Mijn Verleden, Onze Toekomst (Flikken Maastricht)

Deel 5

Eva POV

Wolfs was me de hele dag al in de gaten aan het houden, net zoals de afgelopen dagen. En ook nu weer. We hadden net het eten op en zaten samen op de bank tv te kijken. Ik met een glas Chocomel en hij natuurlijk met zijn Whisky. Mijn gedachten dwaalden af naar de zaak die we vandaag hadden gekregen. Een 16-jarig meisje dat zwanger was, werd bedreigd dat ze abortus moest laten plegen. Aan ons dus de taak om uit te vinden wie er achter de bedreigingen zat. We kwamen erachter dat ze was vreemd gegaan en dat ze niet zeker wist wie de vader van het kindje was. Uiteindelijk bleek dat de bedreigingen bij haar vriend vandaan kwamen. Hij voelde zich zo bedrogen en wilde niet het risico lopen haar te verliezen als bleek dat de baby niet van hem was. Ik had erg mijn best gedaan om verborgen te houden hoeveel de zaak met mij deed. Dit kon ik er op dit moment helemaal niet bij hebben. Het kostte me al veel moeite om het voor Wolfs verborgen te houden en dan kregen we ook nog is zo'n zaak. Ik schrok op uit mijn gedachten van een hand op mijn been.

'Eef, waar zit je met je gedachten?' 

'Uhm, sorry', zei ik en toen voelde ik pas dat mijn wang iets nat was. Blijkbaar was er een traan uit mijn oog ontsnapt. Ik had helemaal niet door gehad dat mijn ogen vochtig waren geworden. Ik moet wel erg ver weg zijn geweest in mijn gedachten, dacht ik. Wolfs kneep zachtjes in mijn been en ging iets verzitten zodat hij mij aan kon kijken.

'Eva', zuchtte hij zodra hij mijn waterige ogen zag en trok me stevig tegen zich aan. Nu ging hij vast vragen wat er allemaal met mij aan de hand was de afgelopen dagen. Ik wist dat er nu geen uitweg meer was. Dit keer had ik geen handige, maar tegelijk ook fijne, afleidingsmanoeuvre. 

'Praat met me', fluisterde hij in mijn oor en hij drukte een aanmoedigende kus op mijn lippen. Ook al was ik de afgelopen dagen niet heel vrolijk, was het toch tussen Wolfs en mij vooruit gegaan. Ik genoot er van om hem te kunnen kussen wanneer ik wilde, behalve op het werk dan. Hier had ik al jaren naar verlangd en nu kon het dan eindelijk. We hadden afgesproken om wat zich tussen ons speelde nog een tijdje geheim te houden in verband met ons werk. Als ze erachter zouden komen, zouden we geen partners meer mogen zijn. Dat wilde ik niet en hij ook niet. Ik wist dat ik het hem moest gaan vertellen, maar ik durfde hem niet echt aan te kijken. Ik begroef mijn gezicht in zijn schouder en haalde een keer diep adem. Nu moet het, zei ik tegen mezelf. Als je het nu niet doet, dan zal je het nooit doen.

'Ik weet niet zo goed waar ik moet beginnen', begon ik. Wolfs hield zijn mond en liet mij rustig verder praten. Mijn hoofd nog steeds rustend op zijn schouder. 'Je weet dat ik het vroeger niet makkelijk gehad heb thuis, met mijn vader.' Hij knikte en ik vervolgde mijn verhaal. 'Er is alleen een ding dat je niet weet, wat eigenlijk niemand weet, behalve Maurice, mijn vader en ik.' Ik slikte, nu moest het gaan gebeuren. 'Op de dag van mijn veertiende verjaardag, ontdekte ik dat ik zwanger was.'

Eva heeft het eindelijk verteld, maar hoe zal Wolfs gaan reageren? Laat me weten wat je vindt, comment & vote