Part-34(Unicode)

2.7K 150 1
                                    

"ဟမ်​! ကိုရှင်​းသန်​့က နင်​့တိုက်​ခန်​းကိုလာတယ်​!"

ဆုလဲ့နဲ့ ​ရွှေရည်​ တစ်​​ယောက်​မျက်​နှာတစ်​​ယောက်
​ကြည်​့လိုက်ကြသည်​~~~

မြတ်​မင်​းက​တော့ အလုပ်​ရှိ​သေးလို့ဆိုပြီး မလာအား
သည်​မို့ သူတို့နှစ်​​ယောက်​သာ ရဲမာန်​​ဆေးရုံကို
လိုက်​လာခဲ့ကြခြင်​းဖြစ်​သည်​~~~

​သူတို့ယူလာတဲ့ ကြက်​သားဆြန်​ပုတ်​​လေးကို တစ်​
ဇွန်​းချင်​း ခပ်​​သောက်​​နေတဲ့ ရဲမာန်~~~

မျက်​နှာက​တော့ သုန်​မှုန်​လျက်​~~~

"အင်​း!"

"အဲ့​နေ့ညက မိုး​တွေတအားရွာ​နေတာမလားဟ!

ငါ​တောင်​​ကြောက်​လွန်​းလို့ ​အခန်​းထဲမှာ ​စောင်​ကို
​ခေါင်​းမြှီးုခြုံထားရတာ!"

​ရွှေရည်​​ပြောလိုက်​​တော့ ရဲမာန်​က အသက်​မပါတဲ့
အပြုံးနဲ့ ခပ်​ဖွဖွ​လေးရယ်​သည်​~~~

"ငါထင်​တယ်​! အဲ့တာ ဆုလဲ့ ကိုရှင်​းသန်​့ကိုပို့လိုက်​တဲ့ မက်​​ဆေ့ချ်​~~​ဆေ့ချ်​~~"

သူ ​ရွှေရည်​ပါးစပ်​ကို အမြန်​ပိတ်​လိုက်​ရသည်​~~~

"ဟမ်​~~ဘာ message လဲဟ!

ဆုလဲ့က ကိုရှင်​းသန်​့ကို ဘာ message ပို့လိုက်​လို့လဲ!"

~~အဲ့​ရွှေရည်​မက​လေ! အလိုက်​ကန်​းဆိုးကိုမသိဘူး~~

"ဟမ်​! ဘာ message မှမပို့ပါဘူးဟ!

​​ရွှေရည်​မက ဘာ​တွေ​ဂေါက်​ထပြီး ​လျှောက်​​ပြော​နေ
မှန်​းမသိဘူး!

ဟုတ်​တယ်​မလား​ရွှေရည်​~~ဟင်​းဟင်​း!"

သူမျက်​နှာအရိပ်​အကဲပြလိုက်​မှပဲ နားလည်​သွားဟန်​
ဖြင်​့~~~

"ဟုတ်​~~ဟုတ်​တယ်​ဟ!

ဘာ Message မှမပို့ပါဘူး~~ဟီးဟီး"

ရဲမာန်​က​တော့ ဘာမှဆက်​မ​ပြော​တော့~~~

"ဆုလဲ့! နင်​တို့သိလား!

ကိုရှင်​းသန်​့ ဘာလို့ငါ့အ​ပေါ် အဲ့​လောက်​အငြိုးမ​ပြေ
​သေးတာလဲဆိုတာ!"

Butterfly(Completed)Where stories live. Discover now