Gölge Demirkan, 17 yaşında bir lise öğrencisidir. Yaşadığı yerden ve annesinin yanından ayrıldıktan sonra geçmişinde olduğu kişiyi bir kenara bırakıp yepyeni bir ben yaratmak istesede bu sefer hayallerin içinde yaşadığı yaşamı, hayallerinden daha il...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Barns Courtney - Fire Tom Odell - Heal
***
Hani bazı anlar vardır. Haklı olduğunuzda söyletecek bin tane lafınız varken, haksız olduğunuz da ne kadar az aşağılanırsam o kadar iyi dersiniz ya? İşte bu öyle bir andı.
Yanımda fısır fısır konuşup, bize bakan kahpe sınıf arkadaşlarımın sesinden anladığım kadarıyla adamın adı Kemal'di.
"Hmm Gölge..." Kemal hoca ters ters bakışmak istemeyeceğiniz bir insandı ama huyum kurusun bu bakışlarına karşılık vermeden duramazdım. Haklı olsam da olmasam da.
Biraz bakıştık. Bir tepki vermemi bekliyor olmalıydı ama benim söyleyecek pek bir sözün olmadığından sessiz kalmıştım ama oldukça sinir bir sesle "Kıyafetlerin nerde?" diye sorduğunda gerçeği söylemekten başka bir seçeceğimin olmadığını anladım.
"Unuttum." Dediğimde yüzünde hayret eder gibi bir ifade belirdi.
"Öyle mi?"diye sordu. Üzülerek cevap verdim. "Öyle."
Rabbim lütfen tut şu dilimi. Adam oldukça şaşırmıştı. Ama bunu hızlıca gizledi. Normalde saygısızlık yapmazdım ama beni gereksiz yere insanların arasında ezeceği içindi sesimi çıkarmam.
Sesi yükseldi. "Öyle mi?"
"Unuttum işte kusura bakmayın." diye onu ciddiye almadığımı gösteren bir umursamazlıkla konuştuğumda yüzündeki hayret sinire eğrilmeye başlamıştı.
"Bakarım Gölge." Sinir damardan alınmış bir tür uyuşturucuydu. Mantıklı tarafımı uyuşmuş ve devre dışı kalmaya başlamıştı.
"Sizin için kıyafet yaratmam mümkün değil, eğer siz yaratabiliyorsunuz bana da bir tane verirseniz sevinirim."
Güldü. Etrafımda ki her şeye sağırdım. Ve diğerlerinin şaşkınlığı ortamda hissediliyordu. "Dün ki uyarımı duymadın galiba."
"Dün okulda değildim." Yaptığım şey terbiyezlikti biliyordum ama bu bendim işte..
"Neden?" Okuldan kaçtığımı söylesem olmazdı, o yüzden uyuzluk yapmaya devam ettim.
"Canım gelmek istemedi." Feris artık beni durdurmak istediğinde koluyla kolumu dürttüğünde yaptığı uyarıyı anlamıştım.
Kaşları havalandı. "Benimle atışmayı kes." O da sinirlenmişti. Ama çalan telefonun sesi onu durdurmuştu. "Sadece özür dilesen yeterdi muhalefet." derken yüzündeki ifade biraz da olsun hafiflerken bende omuzlarımdaki gerginliği atmaya çalıştım.
