Mijn Verleden, Onze Toekomst (Flikken Maastricht)

Deel 27

'Eva, Wolfs, fijn dat jullie er zijn', zegt Mechels zodra we haar kantoor binnen stappen. 'Hoe was het in het ziekenhuis?', vraagt ze gelijk. 'Prima', zeg ik. Eigenlijk heb ik hier op dit moment helemaal geen zin in. Dat gepraat over mijn zwangerschap. Ik heb liever dat ze meteen verteld of we samen mogen blijven werken of niet. Blijkbaar denkt Wolfs hetzelfde want hij zegt verder ook niks. Ik ga zitten en Wolfs gaat achter mij staan met zijn handen op mijn schouders. 'Goed, laten we er maar niet langer omheen draaien. Zoals afgesproken heb ik overlegd met personeelszaken en zij hebben, na enige overtuiging van mijn kant, besloten dat jullie samen mogen blijven werken tot Eva met zwangerschapsverlof gaat. De voorwaarde is wel dat jullie je professioneel zullen opstellen en mocht dat niet gebeuren, dan worden jullie alsnog uit elkaar gehaald' Ik slaak een zucht van opluchting en draai me om naar Wolfs. Hij knijpt in mijn schouders en drukt vlug een kus op mijn lippen. 'Voor nu zie ik dit maar even door de vingers, maar dit wil ik dus niet weer zien op de werkvloer', zegt Mechels. Ik wordt gelijk knalrood en knik beschaamd. 'Wat gebeurd er na mijn zwangerschapsverlof?', vraag ik nieuwsgierig. 'Daar zijn ze nog niet over uit. Het liefst hadden ze gezien dat dit niet gebeurd was omdat jullie zo'n succesvol team zijn. Zelf heb ik voorgesteld dat ze deze periode als proefperiode zouden kunnen beschouwen, als jullie professioneel kunnen blijven samenwerken, mogen jullie misschien ook na Eva's zwangerschapsverlof samen blijven werken', legt Mechels uit. 'Bedankt dat u dit voor ons heeft gedaan', zegt Wolfs. Mechels knikt en ik sta op uit mijn stoel. 'Tijd om weer aan het werk te gaan', zeg ik tegen Wolfs met mijn hand rustend op mijn inmiddels goed zichtbare buik. Ik bedank Mechels en samen verlaten we haar kantoor. 

Tien weken later

Zuchtend duw ik de winkelwagen door de bouwmarkt. Vandaag gaan we de babykamer verven alleen kunnen we het niet eens worden over de kleur verf en het behang. Wolfs wil geen behang gebruiken en de wanden verven in lichtblauw en lichtbruin. Ik daarentegen ben helemaal verliefd geworden op wit behang met de afbeelding van een boom met uiltjes. Dit wil ik op een muur hebben en de andere muren wil ik hetzelfde blauw verven als de uiltjes. 'Eva, laat jij het klussen nou maar aan mij over. Hou jij je maar bezig met de accessoires en de kleertjes', zegt Wolfs zuchtend. 'Nee, ik vind dit behang gewoon heel mooi en dat wil ik op de muur. En wat is dat nou weer voor onzin. Vrouwen kunnen ook echt wel klussen hoor', zeg ik een beetje kwaad. Waarom luistert hij nou nooit naar mij. Ik zie hoe hij zijn hoofd schud en kalm probeert te blijven. Ik draai me om en loop met winkelwagen en al bij hem weg. 'Waar ga je heen?', roept hij me na. 'Het behang halen', mompel ik zachtjes. Ik draai het pad in waar ik het behang had gezien en leg het in de kar. Dan loop ik richting de verf en leg de juiste kleur verf ook in de kar. 'Waar denk jij mee bezig te zijn', hoor ik Wolfs achter me zeggen. Ik draai me om. 'Verf pakken', zeg ik. Hij kijkt me kwaad aan. 'Floris, ik wil gewoon heel graag dit behang en deze kleur en als jij dat niet wil dan is dat jou probleem' Normaal gebruik ik nooit zijn voornaam, maar misschien help dit. 'Eva', zucht hij. Ik zet mijn allerliefste gezicht op met een pruillip. Ik weet dat ik nu heel zeurderig en verwend klink, maar ik moet onze kinderen ook dragen dus vind ik dat ik ook recht heb om te kiezen hoe hun kamer eruit ziet. En ik ben gewoon echt helemaal verliefd geworden op het behang. 'Je wilt dit echt heel graag, hè?', zegt hij gebarend naar de kar. Ik knik en laat mijn hoofd hangen. 'Vooruit dan maar', geeft hij toe. Gelijk vlieg ik hem om zijn nek. 'Echt?! Dankjewel! Je bent geweldig', zeg ik enthousiast. Wolfs begint te lachen om mijn enthousiasme. 'Laten we dit nu maar gaan afrekenen, dan kunnen we daarna even gaan kijken voor een ledikantje, commode, kast en wat nog meer' 

We waren klaar met verven en ik zat er helemaal onder. Overal zat verf. Op mijn kleren, in mijn haar, aan mijn handen en op mijn gezicht. Wolfs kwam naar me toe gelopen en streek een pluk haar uit mijn gezicht. Hij brengt zijn lippen naar de mijne en zoent me hartstochtelijk. Zijn handen brengt hij naar mijn buik en er verschijnt een glimlach op mijn gezicht. Mijn handen leg ik op die van hem en ik leun zo dicht mogelijk tegen hem aan. Ik maak mijn lippen los van die van hem. 'Ik ga even douchen', zeg ik en draai me van hem weg. Wanneer ik bij de deur kom draai ik me nov even naar hem om. 'Ga je mee?', vraag ik terwijl ik uitdagend mijn bh-bandje om mijn vinger draai. Ik loop weer door naar de badkamer en ik merk dat hij me volgt. 

Vier weken later

'Wolfs?', roep ik vanaf de bank. 'Ja?', vraagt hij vanuit de keuken. 'Kom je even bij me zitten' Ik schuit iets op zodat hij naast me kan komen zitten. Wanneer hij zit pakt hij direct mijn hand. 'Wat is er?', vraagt hij met zijn stem bezorgd. 'Niets. Ik dacht, misschien is het wel eens tijd om na te denken over namen', zeg ik terwijl ik hem aankijk. 'Heb je al wat in gedachten?' Ik knik enthousiast.  'Ja, maar ik weet niet of je het wat vind', zeg ik onzeker. De afgelopen weken heb ik er al over na zitten denken, als ik even niets te doen had. Elke keer als er iets in me op kwam, schreef ik het op. Bang om de naam weer te vergeten. 'Vast wel. Kom maar op', zegt hij. Ik sta op van de bank en loop naar de kast. Ik trek de la open en haal mijn notitieboekje tevoorschijn. 'Als jij nog een leuke naam weet, moet je het zeggen hè', zeg ik wanneer ik weer naast hem ga zitten. Ik geef hem het notitieboekje en wacht gespannen af. Er verschijnt een lach op zijn gezicht en dan weet ik dat de namen hem wel aanspreken. 'Ik kan me helemaal vinden in alle namen eigenlijk' 'Zullen we allebei een favoriete naam kiezen?', stel ik voor. Hij knikt en laat zijn ogen nog is over de lijst glijden. 'Gevonden, maar jij eerst', zegt hij dan. Ik pak de lijst uit zijn handen, maar ik had mijn keuze eigenlijk al gemaakt. 'Mijn gevoel zegt Sem' Ik kijk hem aan en zie hem goedkeurend knikken. 'Nu jij', zeg ik enthousiast. 'Max', maakt hij gelijk zijn keuze bekend. 'Sem en Max, Max en Sem', test hij de namen. 'Max en Sem Wolfs', verbeter ik hem met een glimlach. Hij legt zijn hand op mijn wang, en zoent me vol passie.

Vijf weken later

Ik sla de deken van me af en stap uit bed. Ik rek me uit en kijk dan op de klok. Tien uur, geven de rode cijfers aan. Weer heb ik niet gemerkt dat Wolfs vertrok naar zijn werk. Sinds een aantal weken had ik zwangerschapsverlof en volgens mij heb ik nog nooit zoveel geslapen als in deze periode. Ik ga op de bedrand zitten en trek mijn kleren aan. Wanneer ik naar beneden loop, kom ik langs de grote spiegel op de overloop. Ik blijf even staan en bekijk mezelf eens goed. Ik ben echt heel groot, maar wat wil je ook. Over vijf weken ben ik uitgerekend en ik draag er twee. Eigenlijk kan ik niet eens meer normaal lopen. Ik waggel maar een beetje voort. Ook heb ik veel last van mijn rug en ik kan dan ook niet wachten tot ik ze eindelijk in mijn armen kan houden. Wolfs daarentegen is daar juist heel zenuwachtig voor. Volgens mij vindt hij het wel allemaal prima zo. Meermalen heeft hij tegen me gezegd dat hij me steeds mooier vind worden, naarmate mijn buik groeit. Ik vervolg mijn weg naar beneden en pak direct wat te eten in de keuken. Op het moment dat ik de nutella uit de kast wil pakken, voel ik een lichte steek in mijn buik. Snel kom ik weer overeind. Ik loop naar de tafel en net wanneer ik wil gaan zitten, voel ik vocht langs mijn benen lopen. Ik kijk naar beneden en realiseer me dan dat mijn vliezen gebroken zijn. Mijn telefoon pak ik van tafel en bel Wolfs. Na drie keer overgaan neemt hij op. 'Eva, wat is er?', vraagt hij en ik hoor de ongerustheid in zijn stem. 'Denk je dat je naar huis kan komen?', vraag ik met een glimlach op mijn gezicht. 'Hoezo?', vraagt hij. 'Mijn vliezen zijn zojuist gebroken' Even laat ik een stilte vallen. 'Het is begonnen, Wolfs'

Dat was het dan, het laatste deel. Dankjulliewel voor alle lieve reacties!