Saye, büyük bir karmaşanın ortasında rüzgarın dalından uçurduğu yaprak misali benliğinden kopmuş genç bir kızdı. Attığı adımları pek sağlam olmasa da zemine tutunacak cinstendi.
Kuzey ise tüm bu anlatılanların tam aksine kalbi gece kadar karanlık...
"Seni Orospu çocuğuuuuu Çekil lan karımın Üzerindennn!"
Kuzeyin sesi ile vücuduma yayılan huzur doğru orantılıydı. Beni her zaman kötülüklerden kurtarıyor kendi cennetine çekiyordu. Kuzeyin o sıcacık kolları benim yuvam olmuştu, ben o yuvanın üzerine temeli kurmuştum. Sapasağlamdı benim hislerim tıpkı bir çelik misali, ne eğiliyor ne de bükülüyordu.
Kuzeyin hisleri benimkinden farklıydı, onun hislerinin içinde saf kötülük de vardı. Benim aşkımı her şeyin üstünde tutabiliyordu ve benim için bir insanı silebilecek raddeye gelebiliyor hatta silebiliyordu. O tehlikeli adama tutunmuştum, benim hayatımı sadece o değiştirebilir, güzelleştirebilirdi.
Kuzey beni kucağına almış eteğimi de sıkıca eliyle kavramıştı. O haldeyken bile beni kıskanabiliyordu ve onun bu halleri benim çok hoşuma gidiyordu. Galiba yaşadığım travma nedeniyle Kuzeyi milli kahraman ilan etmiş ona yeniden aşık olmuştum.
Kuzey hızlı adımlarla beni arabaya kadar taşımış sonrasında da ön koltuğa oturmuştu. Ardından da; "Emniyet kemerini tak." Diye de sıkı sıkı tembihlemeyi ihmal etmemişti.
Ben hızlıca kemerimi takmış Kuzeyi beklerken orada olduğunu bilmediğim Batu arabaya binmişti. Bana şöyle bir bakış attıktan sonra; " Merhaba yenge." Demiş gülümsemişti.
"Kuzey nerede?" Diye bir soru yöneltmiştim ona o ise sadece;" Bilmiyorum, beni de seni eve götürmem için çağırdı." Dedi ve arabayı çalıştırıp oradan yavaşça uzaklaşmaya başladı.
"Durdur arabayı Batu." Batu bu sözlerim karşısında bana bakmış tekrardan önüne dönmüştü.
"Sana durdur arabayı dedim Batu!" Bu kez sesim beklediğimden de yüksek çıkmıştı. Batu arabayı kenara çekmiş;"Ne oldu yenge?." Demişti meraklı gözlerle.
"Kuzeyin yanına götür beni sakın itiraz edeyim deme yoksa Özgeye anlatırım her şeyi." Dedim tehdit edercesine.
"Ne anlatacakmışsın bakalım." Dedi bilmiş bir ifade ile. Ama bilmiyordu ki elimde büyük kozlar vardı.
"Kuzeyin WhatsApp konuşmalarını yedeklediğini biliyor muydun?" Yüzünde korku dolu ifade belirmişti yavaş yavaş.
"Eminim o da bilmiyordur, geçen gece canım çok sıkılmıştı bir bakayım dedim bir de ne göreyim bu ölen kız Alev varya hani, Kuzeyden önce sen kullanmışsın bu kızı." Dedim sinsi bir gülüş atarak ve ardından eklemiştim. "Hemde ne kullanmak, dünyaca ünlü bir film yıldızı olmuşsun o resimler ne öyle daha fazlasını midem kaldırmadı." Dedim ve camdan dışarıya bakmaya başladım.
"Yenge tamam seni Kuzeyin yanına götüreceğim yeter ki sen o resimleri mesajları sil." Dedi yalvarırcasına.
"Tamam onu yapacağını zaten biliyorum benim bilmediğim şey sizde nasıl bir mide olduğu. Sen kullanıyorsun sonra Kuzeye mi gönderiyorsun." Dedim igrenircesine.
"Yenge Kuzey sana hala söylememiş anlaşılan. Benden öğren o zaman." Dedi ve derin bir nefes alıp söze girdi.
"Kuzeye evet ben gönderdim bu kızı ama neden gönderdiğimi bilmiyorsun. Kuzey senin onu sevdigini anlamak için o kızı eve getirdi ama aralarında hiçbir şey geçmedi çünkü tüm o olaylar yaşandığında Kuzey seni köpek gibi seviyordu. " Dedi ve ekledi." Tüm bunları öğrendiğine göre o resimleri sileceksin değil mi yenge ?"
" Bilemiyorum belki silerim belki de silmem." Dedim onu gıcık etmek istercesine.
" Ama yenge yalvarırım sil Özgeyi çok seviyorum ondan başkasını gözüm görmüyor. " Sesi aciz çıkıyordu.
"Tamam tamam hadi şimdi Kuzeyin yanına gidelim." Dedim aceleci çıkan ses tonumla.
"Teşekkür ederim yengelerin en tatlısı ." Dedi gülerek ve hemen arabayı çalıştırıp geri döndü.
Kuzeyin orada kötü şeyler yaptığına emindim. Tamam adam iğrenç biriydi ama Kuzeyin onu dövmesi ya da işkence etmesi ve yahut en kötüsü öldürmesi gerekmiyordu. Tamam hak ediyordu böylesi insanlar çünkü bir insanın namusuna göz koymak kadar iğrenç bir davranış olamazdı bu davranış biçimi bile olamazdı. Psikolojisi bozuk insanlar ancak böyle pedofili şeyler düşünebilirdi.
Restoranın önüne geldiğimizde tam arabadan inecektim ki Kuzey eli yüzü kanlar içerisinde kapıdan çıkmış hemen yan tarafımızda duran arabaya doğru ilerliyordu. Cebinden çıkardığı mendil ile ellerindeki kanları silmeye çalışıyordu.
Arabadan hızla indim ve Kuzeye doğru koşmaya başladım. Bir yandan da bağırıyordum.
"O adamı öldürmediğini söyle bana lütfen. Öldürmedim de!" Çığlık atıyor ağlıyordum artık çünkü baba olacak bir adamın katil olmasını istemiyordum.
Kuzeyin yanına vardığımda göğsüne vurarak sözlerimi yinelemiştim. "Ne olur o adamı öldürmedim de bana Kuzey!"
Kuzey ellerimi tutmuş beni sakinleştirmeye çalışırken bir yandan da Batuya öldürücü bakışlar atmayı ihmal etmiyordu. Kuzey beni kendisine çekmiş sımsıkı sarılmıştı. Onun verdiği huzur hiçbir yerde bulunamaz ya da hissedilemezdi.
Ben böyle Kuzeye sarılmış beklerken restoranın kapısı açılmış o iğrenç adam yüzü gözü kanlar içerisinde iki adamın eşliğinde yarı çıplak bir vaziyette dışarı çıkmıştı. Her halinden belliydi ne denli büyük bir dayak yediği. Kuzeyin onu sağ bırakması bile büyük bir mucizeydi benim için.
"Ben bu gece içimdeki kötü Kuzeyi toprağa gömdüm."
Merhaba arkadaşlar biliyorum kısa bir bölüm oldu ama elimden inanın bu kadarı geliyor daha fazlasını yazmayı çok istiyorum lakin böyle güzel yerlerde de bölümü kesmeyi seviyorum.
Bir sonraki bölümde görüşmek üzere sağlıcakla kalın ♥️
Canımcımın yaptığı bir kapağı göstermek istiyorum çok çok teşekkür ederim ❤️SamimiSiyahSever
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
