Rainy Madness

Chapter 38

I was busy with my phone due to my work at napansin ko namang itong lumabas ng bahay. Makulimlim at mahangin lang naman sa labas ng ako ay sumilip. Nag lakad lakad ito sa may pampang kaya lumabas nadin ako pag katapos ng tawag.

She was just savoring the cold wind and I know how hurt she is right now. It was because of my actions and I was the one who is responsible to that. I missed her, but it’s not the right time. Ewan koba bat pinipigilan kopa ang sarili ko na lapitan ito at yakapin.

I want to hug her tight and just hide her in my arms. I want to feel her presence again pero alam kong umiiwas din ito sa akin. Ako naman ang nauna at alam tanggap ko kung bakit siya umiiwas. Napa lingon lang naman nadin ako sa mga batang nag lalaro.

“magandang hapon po” bati nito pag kakita sa akin.

“magandang hapon. Pwede koba kayong mautusan?” ngiti ng mga ito sakin.

“ano po ba iyon?”

“pwede niyo ba siyang yayain ng pumasok ng bahay. Baka kasi umulan na” baling naman nila ng tingin kay Rain saka naman nag sipag takbuhan papalapit rito.

Napangiti naman ito ng bibong lumapit sakanya ang mga bata. Hindi ko naman narinig ang pinag usapan nila saka nalamang nag hintay doon. Nag simula naman silang nag lakad pabalik pero nag taka ako dahil hindi naman papunta dito.

Napa mewang pa ako sa pag tataka pero ng dumaan ang mga ito ay nginitian lang ako ni Rain saka naman lumagpas. Napa nga nga pa ako sa nangyari at nainis naman dahil hindi man lang ako nito kinausap.

Pumasok ako sa loob at nag tungong likod saka tinignan ng tingin kung saan ito tutungo. Papunta sila sa bahay ni nanay Be kaya mas lalo along naasar.

Hindi kona alam ang dapat kong gawin. I know she is mad pero I don’t know how to stop her dahil galit nadin ako. That wouldn’t be nice kung mag sasabay kami ng galit sa isa’t isa kaya naman nag tungo nalang akong kusina saka nag handa ng aming hapunan.

Nang malapit ng matapos at madilim nadin ay pinasundo kona ito sa security upang kami ay mamakakain. Naihanda ko naman nadin sa lamesa ang lahat saka naupo na upang hintayin ito.

Pag dating niya ay naupo naman na ito sa aking gilid. Hindi man lang ako binalingan ng tingin at kumain nalamang din. Hindi ito ang tamang pagkain niya at nakatitig lamang ako dito. Sunod sunod ang pag nguya nito at nag mamadaling kumain.

Nag simula nanaman ang aking inis dahil mabubulunan na siya sa kakamadaling kumain. Alam kong gusto na nitong umalis agad sa tabi ko kaya ganun ganun nalang kabilis ang pag kain niya. Hindi ko napigilan ang sarili ko sa asar.

Padabog akong tumayo ng hapag kainan saka naman nag tungo sa kwarto. Nakakainis! Nakakainis na ganto ang itchura namin ngayon. Kasalanan ko! Oo kasalanan ko kaya nga ako naiinis sa sarili ko.

I was at fault sa totoo lang dahil umiiwas ako. They told me that Rain is looking for me and I was glad when I knew it. Kala ko magiging maayos lalo na andito na ako sa harap niya. Pero mukhang siya naman ang galit sa akin ngayon.

I don’t know what she feels and she doesn’t even have a clue on what’s mine. If I needed a time for myself ay ganun din nga siguro siya. Nag kataon lang na dumating ako agad sa pag aalala kaya siguro naputol ito.

But I saw how happy she is when she saw me pero napalitan din ito ng lungkot. Ano bang dapat kong gawin tutal ako naman ang nag simula. Nakakainis!

Nakatulugan kona nga lang din ata ang pag iisip ko at ang pag hihintay ko na pumasok siya ng kwarto. Pero pag gising ko wala padin ito sa aking tabi. Bumangon na ako para hanapin siya at napansin ang papel na nakaipit sa ilalim ng aking cellphone.