Gölge Demirkan, 17 yaşında bir lise öğrencisidir. Yaşadığı yerden ve annesinin yanından ayrıldıktan sonra geçmişinde olduğu kişiyi bir kenara bırakıp yepyeni bir ben yaratmak istesede bu sefer hayallerin içinde yaşadığı yaşamı, hayallerinden daha il...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Omega - Gyöngyhajú Lány MIIA - Dynasty
Arzular, sınırlarımın yıkımı olmuştu. Beni bir an olsun bile yalnız bırakmıyordu İzem. Onun aşmaması gereken sınırları çizerken, o çoktan benim yakama geçmişti. Sınırları çiğnemiş, benim içimde kendine bir yer bulmuştu. Kalbime dokunuyor , hislerimi izliyor, ruhuma bulaşıyordu. Onunla birbirimize karışıyor ve birbirimize bir çıkmaz oluyorduk.
***
"Nereye gittiğime bak, yoluma bak. Yolum ol. Yönüm ol. Ben neredeysem, varlığın da benimle beraber orada olsun." Başım göğsüne yaslanmıştı. Onun bu sözüne gülümsedim.
"Senin yolunda doğru olmayan şeyler varken, beni nasıl peşinde götürürsün.." dedim. Ona teslim olmaya başlıyordum. Duygularıma söz geçiremeyeceksem, yara almadan onunla yola çıkmak için bir şeyler yapmam lazımdı.
Çenesini kafama yasladı. Düşünceli bir ses ile konuştu. "Geçmiş bir hilekardır gölge. Yolunda giden her şeyi bozmak onun en büyük görevidir. Menfaatler bir yaşam felsefisidir onun için, yaratılan hiç kimse onun varlığına karşı koyamaz."
Bana anlatmıyordu. Geçmişi gerçek saymıyordu. Ama benden sonra geçmiş onun tek korkusuydu.
Hala Riva'daydık. Yine o çatı katına çıkmıştık. Ayağı kalktı. Üstünde hala o kırmızı elbise ve uzun deri botları vardı. Kollarını havaya kaldırarak esnedi. Şarap kızılı rengi, uzun saçları o başını arkaya doğru eğince daha da uzamış, kalçalarına değmişti.
Çok güzeldi. Kalbim bu güzelliğin karşısında savunmasızdı. O ne isterse olabilirdi, bana ne isterse yapabilirdi. O bir ressamın en güzel tablosu gibiydi. Renklerin dansı yansımıştı görüntüsüne, kırmızının asaletini temsil ediyordu.
Parmakları saçlarının arasına dolandı. Yüzük parmağında ki 7 rakamının yazılı olduğu dövmeyi gördüm. Aslında vücudunda bir çok dövme vardı, bazen anlamlarını sormak istesem bile bir olay oluyordu.
" 7'nin önemli bir anlamı mı var?"
İzem ben bunu sorunca sağ elini havaya kaldırıp, yüzük parmağına baktı. "Benim kader sayımdır yedi."
Kaşlarım çatıldı. O da ne demekti? "Kader sayısı mı?"
"Evet. İnsanların doğum tarihlerinden ve isimlerinden bir sayı hesaplanıyor. Her sayının bir enerjisi var ve senin doğum tarihini ve isminden bir hesaplama yaptığımızda çıkan sayının hayatına olan enerjisini de yorumlayabiliyoruz. Benimkisi 7."
İzem hayatıma girdiğinden beri her gün farklı bir bilgi öğreniyordum sanki. Onun hayata bakış açısı, felsefesi, yaşama şekli çok başkaydı. Bazen kendimi çok düz ve yetersiz hissediyordum. Onun bir sürü fikri ve düşüncesi vardı, dünyanın içimde kendisine özel bir dünya yaratmış onun içinde kendi belirlediği kurallarla yaşıyordu. Ben ise ne kadar tartışmacı ve meraklı bir insan olsam bile onun gibi kendime özel alanlar yaratamamış ya da bulamamıştım. Gözlerim onun üzerinde gezinirken merakla sordum. "Benimkisini nasıl öğrenebiliriz?"
