KUTUP MAVİSİ

KUTUP MAVİSİ ∆ OTUZ DÖRT ∆

En çok emoji ve randomsuz yorum yapana bir diğer bolumu ithaf edeceğim ♥️ Keyifli okumalar dilerim ❤️

"Şerefsizzz"

Kuzeyin bu kelimesi tüm mutfağı doldurmuştu sonrasında da yere  attığı cep telefonunun sesi duyulmuştu.

Hızlıca yanına gittim ve  ; " Ne oldu Kuzey , dedeme bir şey mi olmuş ...söylesene ." Diye bağırdım .

Kuzey homurdanmaya başlamış sonrasında da merdivenleri koşarak çıkmıştı . Bende peşinden koşarak yetiştim ve ne olduğunu anlayana kadar da bırakmaya niyetli değildim .

" Ne oldu Kuzey , bir şey söyle artık." Dedim öfkeyle Kuzey ise bana öylece bakıp üzerini giyinmeye başlamıştı .

Şu an ne aklı ne de kalbi  çalışabiliyordu öfke ve nefretten .  Kuzeyi kendime çevirip sakince konuşmaya başladım . 

" Aşkım bir şey söyle lütfen bak beni korkutuyorsun ." Dedim .

Kuzey ise sadece öfke ile beni bir köşeye itti ve ; " Dedem ölmüş ... Ozan öldürmüş ." Dedi.

Duyduğum şeyler karşısında afallamış   sadece o dört cümleyi düşünür olmuştum. Benim yüzümden olmuştu her şey , ben musallat etmiştim Ozanı .

Kuzey banyoya girdi ve suyu da sonuna kadar açarak duş almaya  başladı ya da ben öyle düşünüyordum .

¶         KUZEY       ¶

Duyduğum şeyler beni mahvetmeye yetmiş artmıştı bile . Onca yıl beni kendi oğlu istememesine rağmen bakmış büyütmüştü .  Şimdi ise bir şerefsiz yüzünden ölmüştü ... Dedem ölmüştü.

Ozanı  kendi ellerimle öldürecektim . Son nefesini benim ellerimde vermesi gerekiyordu .

Bir Bozoğlunu öldürmek bu kadar kolay olamaz... Olmamalıydı.

Bir hışımla yüzümdeki yaşları sildim ve banyodan çıkıp Sayeye baktım hala yatağın üzerine oturmuş beni bekliyordu .

" Beni bekleme Saye , Ozan ölmeden bana rahat bir nefes yok  artık . " Dedim .

Yedekte duran telefonumu da alıp merdivenleri hızla indim , montumu da aldıktan sonra eve şöyle bir göz gezdirip disari çıktım . Sayeyi ardımda nasıl bıraktığımı az çok tahmin edebiliyordum.

Ozan ona da zarar vermeden onun işini bitirmeliydim .
Arabama binip  dedemi bıraktıkları o ücra depoya doğru sürmeye başladım.
Şu an  gözüm intikam ve nefretten başka hiçbir şey görmüyordu.

Yol boyunca dedemi düşünmekten kendimi alıkoyamamış , oraya varınca nasıl tepki vereceğimi bilemiyordum bile .

Sonunda bana tarif ettikleri deponun önüne gelmiştim . Arabadan inmeden önce etrafa şöyle bir bakıp sonra inip yavaşça deponun girişine doğru yürümeye başladım.
İçimden de aynı zamanda " ne olur dedem ölmesin ." Diye dualar ediyordum .

Normalde erkek çocukları annesine düşkün olur annem olmadığı için ve o adama da baba diyemeceğimden babamin yerine ben dedemi koymuş ona sımsıkı sarılmıştım .