Rainy Madness

Chapter 25

I came up with a plan today for Rain. I wanna enjoy this day with her kaya pinilit ko siya. Though I know hindi pwede kasi alam ko kung gaano ito ka hands on sakanyang trabaho and I adore her for that.

I saw how serious she is when they started their meeting and she can multi task. She can listen while doing something and while reading. I can’t do that! Hindi ko maiintindihan ang isa kung mag sasabay pa ako ng iba. Pero sakanya basic lang.

Inabot na halos sila ng tanghalian kaya nag kusa na akong bumili ng pagkain ng mga ito. Lahat sila subsob sa ginagawa kaya hindi na napansin ang oras. Kaya rin siguro nalilipasan ng gutom si Rain dahil busy siya halos sa lahat.

Ang mga babae talaga nakaka bilib ang husay na kaya nilang gawin para sa pangarap nila sa sarili o kaya sa pamilya. I knew few people who came fromm being rugged and worked hard to achieve their dreams.

And seeing how passionate Rain is mas lalo akong nabilib halos sa lahat ng kababaihan. ‘cause even though how tired they were talagang kaya parin nilang asikasuhin ang ibang tao o kahit sarili na nila mismo.

And when she finishes her job nag paalam nadin naman kami sa lahat bago kami nag tungo sa kumpanya ko. It’s just surprisingly ang mga taong naabutan namin doon. Kaya siguro tumatawag ang sekretarya ko kanina dahil sa pag dating nga mga ito. Hindi ko nalang din kasi pinansin dahil dito din naman ang punta namin.

I know how awkward Rain in his position pero I want her to stay. She still have the rights for being my wife even though it’s just in paper pero she do know how I feel for her and I should respect that and proved that kaya gusto kong nasa tabi ko siya.

I know how manipulative Brianna is pero it won’t work this time. I just hate to say it in front of Rain and her parents on how sick she is. She’s afraid to know the score of her brains kaya iniiwasan niya ang topic when I’m telling her to go see a specialist.

Hindi ko kasi siya pinipilit dahil inaatake siya ng anxiety niya. Masyado ng malala pero maagapan naman kung sakaling gusto rin niya. Nakapatigas lang kasi ng ulo nito. She even disrespected her parents in front of me and Rain. That is so rude.

And now seeing her mom cried because if what I said hurts me more. She knew and I know how hard it is for her to accept that her daughter need medication in terms of her brain or something.

“I’m sorry tita… sa lahat ng nasabi ko kay Brianna… but… do you know how sick she is?” punas naman nito ng kanyang luha. Lumapit na kasi ako sa mga ito at hinarap na sila.

“we knew Ray… hindi lang namin alam kung pano sasabihin sakanya dahil kahit samin ay masakit padin yun” sagot ni tito Bryan sakin.

“she became worst hijo… especially when you canceled the wedding… I’m talking to her when she’s calm and all she says that she’s fine… and I saw that when she is so passionate about her dreams and her career… pero pag mag isa nalang siya kung ano ano nalang din ata ang nag tutulak sa sarili niya dahil nadin sa kaka isip ng kung ano ano… and we’re sorry for her actions lalo na sa social media… hindi lang sayo pati narin sa asawa mo” baling naman ng tingin ni tita Elis kay Rain.

“hiya hiya na kami dahil pati kami ay kinukulit na ng tao kung bat ganun ang mga sinasabi niya… we’re so scared on what can she do lalo na pag galit siya… and I don’t want something to happen to her Ray… we still need your help. Ikaw lang ang pinapakinggan niya… and I know your wife will understand that” pag susumamo nito.

“mag uusap po kami patungkol dun… and please do keep an eye on her… I still have responsibilities and I can’t be with her always… I can call her if I have a time and try to talk to her kapag kalmado na siya… just not now that she’s mad” tango ng mga ito sa akin.

“pasenysa na talaga sa nangyari. Gagawin namin ang lahat para lang maayos niya ang sarili niya. And thank you Ray… alam kong ginawa mo ang lahat para sakanya… and we know how tired you are… and we know how happy you are beside your wife… ito na ang huling pakiusap namin sayo anak… sainyo ni Rain… balang araw magiging maayos din ang lahat sainyo pati ang anak ko” pakikiusap ni tito Bry samin.

“yes tito… in time” saka nadin naman sila nag paalam sa amin ni Rain at hinatid nalang namin sila hanggang pintuan ng aking opisina.

I was exhausted because of what happen. Rain is just sitting on the sofa at alam kong nag iisip nanaman ito ng kung ano ano. Siguro nga hindi kami magiging maayos sa gantong kadaling panahon lalo na sa mga nasaktan naming tao. Pero hanggang kailan ba kami mag sasakripisyo sa kasiyahan naming dalawa? Ayokong mawala din siya sakin. And I know kailangan niya rin ako sa tabi niya. Napaka gulo lang talaga ngayon.

“we need a break from all of this” tabi ko rito at saka ko naman ito niyakap. Sumiksik ako sa leeg niya at maamoy lamangsiya ay kumakalma talaga ako.

“such a big revelation Rav… grabe” buntong hininga pa nito.

“come away with me baby” nanigas naman ito sa sinabi ko.

“what do you mean away?”

“let’s just leave for at least a day or two. We need to relax our mind and face them properly when we get back” recommend ko rito.

“I guess we really have to” napa bangon naman ako dito at ngumiti saka na tumayo at hinatak nadin ito.

“wait! Yung gagawin mo-“

“nawalan ako ng gana… let’s go!” natawa nalang ako dito saka na kami sumakay ng elevator.

------------------

I never thought of spending my time for me to relax. Hindi rin kasi ako mapapakaling umalis at iwan ang trabaho ko dahil mahihirapan lang din naman ako kapag ganun.

But now being away… ang sarap pala… ang sarap ng walang iniisip… ang sarap ng sariwang hangin… ang sarap lang maging masaya.

Nag paalam naman ako sa parents ko na sasama ako kay Rav. I even texted my brother and Jescy and my team na mawawala ako for three days or more. I just don’t know kung hanggang kailan kami dito ni Rav. Take note, wala kaming ibang dala kung hindi ang sarili lang namin. And of course kung ano mang gamit ang dala namin sa pang araw araw.

Pinaiwan nalang din ni Rav ang mga guards ko para daw wala ng mang gulo samin. Never naman silang nang gulo so hindi ko maisip yung point niya.

Tagal kona rin atang hindi nag babakasyon. Though napupunta ako sa ibang lugar but for me to work. Not to enjoy or something. Kaya nakakatuwa lang na dinala ako ni Rav dito sa resort niya. It was an island, small island to be exact. It was in Northern part of the country and this island was actually bought by his parents when they celebrated their tenth anniversary.

May care taker sila doon na nag lilinis araw araw. And I personally saw nanay Be dahil sinalubong kami nito pag dating namin. The island was to die for. Napaka clear ng tubig at napakalinis. Kahit ang paligid though kalat ang mga dahon pero maayos pading tignan.

It was a small house pero moderno parin ang pag kaka disenyo. Made of glass and bamboo kaya napaka lamig. Hindi naman nasira ng mga nag daang bagyo dahil matibay ang pag kaka disenyo. It has two rooms which was the masters and the guest room. My kitchen and a small dinning area and it has a square pool at the back. Open area siya at may tatlong bahay sa likod.

It was the house of the care taker and her two sons. Nakakatuwa nga din dahil pati pala ang mga ito ay mine-maintain ang kapaligiran. May mga dumadayo rin daw kasing turista doon para lang maligo at mag pahinga kaya dun din daw sila kumikita at pinayagan naman sila ni tita Emily na gawin yun. May tatlong cottages din sa may left side ng bahay para sa mga ito. Madalang lang naman daw dahil nga medyo malaki ang bayad sa bangkero at limitadong oras lang ang binibigay.

Ayaw din kasi nilang madumihan ito lalo na at private island iyon. Rav introduce me to everyone saka na kami nag pahinga sa loob. Ang nakakaloka lang ay wala kaming damit kaya nang hiram pa kami kela nanay Be at binalak na pumunta ng bayan bukas. Pagabi narin kasi ng kami ay dumating at delikado ng pumalaot.

Nakisalo na nga din kami ng hapunan sa mga ito dahil huli nag paabiso si Rav kaya hindi naka pamalengke agad. But we’re okay with it. Nakakatuwa rin naman na makasalamuha namin sila. It’s for our peace of mind and I love it.