ေရွာင္းက်န္႔ မနက္ေရာက္စကတည္းက
အေရးေပၚ Case ေတြနဲ႔ ေအာ္ပေရးရွင္း ႏွစ္ခုဆက္တိုက္၀င္လိုက္ရတယ္ ။ သူ႐ုံးခန္းဆီျပန္ေရာက္လာေတာ့ ၁နာရီထိုးေနၿပီ ။ ေန႔လည္စာလြတ္သြားလို့ အစာအိမ္က ဆႏၵျပလာတယ္ ။ အေရးေပၚလူနာလည္းမရွိတာမို့ ဂ်ဴတီကုတ္ကိုခၽြတ္ၿပီး ေန႔လည္စာသြားစားဖို့ ထြက္လာလိုက္တယ္ ။
ER ေရွ႕ကိုျဖတ္မိေတာ့ ထိုင္ခုံတစ္ခုံေပၚမွာ တအီအီငိုေနတဲ့ ၆ ႏွစ္အရြယ္ကေလးတစ္ေယာက္ကိုေတြ႕ရတယ္ ။ နဂိုကတည္းက ကေလးခ်စ္တတ္တဲ့သူဆိုေတာ့ ကေလးေလးဆီကို ခ်က္ခ်င္းအာ႐ုံေရာက္သြားတယ္...။ ကေလးက ပါးေဖာင္းေဖာင္းေလးေတြနဲ႔ ရိေပၚ ငယ္ငယ္ကနဲ႔သိပ္ဆင္တယ္ ။ ငယ္ငယ္က ရိေပၚအေၾကာင္းကို ေတြးမိေတာ့ သူျပဳံးမိသြားေသးတယ္ ။
ကိစၥေသးေသးမႊားမႊားေလး တိုက္ဆိုင္ရင္ေတာင္ ေျပးသတိရတတ္တဲ့အထိ ၀မ္ရိေပၚဆိုတဲ့ေကာင္ေလးက သူ႔စိတ္ထဲ အျမဲရွိေနခဲ့တာ....။
ခ်စ္တယ္လို့.... ေျပာခြင့္မရွိေတာင္ လြမ္းခြင့္ေတာ့
ရွိတယ္မဟုတ္လား....။
တအီအီငိုေနတဲ့ ေကာင္ေလးေရွ႕ ဒူးတစ္ဖက္ေထာက္ထိုင္ရင္း လက္ေသးေသးကို ဆြဲယူၿပီး အိတ္ကပ္ထဲပါလာတဲ့ ခ်ိဳခ်ဥ္ေလးတစ္လုံးကို
ထည့္ေပးလိုက္တယ္ ။
" အခ်ိဳစားတာက ၀မ္းနည္းေနတာေတြကို ေျပေပ်ာက္ေစတယ္တဲ့ "
သူ႔အသံၾကားေတာ့ ငိုေနတဲ့ေကာင္ေလးက ေခါင္းေမာ့ၾကည့္လာတယ္ ။ ႏွာေခါင္းလုံးလုံးေလးက ရဲေနၿပီး မ်က္ေတာင္ထိပ္ေတြမွာ မ်က္ရည္စေတြက ေဝ့သီေနတယ္ ။ မ်က္လုံးေလးေတြက ခ်ိဳခ်ဥ္ကိုစားခ်င္သလိုၾကည့္ေနေပမယ့္ မစားေသးဘူး....။
" ေမေမကေျပာတယ္ သူစိမ္းေတြေပးတာမစားရဘူးတဲ့ "
ေရွာင္းက်န္႔ ရယ္ခ်င္ပက္က်ိျဖစ္သြားတယ္...။စားခ်င္ေနရဲ့သားနဲ႔မူေနလိုက္တာ....။ ရိေပၚလည္း ငယ္ငယ္က သူမုန္႔ေတြ ယူသြားေပးရင္ ဒီစကားမ်ိဳးေျပာတတ္တယ္ ။ ေလႀကီးေလက်ယ္ေတြသာ ေျပာတာ ၿပီးရင္လည္း စားတာပါပဲ ။
" ဦးက ဒီေဆး႐ုံကဆရာ၀န္ပါကြ ။ မင္းကို မုန္႔နဲ႔မၽွားၿပီး ျပန္ေပးဆြဲမယ့္ ျပန္ေပးသမားလူဆိုးႀကီး ပုံေပါက္ေနလို့လား....။ ယူပါကြာ ။ မင္းေမေမ မသိေလာက္..."
YOU ARE READING
𝓐𝓼𝓹𝓱𝓸𝓭𝓮𝓵
Fanfictionလူတစ္ေယာက္ဟာ တစ္ျခားတစ္ေယာက္ကိုဘယ္ေလာက္ထိခ်စ္ႏိုင္ပါသလဲ?? လူတစ်ယောက်ဟာ တစ်ခြားတစ်ယောက်ကိုဘယ်လောက်ထိချစ်နိုင်ပါသလဲ??
