Gölge Demirkan, 17 yaşında bir lise öğrencisidir. Yaşadığı yerden ve annesinin yanından ayrıldıktan sonra geçmişinde olduğu kişiyi bir kenara bırakıp yepyeni bir ben yaratmak istesede bu sefer hayallerin içinde yaşadığı yaşamı, hayallerinden daha il...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Lana Del Rey - Beautiful People, Beautiful Problems August Eve - Ghost CRMNL - Wicked As They Come
•••
Şimdi beni kollarına al ve güzel bir ninni söylemeye başla. Saçlarımı okşa, başımı göğsüne yasla. Üstümü ört, saçların yüzüme düşsün. Beni en derin uykulara daldır. Bana en güzel rüyaları göster ki, Gerçek mi rüya mı unutayım. Ama senin güzel yüzünü hiç unutmayayım.
•••
"Sana nasıl bir soru sorsam acaba?" Sesini yavaşlatmış, uzun tırnaklarını kolunu yasladığı sehpaya vuruyordu. Yüzünde düşünürmüş gibi bir hal vardı ama ben onun sorusundan emin olduğunu biliyordum.
Sessizlik odaya bir sis gibi çökmüştü. Diğerleri konuşuyorsa da şuna onları ne görebilir ne de duyabilirdim. Gözümü ona karartıp sesimi onun için kesmiştim.
Ayhan'ın telefonla konuştuğunu duydum ve bir el omzuma dokundu. "Gölge benim acil gitmem gerekiyor, istersen seni de bırakabilirim." İzem onun konuşması ile bir saniyeliğine Ayhan'a bakmış sonra tekrar bana dönmüştü.
Dönüp cevap vermek üzereyken İzem araya girdi. "Biz onu bırakırız Ayhan. Hem daha oyun bitmedi." Bakışları benden uzaklaşmıyordu. Neden gitmemi istemiyordu ki?
"Yine oynarız İzem.." Ayhan cümlesini tamamlamadan Aşkın oturduğu yerden kalkmış "Evet daha oyun bitmedi Ayhan. Sen git biz onu bırakırız." Sonra bana döndü. "Kabul mü Pembe göz?" diye sorduğunda aklım karışıktı.
Kaçmak istemiyordum. Ama kafam bu haldeyken İzem'in beni rahatlıkla tuzağına düşürebileceğini biliyordum. Ne zaman sarhoş olsam çenemi tutamaz, söylemem gereken şeylerin ucunu kaçırırdım. "Gölge böyle basit bir oyundan kaçmaz değil mi?" İzem, gözlerinin içinde anlamını hiç hoşa yormakla uğraşamayacağım pırıltılarla bana bakıyordu.
Damarımı bulup ona basmaya çalışıyordu. "Neyden kaçacağım ki?" Tek kaşım havaya kalmıştı. Hayır, asıl ben bu kadar hızlıca beni çıldırtmasına izin veriyordum bilmiyordum.
"Gölge?" Ayhan üstüne ceketini geçirirken bana cevap vermemi bekleyen gözlerle baktı.
"Off sen geç kalmıyor musun Ayhan. Hadi abisi bekleme yapma." Şura oturduğu yerden kalkıp Ayhan'ı omuzundan itekleyerek evin kapısına yürüttüğü sırada artık cevap vermeme gerek bile kalmadan Ayhan kapı dışarı edilmişti.
"Tamam o zaman. Sonra görüşürüz Gölge." Ayhan hızlı hızlı konuşmuştu. Yerimden kalkmadan ona el salladım. Önemli bir şey olduğu yüzünden belliydi. Aslında merak edip sormam lazımdı ama Ayhan şu an zihnimden kapı dışarı edilmiş, odağını İzeme çevirmişti.
