ᴀᴍɪʏᴀɴᴇ ᴍᴀꜱᴜᴍ🕊 (Kırık Kalpler Serisi 1, 2, 3)

💥༻37. Bölüm༺💥

37.Bölüm

Keyifli okumalar canlarım ❤

🌟🌟🌟🌟🌟🌟🌟🌟🌟🌟🌟🌟

🌸DOĞRU MU SÖYLÜYORSUN?..🌸

Niye çalıştırmadı hâlâ arabayı bu ? Yarım saattir arabanın içinde oturuyorduk. Benim dediklerime mi üzülmüştü?

Yok canım daha neler onun derdi Zade'ye ilik bulmaktı birde onun dediklerine ve benimde artık inanmaya başladığım Abimin Zerda'ya yaptıklarının hesabını sormaktı. Artık iki amacına da ulaştıktan sonra o yoluna ben yoluma!

Kafamı çevirip bakamıyordum. Ölüm sessizliği hakimdi arabada. Arabanın kapısı açılma sesi geldi, ardından da kapanma sesi..

Çaktırmadan baktım yerinde yoktu, dışarı bakınca patlayacak volkan gibi arabanın önünde volta atıyordu.

Ne olmuştu ki buna şimdi ?

Dakikalar geçmek bilmiyordu mübarek, acaba ben de insem bir hava mı alsam diye düşünürken çaktırmadan ona baktım, sesini duymadığımdan sadece hareket eden dudaklarını görüyordum. Beyaz gömleğinin kollarını yukarı dirseğine kadar katladı. Hemen bakışlarımı yakalanmadan kaçırdım.

Biraz daha beklerken sıkıntıdan dudaklarımı kemirmeye başlayınca onun söyledikleri geldi aklıma. Pis sapık neler düşünüyormuş o öyle tövbe.. tövbe..

Sonra tekrar dışarı baktığımda, onun ellerini beline koymuş derin derin nefes aldığını gördüm. Aniden dönünce göz göze geldiğimizde hemen bakışlarımı kaçırdım. Saniyeler sonra arabanın kapısı açıldı. Yerine oturup emniyet kemerini taktı.

Ben kirpiklerimin altından merakla ona bakarken emniyet kemerini tekrar çıkarıp arabadan indi. Benim oturduğum arka tarafdaki kapıyı açtı. Başımı çevirmeden gözümün altından ona baktım. Ceketini alarak kendi oturdu. Elindeki ceketini ön koltuğa atıp, sağ dizini altına büküp bana yan döndü. Elerini kaldırıp bir şey söyleyecek gibi oldu ama geri vazgeçti.

Bir kaç deneme sonuçu en sonunda konuşabildi.

"Melek..Ben yeni daha dediklerimde şaka yaptım..Seni ağlatmak istememiştim ama söz bundan sonra sana şaka yaparsam namert olayım hatta hayvan olayım eşek, köpek, sıçan olayım en kötü şey olayım..."

Üzgün bir ses tonuyla konuşmasına devam etti.

"Ama çoçuklarımdan ayrı baba olmayayım.."

Bu sözü ondan beklemediğim için ona hafif dönerek baktım haline bakınca annemin sözü geldi aklıma ;

"Sözler yalan olsa, gözlerdeki sözler yalan olmaz." derdi.

Şu an anlamıştım ne demek istediğini..
Boğazımdaki yumruyu yutmaya çalışıp ona bakıp konuştum.

"Neden..neden çocuklardan ayrılmak istemiyorsun ?"

"Ben pişmanım yemin ederim ki pişmanım..Ama bundan sonra pişman olmak istemiyorum, onların babasız büyümelerini istemiyorum."

Sözünü kesip kaşımı kaldırıp sordum.

"Ama annesiz büyümelerini istedin !"

"Ben sandım ki çocukları doğurunca kaçıp kurtulmak istersin hayatına kaldığın yerden devam edersin..Seni tanıyınca ne kadarda aptalca düşündüğümü anladım. Özür dilerim.."

Bu söylediklerine hafif sinirli bir şekilde güldüm.

"Sen ciddi misin?..Evet kurtulmak istiyorum, hayatıma kaldığım yerdende devam edeceğim !Ama bu çocuklarımla beraber olacak! Hangi anne çocuğunu bırakıp gider bunu nası-.."