Saye, büyük bir karmaşanın ortasında rüzgarın dalından uçurduğu yaprak misali benliğinden kopmuş genç bir kızdı. Attığı adımları pek sağlam olmasa da zemine tutunacak cinstendi.
Kuzey ise tüm bu anlatılanların tam aksine kalbi gece kadar karanlık...
Ops! Esta imagem não segue as nossas directrizes de conteúdo. Para continuares a publicar, por favor, remova-a ou carrega uma imagem diferente.
Bölümmüziği : Kutay Uçar - Beklerim bilirsin ❤️
Medya : Kuzey BOZOĞLU
" Ömrün boyunca bana hep yanmış ekmek yapsan da böyle yerim ben "
Anlamsız gözlerle ona bakmaya başlamıştım. Yüzüme bakıp konuşmasına devam etti.
"Yanmış ekmeği seviyorum ben , yoksa senin beceriksizliğin ortada yani "
Sinirli sinirli ona bakarken masadan kalkıp koltuğa doğru ilerlemeye başladığım sırada belimden bir elin tutması ile geriye doğru sendeledim ve kendimi kaslı kollarda buldum .
İlk defa derin ve koyu ela gözleri ile karşılaşmıştım. Bir erkeğe oranla uzun ve siyah kirpikleri yüzüne ayrı bir hava katıyordu . Benim dudaklarımdan bile daha kırmızı olan dudakları resmen günaha davet ediyordu . Eminim birçok kadın gelip geçmiştir hayatından.
Her daim çatık olan kaşlarının, alnı ile buluştuğu noktalarda bulunan kırışıklıklar o denli güzel duruyordu ki yüzünde .
"Belimi ağrıttın . Kaç kilosun Allah aşkına , bence biraz diyet yap."
Hızlıca ayağa kalktım ve koltuğun üzerine gidip uzandım . O ise kahvaltısına devam ediyordu .
Akşam olmuştu ama Kuzey hala ortalarda gözükmüyordu.
Elime kumandayı alıp televizyonu açtım. Kanal Kanal geziniyordum ama hiçbir şey yoktu izlemeye resmen .
Tam o anda rastgele bir kanalda annemin o incecik sesini duymamla birlikte kendimi televizyonun yanında bulmuştum bile .
"Ne olur kızımı bulun lütfen bulun onu . Anneciğim lütfen gel artık neredesin , neden gittin bizden . Sana ne yaptık da terk ettin bizi birtanem ."
Gözlerimden akan yaşlar belirli bir düzende akmaya başlamışlardı bile . Annemin o yorgun argın çıkmaya çalışan sesi ne kadar üzgün olduğunu belli ediyordu .
Haberler çoktan bitmişti ama ben televizyonun yanında ağlamaya devam ediyordum . Saat kaçtı bilmiyordum ama en son Kuzeyi kapının yanında görmüştüm sonrasında ise uykum tüm benliğimi ele geçirmişti bana ise itaat etmek düşüyordu.
"Saat gecenin kaçı olmuş beni neden arıyorsun ? Yarın konuşacağız dememiş miydik ? Paranı alacaksın . Lan bana bağırma ! Sana para falan vermeyeceğim ! Aysun benim tepemin tasını attırma ! "
Duyduğum sesler kulağımı tırmalıyordu .
" Aysun bak beni deli etme sabah gelir ilk iş olarak seni öldürürüm . "
Uzun bir sessizlik olmuştu galiba telefonu kapatmıştı .
"Bak bana lan ! O bankadaki herkese söyle vereceğim paralarını . Hadi şimdi kapat "
Duyduğum şeyler karşısında sinirden titremeye başlamıştım.
Hızlıca kalktım koltuktan ve Kuzeyin yakasına yapıştım .
" Sen ne adi bir adamsın ! Demek bankadaki herkesle anlaşma yaptın . Ne demeye böyle bir anlaşma yaptın ? Benden ne istiyorsun . Ben sana ne yaptım ha !"
Sona doğru sesim iyice kısılmıştı . Şu an ağlamamak için kendimi zor tutuyordum . Demek ki annem o nedenle beni kaçtı zannediyordu .
" Beni bırak ne olur gideyim Kuzey ben sana ne yaptım hem ? "
Kuzey put gibi duruyordu .
" Ya sana diyorum kalas mısın duymuyor musun beni ?"
Kuzey sesli bir şekilde nefes aldı ve koltuğa kendini attı .
"Sana diyorum Kuzey , bana cevap vermek zorundasın !"
"Sana hiçbir şey söylemek zorunda değilim ben . Sana çok meraklı olduğum için kaçırmadım seni . O iğrenç yüzünü görmek zaten her gün midemi bulandırıyor. Sana yardım etmek yanında durmak bile kendimden nefret etmeme yetiyor."
Ben ona bakmaya devam ederken o koltuğa iyice yayılmış tavana bakıyordu .
" Beni neden kaçırdın o zaman ? "
"Onun nedenini babana sor istersen !"
Onun söylediklerini bir türlü anlayamıyordum . Babamın bu işle ne ilgisi vardı ?
"Babam ne yaptı sana ya . Benim babam karıncayı bile incitmez ."
"Sen kaç yıllık babanı tanımıyor olabilirsin ama ben tanıyorum "
"Anlat o halde babam ne yaptı sana ?"
Kaşlarını yukarı kaldırdı ve burukca gülümsedi.
"Sana ben anlatırsam bana inanmazsın. O nedenle baban anlatsın sen dinle sonra bir de benden dinle "
Eline telefonunu aldı ve numara tuşlamaya başladı .
Birkaç çalıştan sonra babamın o yaşlı ve üzgün sesi odayı doldurdu .
"Alo ... Aloooo "
"Kimsin kardeşim . "
Kuzey bana konuş dercesine baktı ve telefonu masanın üzerine bıraktı.
"A-Alo"
"Alo ... Alo Saye kızım sen misin ?"
"E-Evet baba benim " tabiki de ağlamaya başlamıştım bile .
"Güzel kızım nerdesin ağlama ne olur senin göz yaşlarına dayanamam "
"Emin misin Ural Bey? " Kuzeyin sesi şimdi de sahneye çıkmıştı.
"Kızımın yanında sen ne arıyorsun lan it herif . !"
"Sesinizi duymak ne güzel Ural Bey "
Demek ki babamla önceden tanışıyorlardı.
"Kızımı rahat bırak senin derdin benimle onu neden karıştırdın bu işe ?"
"Canım öyle istedi "
"Lan Kuzey bende Ural Hekimoğlu isem eğer seni sağ bırakmayacağım "
Kuzey telefonu babamın suratına kapattı. Bana dönerek hiç görmediğim bir bakış attı ve gülümseyerek odadan çıkıp gitti .
Beni de bir dolu soru işaretleriyle bıraktı .
Ben peşinden bakıp dururken o hızlıca geri geldi ve beni duvarla arasına aldı .
"Şimdi beni iyi dinle , bana bu konu hakkında tek kelime dahi etme yoksa senin için sonu kötü biter "
Olur anlamında başımı salladım ve aşağı bakmaya başladım.
Kendini geri çekti ve odadan çıkıp gitti .
Tüm günün ağırlığı üstüme iyice binmişti . Ben bunların üstesinden nasıl gelebilirdim.
Kapıya yaslandım ve dizlerimi kendime çekip ağlamaya başladım . Şu anlık elimden sadece bu geliyordu .
Artık dayanacak gücü kendimde bulamıyordum .
Okuyup emeğime destek veren herkese teşekkürler. Umarım beğendiğiniz bir bölüm olmuştur.❤️ Yorumlarda buluşmak dileğiyle...
