Since Nine Book 3: Shattered

Destined?

CHAPTER 39

VICTORIA

Victoria didn’t know how long she and Ramcel had been kissing under the mango tree. She didn’t care anyway as long as she get to be closed again to the person she loved. Alam nyang nasa lugar syang nasalanta ng bagyo, pero hindi mapigilan ng puso nyang lumukso sa tuwa.

“Ibig sabihin ba nito, sinasagot mo na ako?” Victoria asked when they paused to catch their breath. Nakasandal na sa puno si Ramcel habang yakap sya nito sa beywang.

Ramcel frowned. “Nope.”

It was Victoria’s turned to frown in confusion. “Then why…” Natigilan sya dahil hinalikan sya ulit ni Ramcel sa labi, na tinugon nya agad. “Wait…” She did her best to stop Ramcel, who’s eyes were dancing in amusement. 

“We are friends with benefits,” Ramcel said playfully.

Natawa na lang si Victoria. Ramdam naman nya sa mga halik ni Ramcel na mahal sya nito. Kung hindi pa ito ready, handa naman syang maghintay. Ang mahalaga’y binigyan sya nito ng pagkakataon at pag-asa.

“Well, at least may benefits,” she played along. “As long as I get to do this…” she kissed Ramcel’s lips. “…I’m good with anything.” Saka sya yumakap dito nang mahigpit.

Kung wala lang silang dapat mas pagtuunan nang pansin ng mga sandaling iyon, they would choose to kiss and caress each other.

Magkahawak- kamay silang bumalik sa simbahan. They reluctantly let go of each other when Victoria had to help prepare lunch in the kitchen. Hindi sya inusisa ni Jenny pero panay ang tapon nito ng nanunuksong ngiti at tingin sa kanya.

Bago magdilim, nagpaalam na ang grupo nina Victoria kay Father Francis. Nagpasalamat rin silang hinayaan nitong  sumilong ang mga volunteers noong pananalasa ng bagyo. Nag-iwan naman ang mga kaibigan nya ng donasyon para sa simbahan at para may pambili ng pagkain ng mga evacuees na mananatili pa ng ilang araw bago makabalik sa mga kani-kaniyang bahay.

Habang nasa biyahe, hinayaan sya ni Ramcel na humilig sa balikat nito nang inantok na sya. They held hands during the whole trip. Tahimik rin ang lahat dahil mga pagod.

Pasado alas onse ng gabi na sila nakarating ng Manila. Hinatid sya ni Ramcel sa bahay. Agad syang niyakap ng Mama nya. Tuwang- tuwa rin si Monica nang dumating sila. Naghintay ang mga ito at nagprepare pa ng dinner para sa kanila ni Ramcel.

Nagkwento sila sa mga ito habang kumakain ng late dinner. Panay ang lagay ng pagkain ni Ramcel sa plato nya. Ito rin ang nagsasalin ng juice sa baso nya. Asikasong-asikaso sya nito kaya maging sina Monica ay napapangiti sa kanilang dalawa.

Kanina pa nya gustong masolo si Ramcel kaya hindi sya pumayag na umuwi ito nang gabing iyon. Base sa mga titig sa kanya ni Ramcel, alam nyang gusto rin sya nitong makasama.

Hindi mawala ang ngiti sa mga labi nya habang nagwa-warm bath. Halong kaba at excitement ang nararamdaman nya ng mga sandaling iyon. Hindi nya alam kung anong susunod na mangyayari.

“Sex?” Her mind teased but she ignored it.

What she meant was, what’s next for them? Sila na ba ulit? O baka seryoso si Ramcel na friends with benefits lang talaga sila?  But they were still married. Magkakabalikan na ba sila?

“Huwag mo munang pangunahan,” pagalit nyang sabi sa sarili nya. Matagal na panahon syang naghintay na makapiling muli si Ramcel. Na mahalin sya nitong muli. Those kisses they shared were good signs. Darating din ang araw na sasabihin din nitong mahal pa rin sya nito.

Wala si Ramcel sa kwarto nang matapos sya. Bukas ang pinto patungo sa veranda ng kwarto nya kaya tiyak na naroon ito.

Nagsuot sya ng silky pajama. Gusto sana nyang maglingerie kagaya ng nakasanayan pero ayaw nyang isipin ni Ramcel na inaakit nya ito or something. She’d love to seduce Ram of course but just being together was more important.

Naabutan nyang nakaupo sa harap ng mesita si Ramcel habang umiinom ng red wine. Natatakpan pa rin ng makapal na ulap ang mga bituin at buwan sa langit ngunit sapat na si Ramcel para lumiwanag ang gabi ni Victoria. Napakagat-labi sya para pigilan ang sariling lumuha. She was suddenly overwhelmed by Ramcel’s presence.

Noong nasa isla pa sya, hanggang sa imahinasyon lamang nya nakikita si Ramcel. Wala syang pinangarap kundi ang makita itong muli. May mga oras na nawawalan sya ng pag-asa. Na baka hanggang panaginip na lamang nya makakausap ito.

“I hope you don’t mind,” putol ni Ramcel sa iniisip nya. Tinutukoy nito ang red wine na binuksan nito. Lumapit sya at umupo paharap rito. Ipinagsalin sya nito sa wineglass saka inabot sa kanya.

Tahimik silang uminom ng wine. Mukhang malalim ang iniisip ni Ramcel. Nagkasya na lamang pagmasdan ito ni Victoria.

“Alam mo bang muntik na akong tamaan ng lumilipad na yero when we were on our way to the church?” Maya-maya ay sabi ni Ramcel habang nakatingin sa kawalan. “Buti na lang nahila ako ni Olivia just in time kundi…” Huminto ito at tumitig sa mga mata nya. “Do you think we are really destined to be together?”

“I believe in making my own destiny,” she answered.

Ramcel was thoughtful again. She was unconciously caressing the stem of her wine glass. “I’ve been thinking if we should really be together.” Parang may kumurot sa puso ni Victoria nang marinig iyon. “I’ve loved you since I was nine. Since the first time I saw you. Back then you couldn’t reciprocate my feelings. Pinaghiwalay tayo ng pagkakataon dahil pumunta ka ng Amerika. Dahil makulit talaga ang puso ko, sinubukan ko pa rin baka sakaling matutunan mo akong mahalin kaya sinundan kita sa New York.” Tumingin ito sa kanya saka ngumiti. “Hindi ko maipaliwanag ang sayang naramdaman ko nung sinabi mong mahal mo rin ako at nagpakasal ka sa akin. But then, Hector happened. I was so broken when you left me. Hinintay kitang bumalik at baka magbago ang isip mo pero hindi nangyari yun.”

Victoria could feel Ramcel’s pain. It was really heartbreaking seeing her like that. At ang pinamasakit dun ay sya ang may kagagawan niyon.

“Kung kailan tanggap ko na, saka ka bumalik. Nagagalit ako kasi ikaw pa rin ang itinitibok ng puso ko. Ayokong maniwala sa mga pangako mo dahil natatakot akong iwanan mo ko ulit. Ngunit habang dumadaan ang mga araw, unti-unti na namang bumubukas ang puso ko sayo. Unti- unti akong naniniwala sa ipinaparamdam mong pagmamahal.”

Victoria’s heart skipped a beat when Ramcel looked at her lovingly. “But I’m still a little afraid. Sa mga nangyari sa atin, napapaisip ako if we are really meant to be? Bakit parang pilit tayong pinaglalayo ng pagkakataon?”

Victoria’s tears rolled down her cheeks. “I don’t care about destiny, Ram. I know,  I don’t have an excuse for what happened with Hector. I hated myself for having those feelings for him. It was my biggest mistake and I will regret that for the rest of my life.” Nagsusumamo nyang hinawakan ang magkabilang kamay ni Ramcel. “Pero maniwala ka sakin, hinding- hindi ka nawala sa puso ko. All these years, ikaw lang ang minahal ko. Ikaw lang ang pinangarap kong makasamang muli. Wala akong pakialam sa tadhana, Ram, dahil para sakin ikaw lang ang habam-buhay ko.”

Tumayo si Ramcel at hinila sya patungo rito. Niyakap sya nito sa beywang. Nang magtama ang mga mata nila, si Ramcel pa rin ang nakikita nya sa hinaharap. She was still the future she dreamt of.

Ramcel tucked Victoria’s hair behind her ears and gently wiped her tears. Their lips were few inches away from each other. Ramcel slowly closed the distance but suddenly stopped.

“What about Travis?” Ramcel asked frowning.

Victoria was puzzled. “What about him?” Bakit napasok ang kaibigan nya sa usapan?

“Manliligaw mo ba yun?” May inis sa tono nito.

Hindi napigilang tumawa ni Victoria pero tumigil sya nang seryosong naghihintay ng sagot nya si Ramcel. “Hindi ko sya manliligaw, Ram. Hindi pa ba nasasabi ni Jenny sayo? O ni Olivia?”

“Nasasabi ang alin?”

Ikinawit ni Victoria ang mga braso sa batok nito saka ngumiti. “Travis is gay,” she whispered. At sya na mismo ang humalik rito. Kay tagal nyang inasam na muling maangkin ang mga labi ni Ramcel, na noo’y marahang kinagat ang labi nya kaya napaawang ang kanyang bibig. Moan escaped from Victoria when Ramcel sucked her tongue.

Victoria was immediately on fire. She felt Ramcel’s hands swiftly unbuttoned her pajama then started caressing her breasts. Her lips dropped on her neck and began gently sucking and biting. Napasabunot na lamang sya sa buhok nito nang maramdaman ang mainit nitong bibig sa nagmamalaking dibdib nya.

Buti na lang binuhat sya ni Ramcel dahil malapit ng bumigay ang mga tuhod nya sa panghihina at pagkaliyo. Ikinawit nya ang mga binti sa beywang nito habang marahan silang pumasok sa kwarto nya.

“I miss you,” Ramcel whispered. Love and extreme desire were on her eyes as she gazed on Victoria’s. Their lips locked until Victoria’s back hit her soft bed.

“I miss you more,” Victoria said softly when Ramcel paused to look in her eyes. “I want you so much. Make love to me, Baby.”

Ramcel possessed her lips one more time. Hindi na pinigilan ni Victoria ang pag-ungol nang pinaglaruan nito ang mga nipples nya. Walang parte ng katawan nya ang nakaligtaan nitong bigyan ng pansin.

Her body could no longer contain her excitement but Ramcel seemed to be taking her time in the world. Ramcel kissed and touched every part of her. Sa tuwing nararamdaman nya ang mga labi nito, lalong nadadagdagan ang init at sabik sa kanyang katawan.

Victoria was in ecstacy when she felt Ramcel’s tongue invaded her wet and sensitive mound between her legs. Ramcel didn’t stop until Victoria’s whole being shuddered with undescribable pleasure.

When it was Victoria’s turned to pleasure Ramcel, she also took her time. She knew Ramcel was as excited as she was, but Victoria decided to savor her slowly for she missed hearing her sexy moans. She tenderly stroked Ramcel’s soft skin, kissed every inch of her until she felt her body trembled. 

Hinila sya ni Ramcel papunta rito. Matapos sya nitong gawaran ng halik sa labi, umunan sya sa balikat nito habang hinahabol ang kanilang mga hininga at pinapakalma ang mabilis na tibok ng mga puso.

There in Ramcel’s arms, Victoria had a long untroubled sleep for the first time in many years.