dat wisten we al. Oké, nu serieus. Bart staat daar maar, alsof hij kijkt naar een raar kunstwerk ofzo! Oké oké, ik geef toe. Ik ben super knap. Kuch kuch.niet dat ik mezelf lelijk vind. Maar goed je snapt het wel. Weet je, ik denk dat hij denkt dat ik knap ben. Just Joking. Maar Kom op! NIEMAND staart zolang naar iemand. Hij is vast een plan aan het bedenken. Als hij maar weg is, voor dat vay hier is. Want dan, dan hebben we een probleem.

"Ik denk dat er niet meer opzit dan je te doden." Zegt hij simpel. "Je kan me ook laten gaan. Dat is ook een optie." "Ja, dat kan nog een naar aflopen voor mij hier." "Ja, maar ik wil dat wel eens zien. Ik zie jou gezicht al voor me." Zeg ik droog met een glimlach. Ben ik niet aardig? Ik vind van wel. Het zit in me bloed. Maar niet van Cemal. HO NO Cemal! HO HO HO niet CEMAL!! Eerder van me moeder. Wie dat ook is. Cemal is niet te genieten.

"Vind je me mooi?" Vraag ik. Bart staart weer naar me. "Nee, ik bedenk hoe ik je ga vermoorden." "Moet je daarvoor mijn hoofd zien?" "Ja" en we zijn weer stil. Mijn hoofd werkt niet op een lege maag oké! Nou, op de lege maag die ik nu heb. Normaal werk ik altijd op een lege maag.

Bart begint te glimlachen en draait zich om. Hij heeft iets bedacht. Dat is zeker. Hij loopt me cel uit. Alsjeblieft Vay kom snel. Ik begin deze gast echt irritant te vinden. Begin? Ik vind hem irritant. Ik hoor weer iemand lopen. Pls vay, wees vay, wees vay. Plssss! Ik slaag een zucht als ik vay zie. Ze komt snel binnen. "Ik hoorde alles net. We moeten opschieten. De wolven leiden de rest af, maar ik weet niet hoelang dat gaat duren." Legt ze snel uit. Ik knik. "Lopen gaat niet zo gemakkelijk worden denk ik" zeg ik. Nu knikt zei. "Ik ondersteun je" zegt ze. En alweer knik ik. Het is een knikt feest woehoe! Party time!

Samen sluipen we naar buiten. Het gaat me nog slechter af dan gedacht. Vay draagt me zowat. Maar het lijkt haar niet uit te maken. Zij is drukker bezig met alles om haar heen. Logisch. Opeens staan we stil. Niet dat we dat vaker doen. Maar dan moeten we echt goed uitkijken of er iemand is. Ik moet zeggen, de buitenlucht doet me wel goed en ik denk dat we bijna bij de bossen zijn, daar zijn we veiliger. 

We lopen eindelijk door het bos. Het lijkt veel langer te duren, maar het heeft waarschijnlijk maar een halfuurtje geduurd. Ik ben uitgeput. Het is verschrikkelijk. Mijn hele conditie is naar de piep. Dacht je dat ik echt zou gaan schelden? Misschien zijn er wel kinderen bij! Wat denken jullie wel niet! Verschrikkelijk! Mijn wolvenleerlingen die denken dat ik ga schelden! Dat doe ik nooit! Behalve dan bij... Ehh. Maar daarvoor heb ik een excuus. Het is Cemal. Daar word je gedwongen te schelden! En dat weten jullie ook! Maar goed. Door naar nu. Ik ben moe. Het licht doet zijn aan mijn ogen. En elke spier in mijn lichaam doet zeer. Dat is mijn status. Wacht eens. Ik zie vay, maar, waar is Yasmine! "Vay?" Begin ik maar vay kapt me af: "we zijn er bijna Scott geen zorgen" ik schud me hoofd. "Nee, waar is Yasmine?" Vraag ik. "Oh zij, zij is bij de wolven. Ik begrijp niet hoe ze het daar volhoudt." Zegt ze. Gelukkig ze is oké. Nu alleen wij nog.

🐺🐺🐺🐺🐺🐺🐺🐺🐺🐺🐺🐺🐺🐺Wee een lekker laat hoofdstuk. Zucht. Soms word ik gek van mezelf, en school. Zelfs in de vakantie moet je er aan denken. Maar goed, GELUKKIG NIEUWJAAR ALVAST!🎉🎊Ik hoop dat jullie het leuk hebben! Ik moest gewoon nog een hoofdstuk maken dit jaar voor jullie. Een mooi hoofdstuk! Scott is vrij! Maar, er zijn nog een paar grote problemen. I know, i'm evil!

Gelukkig nieuwjaar wolvenleerlingen!