KUTUP MAVİSİ

KUTUP MAVİSİ ∆ SEKİZ ∆

Bölüm şarkısı =Zeynep casalini  - Nilüfer

Medya : Saye HEKİMOĞLU

Öylece gitmişti . İçimdeki kelebeklerin  ölümünün tek zanlısı olarak beni bırakıp gitmişti...

Araba iyiden iyiye  gözden kaybolmuştu. Sessiz ve ıssız bu sokakta daha fazla beklemek korkumu arttırmaktan başka hiçbir işe yaramıyordu .

Tatlı tatlı esen rüzgarın tenimi yalayıp geçmesine izin veriyordum. Hoyratça saçlarımı bir ileri geri savurup duruyordu.  Ağır adımlarla ilerlerken ne ara geldiğimi anlamadığım kapımızın önüne gelmiştim.

Elim zile uzandığı sırada kapı hızla açıldı ve kendimi yerde buldum . Düşmenin sersemliği ile bir kaç dakika kendimi toparlayamamıştım ama sonrasında boynuma dolanan bir çift kol ile yerden kalmıştım .

"Saye! Saye kızım . Kızım sen mi geldin. Nasıl geldin kim bıraktı kızım seni çok özledim. "

Babamın bu aralıksız ve duygusuz sorduğu soruların içinde boğulurken annem girmişti araya .

"Kimin getirdiği değil geldiği önemli benim için. Canım kızım benim seni çok özledim sana bir şey oldu diye aklım  çıktı . Her yerde seni aradım aklıma gelen her yerde . Bulamayınca da deliye döndüm . "

Annem yanağından süzülen yaşlara aldırış etmeden bana sarılmış yüzümdeki hatta saçlarımda ki her noktayı ayrı ayrı öpüyordu .

"Üşümüşsün kızım. Daha fazla üşüme de hadi içeri girelim. "

Annemin beni kolumdan çekiştirmesi ile kokusu hala aynı olan evimizin kapısından içeri girmiştim .

¶    KUZEY    ¶

Arabadan inip hızlıca kendimi eve atmış koltukta öylece oturuyordum.   Saatler önce yanımda olan Saye, şimdi ise ailesinin yanındaydı .

Bankada onu ilk  gördüğümde sıska çirkin bir kız olarak düşünmüştüm . Hala da öyle düşünüyordum ama neydi bu içimi acıtan. Kalbime iğne gibi saplanan şey  neydi ?

Onun arabadan inişi ile nefes alış verişim de kesilmişti. Rüzgarda savrulan saçlarının her bir telini öpmek istesem de yapamamıştım . 

Benim zaafım değildi biliyordum . Ben böyle güçsüz çelimsiz kadınlara  ilgi duyacak birisi değildim. 

Onu banyoda gördüğümde içimde oluşan kıpırtı neydi peki ? Ben ona bu kadar sert olurken içim neden beni dinlemeyip oradan oraya koşup eğleniyordu.

Birkaç saat olmasına karşın hala onu düşünmem normal miydi ? Ben kolayca bağlanan birisi değildim . Sadece eğlenmelik için kadınlarla çıkan işi bitince de yarı yolda bırakan birisiydim ben .  Ona bu denli içim akarken nasıl oldu da beni bırakıp gitmişti.

Kalp acısını daha önce yaşamadığım için bana kriz gibi geliyordu . Sanki biraz sonra azrail gelecek canımı alacaktı .

O hayatıma girdiğinde kış olan mevsimim bahara dönmüştü . Bana çiçeklerle gelmişti.  Her yani her sözü çiçek olan kadın hayatıma bir ışık olmuştu .

Şimdi ise o çiçeklerle birlikte çıkıp gitmişti . Bu kadar kolay mıydı bir insanın hayatından çıkıp gitmek ? Onu kendi karanlığında bırakıp gitmek bu kadar kolay mıydı ?

Onunla geçirdiğim her gün tekdüze geçmiyordu . Ne yapacağı belli olmayan hareketli ,eğlenceli bir kızdı .

Koltuğa doğru yaslandığımda  burnuma onun kokusu geliyordu . Her yere sinmişti. Onu unutmam daha da zorlaşıyordu . 

¶     SAYE    ¶

Herkes uyumuştu , annem de tabiki yanımdaydı uyumamak için çok direnmiş ama başarılı olamamış  uykuya dalmıştı.  Ben ise onu düşünüyordum .

Sonunda en çok istediğim şey olmuştu  neden hala tam anlamıyla mutlu olamıyordum . Ona bu denli alışmış olmam imkansızdı. Sadece iki hafta yanında kalmıştım  , iki berbat geçen hafta .  Tüm yaşadığım saçmalıklar son bulmuştu peki ya bu kalbimin ağrısı...

Neden hala bir yanım onu görmek istiyordu. Bana yaptığı onca şeyden sonra neden ona doyasıya sarılmak istiyordum.

Derin bir nefes alarak cama doğru ilerledim ve perdeyi aralayarak dışarıyı izlemeye başladım. Nerdeyse güneş doğacaktı. Ben ise hala onu düşünüyordum.

Güneşin yavaş yavaş kendini göstermesi ile tüm düşüncelerim silinip gitmişti. Sadece onun güzelliğine dalıp gitmiştim .

Saat 12 yi gösteriyordu.  Annemler ise günler sonra yapacağımız ilk kahvaltı için sofraya beni  bekliyorlardı.
Üzerimi giyinip merdivenlerden yavaş yavaş indiğimde herkesin gözlerinin benim üzerimde olduğunu hissedebiliyordum . 

"Kızım günaydın , herkes sofrada seni bekliyoruz gel hadi . "

Annemin donuk sesi ile  mutfağa girmiş kimseye bakmadan boş bir sandalyeye oturmuştum.

"Saye nasılsın iyi misin ?"

Bunu soran senelerdir peşimden ayrılmayan babamın ortağının oğluydu. Hiç sevmiyordum o ise sana aşığım diye diye peşimde dolanıyordu .

"İyiyim sağ ol Ozancığım"

Yüzüne bakmaya dahi tahammül edemiyordum . Kafamı kaldırdığımda annemle gözlerimiz buluştu ve bana burukça gülümsedi .

"Ee Kızım şimdi daha iyi misin ?"
Şimdi ise babam soruyordu aynı soruyu . Burada neler dönüyordu yine .

"İyiyim babacığım " dedim ve sahte bir gülüş ile cevap verdim.

Babama bu kadar yakınken bir o kadar da uzak olmuştum . Keza onun da mesafesi vardı bana karşı .

Babam boğazını temizleyerek lafa girdi tekrardan .

"Kızım okulunun bitmesine fazla kalmadı şunun şurasında . Ben daha fazla devam etmeni istemiyorum , annen de aynı fikirde .  Biz seninle oza-" babamın lafını keserek ben konuşmaya başlamıştım bu kadarı da fazlaydı gerçekten .

" Baba senin ne dediğini kulağın duyuyor mu ?  Ben ufacık bir olayda okulumdan olamam tamam mı . Senin hatalarının cezasını ben çekemem !"

"Sesini kes ve beni dinle Saye ! " Babam artık bağırıyordu belli ki bir şeye canı çok sıkılmıştı. Derin bir nefes aldı ve devam etti.

" Biz Ozanla senin evlenmeni istiyoruz hem senin hayatın düzene girmiş  olur hemde bizim . Lütfen karşı gelme bana, yoksa düğün falan olmaz . Nikahı kıyar seni bugün bu evden gönderirim  . Anladın mı !"

Babamın söyledikleri kafamın içinde dönüp dururken , kendimi hızlıca muftaktan attım ve kapıyı da açıp dışarı çıktım .

Hava aydınlık olmasına karşın yağmur bulutları tepemde dolaşıyordu , evde olduğu gibi  . 

Herkes üzerime gelip benden yapamayacağım şeyler istiyordu . Yaşımın 20 olmasına rağmen aldığım sorumluluklar 40 yaşında hissetmeme neden oluyordu .  Ayaklarım benden bağımsız adımlamaya başlamıştı bile.

Sahile geldiğimi denizin ve martıların sesini duyduğumda anlamıştım . Boş bir bank bulup oturduğumda tüm dertler de benim hemen yanıma oturmuştu.

Biraz sonra birinin yanıma oturması ile irkilip o tarafa dönmüştüm . Gördüğüm manzara karşısında ise şaşkınlığımı gizleyememiştim .

Merhaba arkadaşlar bölümün sonuna geldiniz lütfen duygularınızı düşündüğünüz her şeyi benimle paylaşırsanız sevinirim sizleri çok seviyorum ❤️