The Unwanted Wife

Chapter 14

I woke up with an headache. Hangover! I woke up in a unfamiliar room and naramdaman ko din ang mabigat na nakadagan sa aking tiyan. It was Dane's arm. Tila ay naging estatwa ako ng mapagtanto ang aming pwesto. He was literally hugging me and still sleeping soundly! I didn't waste the chance to stare at his face this close. I feel like dreaming because i've been wanting to wake up with Dane beside me like this.

"Will you stop staring? You are creeping me out" nanlaki ang mga mata ko ng magsalita si Dane.

Gising na pala siya! Nakakahiya dahil titig na titig pa ako sakanya. Parang gusto ko nalang na lumubog dito sa kama at biglang maglaho. Tila nawala ang sakit ng ulo ko at gusto ko nalang umalis dito sa pwesto ko ngayon!

"ah...eh..uhm" I can't even utter a single word!

"tss" aniya na nakapikit parin. Bakit hindi niya pa tanggalin ang braso nya saakin?

I looked at the walk clock at bigla kong naalala na may pasok pala ako sa office ngayon! Late na late nako ako sa trabaho. We're still in their house. Ang naalala kong nangyari kagabi ay nung narinig ko siya may kausap sa telepono at dumaretso na siya agad paakyat dito sakanyang kwarto at hindi na nakipag-usap pa muli sakanyang mga pinsan. Nabadtrip ata talaga siya sa pangloloko sakanya ng mga pinsan niya.

"Dane, may trabaho pa ako sa office" paalam ko at maingat kong itinanggal ang kanyang braso saakin.

"Wag kana pumasok, you're having your hangover" sagot niya.

"Pero kabago bago ko lang aabsent na agad ako? I don't want to have special treatment Dane. I want to be fair to everyone. Papasok ako" pagpupumilit ko. As an employee, i should be responsible enough with my actions.

"Just take a half day for today. I'll tell it to your manager" sabi niya at hindi na ako pinilit pa. I agreed with him at naligo na. I think he continued sleeping dahil hindi pa ito bumabangon ng pumasok na ako sa bathroom.

Baka hindi siya papasok? He's the boss anyway, he can do whatever he wants pero paano ako makakapasok nito? We used his car going here. Maybe I will just take a cab.

Im wearing a very short dress which i borrowed to Tinaj. Wala kasi akong dalang damit dahil hindi naman namin alam na dito kami makakatulog. Hindi ako komportable sa dress na suot ko, maganda naman to but it's to tight and short. Parang sa bar para magparty ako pupunta kesa papasok sa trabaho. Bumaba na ako upang mag-almusal, si Dane at ang mga pinsan niya ay nandoon na samantalang sila mommy Bea and daddy Ken ay umalis kaninang madaling araw for a business trip in Macau.

"Sabi ko na nga eh babagay sayo yan! I really do have amazing taste when it comes to fashion!" Proud na sabi ni Tinaj. I bore my eyes to the part where Dane is to see his reaction, nakakunot-noo nanaman siya. Ayaw niya ba sa suot ko? Napapangitan ba siya?

"What are you wearing?" He said na tila hindi natutuwa sa nakita.

Naramdaman ko ang paninikip ng dibdib ko. Hindi niya ba talaga ako maappreciate? Im always trying to impress him pero i've never been successful. He'd always notice other girls pero ako hindi.

"Duh Dane! That's what you called fashion cous!" Pagtanggol naman ni Tinaj. I tried to give them a fake smile para hindi mahalata ang kalungkutang nararamdaman ko.

Umupo na ako sa tabi niya at nagsimula naring kumain.

"Dane said that your head is aching. Drink this, nakakawala ng hangover" sabi Khalil at inabot ang kape. It's a black coffee, my favorite.

"Thanks, it's my favorite one!" Sabi ko at sinuklian ang mga ngiti nito.

Naramdaman ko ang matalim na tingin ni Dane saakin sa tabi kaya ipinagpatuloy ko nalang muli ang pagkain. Bakit kapag hindi maganda ang mood niya ay laging ako ang napagdidiskitahan at nabubuhusan ng inis niya? Hmp.