"En dat was het wel, ik verveelde me gwn heel veel en de rest weet je al." Zegt Vay. "Dat was je verhaal?" vraag ik plagend. "Hey ik heb niet geoefend hiervoor!" Roept ze nep boos. Ik grinnik.
Er klopt een prachtige vogel op het raam. Yasmine kijkt blij.
"Dat is Sarah's vogel, mijn zus."
"En ik dacht dat je geen contact met haar had?" Vraagt Vay.
"Dat was gelogen. Ik heb haar gevraagd om om de zoveel tijd me een brief te schrijven. Zodat we weten wat er gebeurd in Jenava." Legt ze uit. "Waarom zouden we moeten weten wat er daar gebeurt?" Ik zeg het zonder er goed over na te denken. Toch glimlacht Yasmine. "Omdat je niet terug bent gekomen Scott. En je weet hoe Cemal is." Legt ze uit. "Hij is een klootzak." Ik ga op me rug zitten en hoor Vay lachen. Ookal probeert ze het niet te doen. Ik glimlacht ook. "Toch komt er een dag dat je terug moet Scott." Zegt Yasmine na het lezen van de brief. Ze gaat weer zitten en ik schiet overeind. "Wat!? Waarom!? Waarom zouden we terug gaan? Het is hier veel leuker!"
"ik snap je wel Scott. Maar er zijn veel redenen waarom we hier niet kunnen blijven. En de grootste twee redenen zijn; We kunnen niet voor altijd hier blijven. En er hangt een oorlog op komst tussen Jenava en kanta-tribo. Dat willen we niet hebben."
Legt Yasmine uit. Vay knikt zacht. Ik ben er totaal niet mee eens. Wat kan het mij schelen als ze oorlog voeren. Ik heb Cemal er vaker over horen praten, dus het gebeurt altijd. Plus er komt toch uiteindelijk een oorlog tussen hun twee want Cemal haat kanta-tribo. En volgens mij geld dat ook andersom. "Alsof we het kunnen stoppen" zeg ik geïrriteerd.
De meiden kijken me beide aan. "Volgens mij is de dood van jou en Dennis genoeg rede om aan te vallen volgens Cemal. Als het blijkt dat jij zelf bent weggelopen-"
"Is hij alsnog gevangen genomen door de kantanen" maar Vay haar zin af. "Yasmine, ik weet oorlog is niet goed. Maar ze zijn al in oorlog. En als we ze nu stoppen, betekent het niet dat ze later doorgaan."
Yasmine glimlacht: "geloof me maar. Het gaat lukken." Ze zegt het op zo'n vreemde toon dat ik niet weet wat ik moet zeggen.
Verder hebben we alleen maar over koetjes en kalfjes gepraat. Zoals het verschillende eten. Waarom Jenava en kanta bijde mooi zijn. Ook al heb ik daar niet veel van meegemaakt in de cel. Over hobby's. Dingen die Vay wilt doen als ze in Jenava is. En ga zo maar door. Het was erg gezellig, maar uiteindelijk zei Yasmine:
"Het word al laat, het lijkt me beter als wij gaan. Dan krijgen we nog een goede nachtrust." Ik knikt. Ook al ga ik het niet zeggen, ik bedoel de meiden lijken top fit, ik ben best moe. We staan alle drie op en ik kijk ze even na terwijl ze naar de kamer lopen. Met een lieve vier poot aan hun zij.
Ik ga liggen in me bed en denk na over wat Yasmine zei. Die oorlog, wat is haar plan om het te stoppen. Ik heb absoluut geen idee. Hoe langer ik er over nadenk, hoe moeilijker het word. Misschien komt dat ook door mijn moeheid. Laat. Ik maar gaan slapen. Voor je het weet worden de meiden boos omdat ik niet goed heb geslapen. Dat zal echt iets voor hun zijn. Onderwerpen geven waar je over na moet denken en dan boos worden dat ik er over na heb gedacht.
Ik.ga op me zij liggen. Toch ik het niet moeilijk om in slaap te vallen op deze bedden. En na nog meer nadenken, vallen ik in een zwarte hemel.
Ik sta in een open veld, zand, Jenava. Ik kijk rond. Maar er is helemaal niemand. "Je bent van mij." De stem ken ik niet en brengt de rillingen over me rug. "Je zal niet ontkomen." Het lijkt wel of die stem in me hoofd zit. "Wie ben je!? Laat jezelf zien?!" Roep ik hard in de leegt. De zon die tot nu toe scheen verandert binnen een paar seconden in een pikzwarte nacht. Nee dit kan niet Jenava zijn. Daar zie je al de sterren. Ik kijk omhoog. Kom op er moet hier een ster zijn! Uit me ooghoeken zie ik het felle licht van de sterren. Ik draai me op. De sterren liggen op de grond. Hoe komen ze op de grond. Ik kniel neer en raak een van de grond-sterren aan. Er gebeurt niks. Ik ga weer rechtopstaan. Waar ben ik. Wat is dit voor rare plek?! De stem.heeft zich niet meer laten horen. "Wie ben je!? Geef antwoord lafaard! Laat jezelf zien!" Weer blijft het stil. "Hey! Geef antwoord!" Ik voel me woede opkomen. Waar is die stem! Waarom praat ik überhaupt tegen een stem! Plots is er weer geluid. De stem! Nee. Dat is het niet. De wolven! Waar zijn ze!? Ik raak in paniek en rent in blinde weg een kan op.
Ik ren al lang. Ik weet niet eens hoe lang. Eerst deed ik nog me best om de sterren te ontwijken maar nu maakt dat helemaal niet uit. Het gehuil van de wolven word harder, dat betekent dat ik dichterbij kom toch? Ik probeer nog harder te rennen. Sneller en sneller en sneller. De wolven zijn in pijn. Ik hoor het. Wat is hier aan de hand!? Ik blijf het geluid maar volgen en volgen.
Ik zie ze nog niet. Maar het geluid word harder. Het klinkt alsof ik naast ze sta. Ik stop met rennen en kijk om me heen. "WAAT ZIJN JULLIE!?" Roep ik zo hard mogelijk. En meteen als ik dit zeg stopt het huilen van de wolven. Ik zie ze nergens. Ik draai zoveel rondjes in de hoop ze te vinden dat ik duizelig word. Hou je hoofd erbij Scott
Hou je hoofd erbij...
🐺🐺🐺🐺🐺🐺🐺🐺🐺🐺🐺🐺🐺🐺🐺🐺
HAPPY NEW YEAR WOLVENLEERLINGEN!
Ik hoop dat jullie allemaal goed zijn en zin hebben in komt jaar! 2020 was, wat anders. Maar 2021 is nu van start!
Veel geluk dit jaar voor iedereen!
Ik zie jullie in het volgende hoofdstuk wolvenleerlingen!
VOCÊ ESTÁ LENDO
De wolvenmeester
Diversos{kingdom Jenava fanfiction} Een jenavaanse jongen in kanta-tibo. Samen met de wolven leeft de 16 jarige scott in het bosjes land. Tot hij twee meiden ontmoet en hem naar Jenava brengen. Hij verblijft bij Cemal. Die denkt dat Scott zijn zoon is. Niet...
