thirty-five owls | grindeldore epistolary (çeviri)

25/december/81

25 Aralık 1981

Dumbledore—

Görünüşe göre Noel zamanında yazma gibi bir alışkanlık elde edindim. Ne hoş, herkes için şenlik ve cümbüş, donatılmış sofralar ve güler yüzler, vesaire, vesaire. İnsanlar hâlâ güzel bir gülüş ile iyiliği birbirine —tabii ki de sıkça yaptıkları gibi— karıştırıyor mu?

Çılgın hikayeler duydum. Anlaşılan o ki senin Karanlık Lord'un bir yaşındaki bir bebeğe yenilmiş. Bu işi ağırdan almışsın gibi duruyor, Albus, ve bahanen için ölü bir kız kardeşin yoktu.

Ama yine başlıyorum. Bunca yıldan sonra, seninle alay etmekten yorulacağımı düşünmüştüm. Ama beni o kadar çok zorluyorsun ki! Ancak sana sinirli olmaya asla son vereceğimi düşünmüyorum. Bu kin ile kafan birden fazla kez karışmış gibi duruyor.

Voldemort çocuğu—hayır, sanırsam artık çocuk değildir, değil mi? Şu ana kadar, kaç, kırk yaşında falan olmalıdır? Hâlâ ölmedi mi? Git & işi bitir, Dumbledore. Bu senin hep yaptığın bir şey değil mi?

Pişmanlık mı? Bu benimle benim aramda olan bir şey. Ya da benden ne kaldıysa. Gellert'in dalgalanan gölgesi, dar ve kirli bir camda, soluk gözler, soluk yüz, soluk azim—bu onun kaygısı. Tıpkı senin o sırtına yüklediğin suçluluğunun yalnızca seni ilgilendirmesi gibi.

Nasıl oluyor da senin o adil adandan bir Karanlık Lord çıkabiliyor ki? Biz kuzeyin vahşi doğasından geliyoruz, genel bir kuraldır bu.

Eğer sende nadir bulunuyorsa, samimiyetini boş yere harcama. Ben her zamanki gibiyim. Nasıl başka bir şey olabilirim?