💥༻30. Bölüm༺💥

11.1K 675 176
                                    


Keyifli okumalar canlarım❤

👉🌟🌟🌟🌟✔

30.Bölüm

🌸İÇİMDEKİATEŞ🌸

Ağlarken kafamı çevirip ona baktım. Yıkık bitik bir halde ağlıyordu.

"O görüntüden sonra..Eve saldırdılar ben yoktum..Kardeşim Bana geldi ama ben evde yoktum!!..Tüm adamlarımı topladım onu aradım ben..Her taşın altına baktım koca şehirde ama bulamadım...Bir gün çıkıp geldi.. Abisine geldi...Ama ben yoktum evde!!."

Ağlayarak anlatıyor,anlatırken bazen kendine sinirlenerek, bağırarak içindeki acıyı dışarı dökmeye çalışıyordu.

Ayağıya kalktı elleriyle kendine, kafasına, göğsüne vurdu.

Bu hâli karşısında içimden ona karşı geçen tek duygu üzülmekti.

Sadece her zerreme kadar üzülmek

"Yoktum! Bana geldi ama.. Ben yoktum.."

Bende onun  yerinde olsam, bu yaşadıklarını yaşardım kesin.

Aradığın kardeşin bir gün kapına geliyor ama sen yoksun..

Bu çaresizliğin hangi  haliydi?..

Dizlerinin üzerinde yere düştü ellerini önünde açarak kafasını yerden kaldırıp bana baktı. Gözlerimin içine bakarak içindeki acıyı anlattı. Göğsüne vurarak,

"Melek içimdeki ateşi görüyor musun? sönmeyen bir ateş var..Her nefes alış verişimde..Orada yanan daha da harlanan. Öyle bir acı ki mantıklı düşünmeme engel, vicdanımın sesini bile bana ulaştırmayan bir yangın var içimde."

"Ben. Ben elimden gelenin en iyisi yapmaya çalıştım..Senin ruh hastası abinin! Benim Zerdam'a yaptığı gibi yapmadım.."

Göz yaşlarım yanaklarından akarken burnumu çekerek ona seslendim.

"Sinan.."

Kafasını güçlükle kaldırarak bana baktı. Bende konuşmama devam ettim.

"Abimin yaptığından bu kadar nasıl eminsin? Ben izlediğim hiç bir kasette, güvenlik kamerasında abimi görmedim?"

Kafasını hafifçe salladı.Beni onayladı.

"Haklısın..Beni aradı adamlar, Zerda'nın eve geldiğini söylediler onlar daha telefonu kapatmadan çatışma sesleri geldi.."

Durdu. Ağlamaktan devamını anlatamadı.

"Ben çocuklardan en yakın kimse onları eve yönlendirdim..Bende en hızlı şekilde bizim çocuklar ve yanımıza aldığımız adamlarla eve geçtik...Eve geldiğimizde bahçenin girişinde ateş yakmışlar içinde biri vardı ilk Zerda olduğunu anlamadım..Etrafa baktığımda bizim eve bıraktığımız çocukların cansız bedenleri yerde yatıyordu gözlerim kardeşimi aradı ama bulamadım..Cehennemin içinde gibiydim yoktu götürdüler sanırken o ateşin içinden bir bebek sesi
geldi ilk kulaklarımın bir oyunu diye düşündüm ama Fatih ,Fırat, Uğur,Yiğit de O' bebek sesi mi?' Diye sorunca o ateşe girmeye çalıştım bana engel olmaya çalıştılar ama ben girdim..Yerde Zerda bir şeyin üstüne kapanmış onu koruyordu.Onu kendime çekip sarıldığımda yüzünün bedenini halini sonra farkettim..."

Ben bugün neler duyuyordum resmen kanım dolmuş bir şekilde ağlayarak onu dinliyordum.

"Kucağıma alarak ateşlerin içinden çıkaracağım zaman ağzından kanlar gelerek konuştu 'A-abi oğlum..onuda al' dedi ben arkamıza dönüp daha yeni  Zerdayı kucağıma aldığım yere baktım orsda.. Bebek vardı donmuş bir şekilde dediklerini anlamaya çalıştım..Fatih ve Fırat arkamdan geldiler yerdeki bebeği Fırat kucağına aldı biz o ateşin içinden çıkınca Zerdayı dumandan uzak çimlerin üstüne yatırdım. Sordum ona sana bunları kim yaptı diye!! Son nefesinde bana kan kusarak 'Oğlum sana emanet abi onu koru ona verme.. dedi. Ben göğsündeki kurşun yarasını geç farkettim bu yüzden kan kusup duruyormuş..Zerda'm
Kim yaptı bunu sana kim.."

ᴀᴍɪʏᴀɴᴇ ᴍᴀꜱᴜᴍ🕊 (Kırık Kalpler Serisi 1, 2, 3)  Where stories live. Discover now