13 Kasım 1981
Sevgili Gellert,
Önceden, uzun bir süre önce, bana Voldemort'u atlattığımda bir mektup yazmamı istediğini hatırlıyorum. Muhtemelen bu baykuş sana beklediğinden daha geç geldi, eski dostum, değil mi? Onu henüz yendiğimizden emin değilim, dürüst konuşmak gerekirse. Yine de savaş boyunca, senden daha büyük bir sorun olmasına rağmen, göstermiş olduğun iyimserliğin için minnet duyarım. Elbette, senin Karanlık Lordluğunu yargılamıyorum, ama onun belirli birkaç avantajı vardı, benim Zihnbendime karşı doğuştan gelen güçlü bir yeteneği vardı, ve ben bu oyunda bunu tahmin edebilmek için çok geç kalmıştım...
Ama konuyu az da olsa geride bıraktım. Ancak, Voldemort—iyilik namına mağlup edilmedi, kesinlikle, yine de çoğu kişi böyle düşünmeyi tercih ediyor. Benim inandığım, onun geçici olarak savıldığı, geriye çekildiği, birkaç yıl boyunca en azından, ve döndüğünde, çok zayıf olacağı.
Seni uzun süre cevapsız bırakmanın düş kırıklığına, maalesef, ben de katılıyorum. Ancak, Gellert, Voldemort ile olan savaşta bir çoğumuz canımızı dişimize taktık, ve ben Hogwarts'ın işlerini yürütmeye çalışırken bir yandan da en ön cepheyi hazırlıyordum. Yatağımın başlığı bile tanıdık gelmemeye başladı, hatta şu son yıllarda, yatağımdan çok yeni biçilmiş mezar taşları gördüm. Çok kısa bir zaman vardı...
Şimdi bile, onun yenilmesinden aylar sonra, tükenmişlik ile mücadele ediyorum. Ama seni terk etmeyi asla istemem, eski dostum, yıllar boyu yapmış olsam da. Limon şerbetinin vicdanımı rahatlatacağını söylemiştin, bir seferinde, ancak hiçbir işe yaramadılar.
Arkadaşının ölümü için çok üzgünüm. Gerçekten çok ama çok üzüldüm.
Avrupa'nın ara sokaklarında ve karanlık büyücüler arasında, senin hakkında dönen birkaç belirli söylenti var—bir aralar Voldemort'un kurt adamları ve devleri kontrol etmesini önlemek amacıyla oralarda epeyce vakit geçirmiştim. Yaşlı Grindelwald'ın çürüyen hücresinde pişmanlıktan kahrolduğunu söylüyorlar. Kurbanları için keder içerisinde ağladığını anlatıyorlar. Birkaç yıl öncesine kadar, bunun palavradan başka hiçbir şey olmadığını düşünürdüm, ancak, son konuştuğumuzdan beri yıllar, yıllar geçti, ve tüm Britanya değişti. Yürekleri sonsuza dek tamamen değişen, korkan, yaralanan adamlar ve kadınlar gördüm. Ve bu berbat değişimin tüm ülkeden, tüm kıtaya ve Nurmengard'ın yüksek dağlarına kadar kolayca yayılabileceğini hayal etmem zor olmadı.
Ve düzgünce konuşalı çok uzun zaman geçti. Kalbinden geçenlerin ne olduğunu bileli çok ama çok uzun zaman geçti. Yalnızca bir kez, alay etmeden, tüm samimiyetimle sormama izin ver—nasılsın, eski dostum?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
thirty-five owls | grindeldore epistolary (çeviri)
FanfictionÇeviri kitabıdır. Orijinali: ao3/Thirty-Five Owls - Letterblade
