Saye, büyük bir karmaşanın ortasında rüzgarın dalından uçurduğu yaprak misali benliğinden kopmuş genç bir kızdı. Attığı adımları pek sağlam olmasa da zemine tutunacak cinstendi.
Kuzey ise tüm bu anlatılanların tam aksine kalbi gece kadar karanlık...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Müzik : Emre Yıldırım - gelmesen de beklerim ...
Medya : Saye HEKİMOĞLU
"Kes sesini artık ... Sana sus dedim ! Bu konuyu bir daha açarsan seni yemin ederim kendi ellerimle öldürürüm."
Usulca kapının yanına geçtim ve dinlemeye devam ettim.
"Bak beni deli etme. Sinirlenince nasıl bir insan olduğumu gayet iyi biliyorsun sen !"
Telefonu tutan elleri sinirden o kadar gerilmişti ki damarları belli oluyordu.
"Lan kes artık şu sesini yoksa o dilini koparıp sana yediririm."
Hararetli konuşmanın sonunda uzunca bir sessizlik olmuştu . Ona bakmaya da korktuğum için öylece bekliyordum . Acaba kiminle konuşuyordu . Beni serbest bırakacak mıydı ?
"Sen ne aradığını zannediyorsun burada ?"
Kolumu tıpkı kuklaymışım gibi ileri geri sallıyordu. En sonunda koparıp ona verecektim nasıl olsa bir gün onu da yapacaktı . Bir daha ugraştırmak istemezdim .
"Heeeey sana diyorum salak mısın ? Çık artık şu hayal dünyandan ."
Onun yüzüne bakmaya devam ediyordum hem ne diyecektim ki ? Sen telefonda konusuyordun ben de gizlice seni mi dinledim diyecektim.
Bunları söylesem zaten bana direkt ölüm yöntemlerini sayıp bir tanesini seçmemi isteyecekti.
Ölmek için çok genç ve güzeldim. Ölümün eşiğindeydim ama hala neler düşünüyordum.
Saçma sapan düşüncelerden Kuzey denen adamın bağırmasıyla sıyrılmıştım.
"Sen aptal mısın kızım sana kaç defa söyledim benim sorduğum sorulara cevap vereceksin diye. "
Kolumdan tutup hiçbir şey önemsemeden beni odaya fırlattı ve kapıyı da kilitledi.
Kaç saattir bu odadaydım bilmiyorum ama karnım acıkmış ve çok susamıştım. Kuzey denen adam da gelmiyordu yanıma beni öldürmek istiyordu galiba .
Kapı birden şiddetle açıldı ve içeri Kuzey denilen adam girdi .
"Ne yapıyorsun ? Aklın başına geldi mi . Yoksa gizli gizli beni dinlemeye devam mı edeceksin dağ keçisi ?"
Dağ keçisi senin anandır . Demek istesem de tabiki de diyemedim . Sonuçta canımı yolda bulmadım ben .
"Bir daha yapmayacağım söz ama ne olur bırak beni evime , ailemin yanına gideyim ."
İnanmayan gözlerle bana bakıyordu . Sanki ondan ağzıyla kuş tutmasını istemiştim .
"Seni bırakacağımı söyledim sana değil mi ." Dedi ve ekledi ; " al bunları giyin çok iğrenç kokuyorsun "
