Beni buradan takibe alabilirsiniz.
Birde oylarınızı ve yorumlarınızı eksik etmeyin.
Keyifli okumalar canlar ❤
🌸SİNAN GÜMÜŞ🌸
Göz kapaklarımın ardında içeriye girmek için bekleyen ışık yüzüme yansırken yavaş yavaş gelen bilincimle birlikte ona eşlik eden bir ağrı vardı.
Gözlerim titrekçe aralandığında hafif loş ışık beklediğim etkinin aksine acı vermemişti. Bu cesaretle daha rahat bir şekilde gözlerimi açıp uzanan vücuduma baktığımda yırtık elbisemin altında bacağımdaki dev beyazlık beni ilk başta şaşırtsa da zihnime dolan görüntüyle gittikçe yüzümü buruşturmamı sağladı.
Kırmıştım. Hem de çok fena. O anda hissettiğim acı tekrar hatıralarıma dolarken bacağımdaki ağrı arttı. Bir elimle bacağımı sıkarak acıyı azaltmaya çalışırken odada yalnız olmadığımı anladığımda korkuyla geri çekildim.
Ona baktım. Salon benzeri bir odada koltukta uzanıyordum. Karşımdaki tekli koltukta, karanlıkta oturan adama sesimi çıkarmadan bakarken karanlıkta kalan yüzünü göremediğim halde soğuk bakışlarını üzerimde hissediyordum. Kanımı dondurmuştu.
"Günaydın," dedi alayla. Erkeksi sesi sarhoşluğu yüzünden kırık çıkmıştı. Elinde tuttuğu içkinin kokusunu olduğum yerden alabiliyordum.
Uzun karanlığın ve esaretin ardından her şeyin başındaki bu adam karşımdaydı. Tüm bunları yapan, daha kötülerini yapabilecek olan. Boğazımı kurutup, kanımı yüzümden çeken bu adamın karşında kendimi toparlamaya çalışıp elimden geldiğince doğruldum. Konuşmadan önce sesimi bulabilmek için yutkundum.
"Kimsiniz ?" Dedim günlerdir bana işkence eden soruyu ona yönelterek. Sesim fısıltı gibi çıksa da duymuştu. Cevap vermeyip karanlıkta beni izlemeye devam etti. Bu beni daha çok korkuttu.
"Neden buradayım ?" Dedim isyanla çıkan sesime engel olamayarak. Sinirliydim. Günlerdir, kaç gün olduğunu bile bilmiyordum, buradaydım. Kendi isteğim dışında beni kaçırmış ve burada zorla tutmuşlardı. Nedenini bile bilmiyordum.
Bana bakarken elindeki bardağı kafasına dikti. Ayağa kalkarak ayak ucuma doğru geldiğinde yüzü karanlıktan aydınlığa çıktı. İşte o zaman gördüm, celladımı. Düzgün yüz hatlarına nazaran oldukça köşeli çenesi yüzünü olduğundan daha iyi gösteriyordu. Kirli sakalı ve delici gözleriyle karşı karşıya geldiğimdeyse tek hissettiğim korku oldu.
Ellerini cebine sokup beni baştan aşağı süzdü. Ben rahatsızca yerimde kıpırdanırken alçılı ayağımı indirip oturmak istesem de giren ağrıyla dudağımı ısırdım. Bacağımdaki ağrı yavaş yavaş başıma çıkıyor ve şakaklarımı sızlatıyordu.
"Melek Yağıç," dediğinde alçılı bacağımdaki gözlerimi ona döndürdüm. Tam karşımda dikilirken oldukça savunmasız hissediyordum. Belki ayağa kalkabilsem, kendimi savunabilecek bir pozisyonda olsam çok daha iyi hissedebilirdim.
Çaresizce baktığım gözler parladı. Bu arada zihnimde umutsuzlukla yankılandı. Adımı biliyor, yani yanlış kişiyi kaçırmadı.
Dudakları hafif bir gülümsemeyle kıvrılırken gözleri karanlığa büründü.
YOU ARE READING
ᴀᴍɪʏᴀɴᴇ ᴍᴀꜱᴜᴍ🕊 (Kırık Kalpler Serisi 1, 2, 3)
Spiritual"Açın şu kapıyı!!!.." "kimsiniz siz...benim burda ne işim var!..." Tereddütle ağlamaktan giden sesimi bulmak için boğazımı temizledim; "Kimse var mı ?" Sessizlik. "Yardım edin ! Kimse yok mu ?" Sessizlik. "Lütfen, boğazımdan bir hıçkırık kaçtı, lütf...
