Naughty Doctor

Με θυμάσε γλυκα μου?

Dr. Γουάτσον POV

Ήταν το Σαββατοκύριακο μου και επιτέλους βρήκα ευκαιρία να κοιμηθώ το απόγευμα. Ήμουν κουρασμένος και αισθανόμουν ότι βαριόμουν. Ήμουν ενθουσιασμένος στην αρχή επειδή γνώρισα ένα κορίτσι σαν την Τανα. Αλλά δεν μπορούσα να ξέρω τι επιφυλάσσει το μέλλον και πως θα αρχίσει η καρδιά να χτυπά? Είναι κάτι που δεν το ξέρει κανείς.

Δεν με ένοιαζε και πολύ. Απλά αποφάσισα να την συναντήσω οπότε θέλω, όχι όμως στον ελεύθερο χρόνο της. Να είναι μαζί της κάθε μέρα ήταν κάτι περίεργο.

Ήταν μια οικογενειακή μέρα για μένα. Κάθε Σαββατοκύριακο σημαίνει να ξοδεύεις χρόνο στο σπίτι των γονιών σου. Έκανα ένα γρήγορο ντουζ τότε έριξα μια ματιά στο τηλέφωνο μου. Το έβαλα στο αθόρυβο χθες βράδυ. Έλεγξα τις κλήσεις μου και ΟΥΑΟΥ! Περισσότερες από πενήντα δύο κλήσεις από την Τανα. Νιώθω την καρδιά μου να χτυπάει περίεργα. Δεν μπορούσα να ξέρω το γιατί αλλά την κάλεσα πίσω αμέσως. "Τανα! Τι συμβαίνει? Έγινε τίποτα σε εσένα?" την ρώτησα με μια βιασύνη.

Αναστέναξε "Ναι, μου έλειψες. Που ήσουν? Νόμιζα ότι δεν ήθελες να με ξαναδείς ποτέ σου." εξήγησε αργά αλλά μπορούσα να ακούσω την νευρικότητα στην φωνή της.

Έτριψα το πρόσωπο μου προσπαθώντας να αποφύγω από το να την μαλώσω. Μισώ να με πιέζουν και να με κάνουν και να με κυνηγούν όλη την ώρα. Και άρχισε να το κάνει πολύ νωρίς. Γι αυτό μισώ να κρατώ επικοινωνία με παρθένικα κορίτσια.

"Εντάξει, πρέπει να φύγω Τανα. Είμαι απασχολημένος τώρα." της είπα ηρεμα. Ανέβασε την φωνή της ξαφνικά "Όχι, δεν είσαι! Είσαι ακόμα στο σπίτι σου. Μπορώ να δω το αυτοκίνητο σου παρκαρισμένο."

Τι στόμα κομμάτια? Πώς ξέρει που μένω? Με παρακολουθεί? Όχι, είναι εκτός ορίων τώρα!

Της είπα με δυνατή φωνή "Τι στο διάβολο μου λες? Που ξέρεις που είναι το σπίτι μου? Πες μου ότι αστειεύεσαι και μπορώ να σου πω ότι δεν είναι καθόλου αστείο, Τάνα."

Καθάρισε τον λαιμό της και μπορούσα να ακούσω το μουρμουρητό της "Ε_εγώ δεν είμαι...Μπορείς να ανοίξεις την πόρτα για μένα και να με αφήσεις να εξηγήσω. Για ένα λεπτό. Σε παρακαλώ." μου είπε με ένα ήπιο τόνο.

Σταματά με αυτό το νανούρισμα και επειδή ήμουν περίεργος δέχτηκα "Εντάξει, θα ανοίξω την πόρτα τώρα." Έκλεισα το τηλέφωνο και πήγα στην πόρτα και ναι, δεν αστειεύονταν. Στεκόταν μπροστά από την πόρτα με ένα χαμόγελο μα καλύπτει το πρόσωπο της δείχνοντας τα λευκά της δόντια. Αλλά ακόμα και αν ήταν σέξι σαν κόλαση αυτό δεν σημαίνει ότι θα προσπεράσω ότι μπορεί να είναι σίριαλ Κιλελέρ ή μανιακή κάτι. Πρέπει να λογαριαστό μαζί της προσεκτικά.