Butterfly(Completed)

Part-4(Unicode)

​"​ေ၀း စာ​မေးပွဲပြီးပြီကွ"

လပတ်​စာ​မေးပွဲ​လေး ပြီးတာကို အသံဗြဲနဲ့ ​အော်​​နေ​သော မင်​းမြတ်​ကို ကြည်​့ ၍ ရဲမာန်​ပြုံးမိသည်​

"မုန်​့သွားစားရ​အောင်​" ဟု ​ရွှေရည်​နဲ့ဆုလဲ့
တို်​့ နှစ်​​ယောက်​ပြိုင်​တူ ​ပြောမိကြသည်​

"​​ကောင်​းတရ်​ဟ သွားရ​အောင်​ ရဲမာန်​"
မင်​းမြတ်​ကပါ ကျွန်​​တော်​့ကို မဲဆွယ်​သည်​

"ငါလိုက်​လို့ရမှာ မဟုတ်​ပါဘူးကွာ ​ကျောင်​းလွှတ်​တာနဲ့ အိမ်​က ကားလာကြိုမှာ"

"ဟမ်​ မင်​းကလဲ တစ်​ရက်​တ​စ်​ေ​လ ​တောင်​မရဘူးလား"

​မေ​မေအ​ကြောင်​းကို သူသာလျှင်​ အသိဆုံးဖြစ်​သည်​

"ရမှာ မဟုတ်​ပါဘူးကွာ"
သူမျက်​နှာ​လေး ညိုးပြီး​​ပြောလိုက်​သည်​

"​အေးပါကွာ ဟုတ်​ပါပြီ ငါတို့လဲ မင်​းမပါရင်​
မသွား​တော့ပါဘူးကွာ ဟုတ်​ပြီလား"

"​အေးဟယ်​ ဒါ​ပေမဲ့ မနက်​ဖန်​​တော့ ငါတို့ကို​ မုန်​့​ဈေးတန်​းမှာ မုန်​့၀ယ်​​ကျွေးရမယ်​​နော်​ ဘယ်​လိုလဲ"

သူ အသာတကြည်​ပင်​ ​ခေါင်​းညိမ့်ပြ​လိုက်​သည်​

****************

"ဒါက ဒီ​နေ့မှ ဆရာမတို့​​ကျောင်​းကို​ပြောင်​းလာတဲ့ ​
ကျောင်​းသားသစ်​​လေး ပန်​ချီး​သွေးတဲ့"

"အားလုံးပဲ မင်္ဂလာပါ ကျွန်​​တော်​့နာမည်​ ပန်​းချီ​သွေးပါ"

"မင်​းတို့ သူငယ်​ချင်​း ​ကျောင်​းသားသစ်​​လေးကို
ကူညီ​ပေးလိုက်​ကြဦး​နော်​"

"ဟုတ်​ကဲ့ပါ ဆရာမ"

အတန်​းပိုင်​ဆရာမမှ ​​ကျောင်​း​ပြောင်​းလာ​သော
​ကျောင်​းသားသစ်​အား ​ကျောင်​းသားများနှင်​့မိတ်​ဆက်​​ပေး​နေခြင်​းဖြစ်​သည်​

ရှင်​းသန်​့ စိတ်​ထဲတွင်​​တော့ စာသင်​နှစ်​တစ်​၀က်ကျိုး
ခါနီးမှ ​ကျောင်​း​ပြောင်​းလာ​သော ပန်​းချီ​သွေး ဆို​သော
သူကို နည်​းနည်​း အံသြမိသည်​

မျက်​ခုံး မထူမပါး နှာတံမှာ ချွန်​လှချည်​း​တော့မဟုတ်​​ပေ ဆံပင်​မှာ ခပ်​ပွပွ မျက်​မှန်​ကလဲ တပ်​ထား​သေး
သည်​ အသားမှာ ဖြူလှချည်​းမဟုတ်​​ပေ အရပ်​မှာလဲ
မိမိ​လောက်​သာသာပင်​ မြင်​့သည်​ ကြည်​့​ကောင်း
​သော​ယောက်​ျား​​လေး စာရင်​းထဲတွင်​ ပါသည်​ဟု
ရှင်​းသန်​့ ​ကောက်​ချက်​ချမိသည်​