KUTUP MAVİSİ

KUTUP MAVİSİ ∆ OTUZ BEŞ∆

Medya : Kuzey BOZOĞLU

Bu bölümü _Real_hayaller_ e ithaf ediyorum ❤️

En çok emoji ve randomsuz yorum atan bir sonraki bölümün ithafını alır🌺

"Baba ?"

Başka ne söyleyebilirdim , ne yapabilirdim hiç bilmiyordum .
Sadece iyi de olsa kötü de olsa ki bu zamana kadar benim  hep kahramanım olmuştu .  Yaptığı davranışları beni korumak amaçlı yaptığını da biliyordum .

Şu an aklımdan babamla yaşadığımız onca hatıra film şeridi gibi geçiyordu.
Beni omzuna alıp gezdirmesi , benimle evcilik oynaması , yaptığım onca hataya rağmen affedip sımsıkı sarılması . Bir babadan hep daha fazlası olmuştu benim için .

Biraz korumacıydı kabul ama bu onun ölmesini gerektirecek bir kusuru değildi . Bana bisiklet sürmesini öğreten , ata binmeyi , kötü birisi olmamayı annem ve en çok da babamdan öğrenmiştim ben .

Başkasına ne yapmışsa yapmış kötü bir şey biliyorum ama benim babam kahramanımdı.  Düşünce dizim kanayinca hep o olurdu yanımda , her kız gibi ben  de babasına aşık bir kız olarak büyümüştüm .

Benim karıncaları öldürmeyen babam nasıl olmuş da bu raddeye gelmişti anlayamamıştım .

Gözümün önünde yere düşen babamın koşarak yanına gittim ve hemen yere düşen başını dizlerimin üzerine koyup ağlamaya başladım.

Şu an sadece ağlamak istiyordum , ömrüm boyunca ... Ölene dek.

Biraz sonra omzuma dokunan bir el ile irkilip başımı yukarı kaldırdım ve Kutup kadar soğuk bakışlı Kuzey ile göz göze geldim .

Şu an her şeyi söyleyebilirdim ona sadece ağzından çıkacak bir tek kelimeye bakıyordu ve o kelime bir bombanın pimi niteliğindeydi. 

"Saye... Çok uzg-" lafını bitirmesini bekleyemezdim.  Çünkü ne kadar üzgün olduğunu söyleyecekti. Bir babayı öldürmek nasıl bir üzgünlük getirebilirdi ki ona.

O artık bir katildi ... Babamın katili .

"Kuzey artık bitti ."  Diyebildimiştim  sadece . O aşk dolu bakışları ile beni kendine çekmeye çalışsa da artık bitmişti.

~ 1 HAFTA  SONRA ~

Babamı defnettikten sonra Kuzeyi ortalarda hiç görmemiştim .  Sanki dünyadan silinip gitmişti .

Biraz sonra saatlerdir beklediğim hayatımı değiştirecek telefon çalmıştı hemen açıp konuşmaya başladım.

"Alo ... Tuğçe nasılsın , halledebildin mi işleri?"

Tuğçe derin bir nefes alıp vermiş konuşmaya başlamıştı.

"Saye hallettim halletmesine de sen emin misin ?"

"Tuğçe babamın katili ile aynı evde kalamam evli kalmak bile ağrıma gidiyorken bunu benden isteme ." Dedim sitem ederek .

"Peki tamam o halde , yarın akşam otobüse atla gel " dedi ve telefonu kapattı .

Telefonu cebime koyup odaya çıktım ve bavulumu toparlamaya başladım. Kuzeyi ne kadar düşünmek istemesem de aklım hep ondan yana oluyor  ve onu dusunmemi sağlıyordu .