Enchanted (Available on Novelah & StoryOn)

Chapter 14

Chapter 14: Bully

Dedicated to Vipernaze

***

As usual, my life has become normal as it is. I'm satisfied with living my simple college life. 

Ang bilis ng panahon. Ngayon mag-aapat na buwan na ako rito sa Pilipinas. So far, it's great.

Through the help of Phythos, I am learning many things. I'm experiencing the lives of poor people and happiness through simple things. 

Ang saya lang!

Dire-diretso ang lakad ako papasok ng gate. May event kasi ngayon.

But, something's wrong today.

Napahigpit ang kapit ko sa bag ko nang mapansin ang kakaibang tingin ng mga studyante sa akin. Bawat makakasalubong ko kasi ay tinitigan ako saka magbubulungan.

I find it weird. Kasi ilang linggo naman na akong hindi nagma-mask na pumapasok at hindi naman nila akong masyadong pinapansin.

Ngayon na lang ulit.

Saka unti-unti na ring umaayos ang peklat ko. Kung dati sobrang nakatatakot ang itsura. Ngayon, na minimize na. Mukhang malapit ng tuluyang gumaling, kapag nangyari 'yon pwede na akong magpa-surgery.

Pilit kong hinanap si Bea pero hindi ko siya makita sa line formation. Ngayon kasi ang Foundation ng University kaya walang klase. Parang rest day na rin ang event.

Pumunta na lang ako sa line formation at tahimik na nakinig sa mga announcement.

"Totoo siya talaga current girlfriend ni Senior Phythos? Eh, dumi lang sa kuko ni Leonella, iyan."

"Oo nga, saka tingnan mo nga 'yang mukha niya. Ang pangit."

"Tingin ko, pinaglalaruan lang siya ni Senior Phythos."

Nanlamig ako nang marinig ang kanilang bulungan. That's it! Ito na nga ba ang kinakatakutan ko ang kumulat dito sa University.

Walang hiya kasing lalaking 'yon. Bakit niya kasi sinabing girlfriend niya ako? Eh, hindi naman totoo!

Pero paanong ngayon lang kumalat? I think, last last month pa 'yon nangyari.

And I never crossed paths again with Leonella. 

"You know, Leonella maybe good, but her fans club is totally the opposite.
Siguradong kawawa siya."

"Paniguradong sa mga oras na ito. Napanood na nila ang video ni Leonella na umiiyak sa park."

Leonella, the goddess like ex girlfriend of Phythos, is she that powerful here? 

Napatungo na lang ako habang ramdam na ramdam ko ang masasamang tingin nila sa akin.

Pinilit ko na lang na ibaling sa harap ang atensyon ko.

"Our foundation day will be different from our previous celebrations. We will add events like different symposiums on different courses. As well, our foundation day will be a one-week celebration. "

Napangiti ako ng magsigawan ang studyante. Ang expected kasi, 3 days lang. Kasi iyon daw ang nakasanayan dito. Sa wakas, mapapahinga ko rin ang utak ko ng isang linggo.

Binilisan ko na lang ang paglalakad ko para makaiwas sa mga studyante. Pero bago pa ako makaliko papuntang
classroom ay may humila na sa akin.

Tinatakpan nila ang bibig ko at malakas na hinihila. Hindi ako makawala, masyado silang malakas.

"Bit-awan ni-ammp!"

"Tumahimik ka!" Napasalampak ako sa sahig nang basta na lang nila akong itinulak.

Ipinasok nila ako sa CR. Tiningnan ko sila, hindi ko sila kilala. Mukhang mga taga ibang department.

"Tingnan mo nga mukha mo sa salamin. Ang pangit! Kadiri! Tapos girlfriend ka ni Senior Phythos!"

"Hindi 'yon totoo. Hindi niya ako girlfriend." Napaatras ako nang parang sira silang tumawa.

"Oo, alam namin! Pero sinabi 'yon ni Senior Phythos. Dahil sayo, umiyak at napahiya si Leonella!"

"Aray! Bitiwan niyo ako!" Nanghihina na ako nang simulan nilang hatakin ang buhok ko at sampalin.

"Tama na please!" I keep begging them to stop but they are not listening.

Patuloy pa rin sila sa pagsampal, pagsabunot, at pagsipa sa akin. Hanggang sa parang namanhid na ang katawan ko. Wala na akong maramdaman. Dumidilim na rin ang paningin ko.

Kahit kailan hindi ko na-imagine na mangyayari sa akin ito.

That because of this ugliness, people will treat me like this. Do I really deserve to experience this? Is this the payment for my popularity before? 

Bago ako tuluyang nawalan ng malay. Narinig ko pa ang malakas na pagbukas ng pinto.

But I'm so weak that I can't even open my eyes. As darkness enveloped me. 

"We love you Doll!"

"I love you too!"

"Yah! Your so pretty!"

Is this for real? I saw many people shouting my name. Full of admiration and support. And I'm on stage performing. I can't help but shed tears. Seeing my fans showing their full support.

And then suddenly, it changes.

"Ugly! Monster!"

"Yuck! Tingin mo may magkakagusto sa iyo? Ang pangit mo!"

"Ilusyunada!"

People are all hypocrite. They say inner beauty is more important than physical beauty. When, in fact, it doesn't look like that. 

Everyone loves physical beauty.

Ang sakit ng katawan ko. Gusto kong imulat ang mga mata ko pero tila kayhirap.

"Faye, gumising ka na! Sorry, napahamak ka dahil sa akin. Sorry, sorry, nahuli ako."

"Naririnig mo ako hindi ba? Hindi na kita tatawaging, Miss Tanga. Basta, gumising ka lang. I'm so sorry." 

I heard a man's voice. It looks like he is sobbing. Is it Phythos? My heart is crumpled because of it. It is breaking my heart.

"Gumising ka na. Pangako,  sisiguraduhin kong mananagot ang mga nanakit sa 'yo."

I'm really insane. But I love his soothing voice. His concern and panicked voice.

How can a monster like me still hope for something for this guy? He is like a star that I can't keep. I'm near him yet so far.

 
Nang sa wakas ay maramdaman kong umalis na siya. Saka ko minulat ang mga mata. Bumungad sa akin ang puting kisame.

I'm in a hospital.

Napatingin ako sa hitsura ko. May nakakabit na dextrose sa akin. Ganoon din ang benda sa aking ulo. Halata pa rin ang ilang kalmot at galos ko sa aking braso.

Nakakaawa. Nanliliit ako sa sarili ko.

Kung kagaya pa rin ng dati ang mukha ko. Maybe, they will not do that.

Sigurado akong irerespeto nila ako. Pero, ano pa nga bang magagawa ko. I'm an ugly monster now. Nothing will change.

I just have this little hope that my scars will totally heal and my skin will minimize its allergy reaction so that I can proceed with surgery. 

I have already learned a lesson, God. Please, I'm begging you. I don't want to live like this anymore. I want to live peacefully like before. Even without fame. Just a simple life.

I know now the meaning of life. I don't need fame. All I need is a peaceful life with the people I love. 

***

Shels<3