Gölge Demirkan, 17 yaşında bir lise öğrencisidir. Yaşadığı yerden ve annesinin yanından ayrıldıktan sonra geçmişinde olduğu kişiyi bir kenara bırakıp yepyeni bir ben yaratmak istesede bu sefer hayallerin içinde yaşadığı yaşamı, hayallerinden daha il...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Rod Stewart - Da Ya Think I'm Sexy? August Eve - You Already Know? Pomme - On Brülera
***
Bazı anlar vardır, keşke hafıza kaybı yaşasamda her gözümü kapattığımda zihnime düşmese dersiniz.. Bazılarında ise dersiniz ki keşke kafamın içinde bir kayıt cihazı olsa da her anı saniyesi saniyesine kaydetse ve ben her üzüldüğümde tekrar tekrar oynatıp o mutluluğu yine yaşabilsem dersiniz.
Benim güzel anılarım ya gerçekten çok azdı yada benim zihnim acıdan hoşlanan bir orospu çocuğu olduğu için sadece üzücü olanları içeriye hapsediyordu.
Yanımda oturmuş vızır vızır konuşan insanlar ise zihnimdeki anları sorgulamama neden olmuştu çünkü o topu o kadar uzak mesafeden atmayı başarabilmem ve adının Selim olduğunu öğrendiğim garip gözlü çocuğun yüzündeki ifadeyi en güzel anılarım içine sıkabilirdim ama yine bahsi geçen bu Selim'in oldukça takıntılı ve ruh hastası bir eleman olmasına kaynaklı olarakta "acaba başıma bela mı aldım?" temalı olumsuz anılarımın arasına da girebilecek kötü bir an'da olabilirdi.
"Selim manyağı, nasıl kabul etti anlamış değilim.." Meva bir yanımda konuştuğunda.. "Valla bende ama sonuç olarak kazandık mı? Kazandık. Ben buna bakarım Hacı.." Kağan da diğer yanımda oturmuş buna cevap verirken diğerleri gibi bende onları sessizce dinlemeye çalışıyordum.
Öğle vakti oturmuş hep beraber test çözüyorduk. Ben, Feris ve Hazen üçlüsünden oluşan arkadaş grubumuza Meva'da katılmıştı artık. Pek ders çalışmasa da gördüğü şeyi kolay anladığı için o biraz çalışıyor bana anlatıyordu. Pek matematikten anlayan birisi değildim açıkçası.
Kağan, arkadaşlarının çağırmasıyla oturduğu arka masamızdan kalkıp bize kısa bir görüşürüz deyip giderken hepimiz işimize geri dönmüştük ki birinin masaya hafifçe yaslandığını gördüm. Kafamı kaldırınca da bu kişinin Şura olduğunu fark ettim. Bana bakıp sanki bir şey söylemek istermiş gibi bakınca göz devirdim.
"Ne oldu?" Oldukça soğuk bir sesle sordum. Neden bilmiyorum ama Şura bana çok gıcık bir tipmiş gibi geliyordu ama İzem ve Ayhan'ın ortak arkadaşı olması onu görmezden gelmemi engelliyordu. Bazen hiç tanımadığım insanlara gereksiz ön yargı yapabiliyordum maalesef ki.
"Cuma günü, akşam yemeğine davetlisin." Düz bir bakışma yaşandı aramızda. Feris'in şaşkın bakışlarını üzerimde hissediyordum.
"Ne?" diye şaşkınca sorduğumda bunu neden onun gelip söylediğini anlamadım.
"Ayhan seni yemeğe davet etti. Cuma günü erken çıkıyorum ama seninle akşam saat 6 gibi attığım konumda buluşuruz." Umursamaz bir tavırla cevap verirken gözleri bir an Feris'e döndüğünde buna sinirlendim.
