41.Bölüm🎈
KEYİFLİ OKUMALAR CANLARIM ❤
🌟🌟🌟🌟🌟🌟🌟🌟🌟🌟🌟🌟🌟
🌸🌸🌸NE KAĞITI!🌸🌸🌸🌸
Yıldız yavaş yavaş gözlerini açarak etrafına baktı gece sokak lambasının aydınlattığı mahallede bir kedi çöpü karıştırıyordu elini kafasındaki acıyan yere götürdü eline gelen şişlikle yüzünü buruşturdu.Yerden kalkarken gözüne koşarak gelen abisinin adamlarını gördü.Yerden kalkıp sırtını yıkık dökük terk edilmiş evin duvarına yasladı.
Adamlar ellerindeki silahı bellerine koyup hemen Yıldız'ın yanına geldiler.
"Efendim iyi misiniz?"
Yıldız adamları duymazdan gelerek ceplerini kontrol etti sonra aradığı şeyi bulamayınca sokak lambasının aydınlattığı kadarıyla yere baktı duvarın dibinde duran çakısını alarak cepine attı. Üstünü başını çırparak yere düşen şapkasını alıp kafasına geçirdi sonra eve doğuru yürüdü. Arkadaki adamlarda onu beş altı adım geriden takip ettiler en sonunda korumalardan biri koşarak Yıldız'ın önüne çekip elindeki telefonu ona uzattı.
"Efendim Sinan bey telefonda sizinle konuşmak istiyor."
Yıldız karşısında takım elbise içinde duran adama bakıp kaşınının birini kaldırıp sırıttı sonra kafasını salayarak elindeki telefonu aldı kırmızı aramayı sonlandıran butona basıp adama uzattı aklına gelen şeyle telefonu geri kendine çekti.
"Bu telefon senin şahsine mi ait, yani kişisel telefonun mu?"
Telefonu almak için elini uzatan adam geri elini çekip saygı duruşunda Yıldız'ın sorusuna cevap verdi.
"Hayır efendim bu telefonlar Sinan bey tarafından bizlere aldığı telefonlar kişisel telefonlarımızı iş başında kullanmıyoruz. "
"Haa anladım abimin yani."
"Evet efendim."
Yıldız elindeki telefonu tüm gücüyle yere çaldı. Ayağıyla telefonu iyice ezip karşısında şaşkın şaşkın ona bakan adama bakıp
"Desene önemsiz kişinin malı."
Ona şaşkın şaşkın bakan gözler eşliğinde eve doğru yürüdü.
********
Evin önüne gelince gözleriyle etrafı didik didik inceledi kimse yoktu tam kapıyı açacağı zaman abisinin hapörlerden sesini duydu.
"Yıldız! Ne oldu gece gece kimi kovaladın sen! Kafayı yiyeceğim al şu telefonu bir şey söyle!"
Yıldız abisini duymazdan gelerek tahta kapıyı açıp içeri girdi kapıyı kapattı. Derin bir nefes alarak kırgın kalbiyle sesizce söylendi .
"Ölüler ne zamandır konuşur oldu be abi.."
Balkonda duran sadalyenin üstüne oturdu.
Kollarını dizlerine koyup eliyle kafasındaki şapkayı çıkardı sonrada saçlarını karıştırdı.
"Yıldız abla?"
Yıldız kafasını kaldırıp karşısındaki küçük pofuduk ayıcığa baktı.
"Musa sen uyumadın mı koçum?"
Pofuduk ayı onun karşısına geçip konuştu.
"Ders çalıştım bide seni bekledim Yıldız abla.. Babam beni okula yollayacak mı? "
YOU ARE READING
ᴀᴍɪʏᴀɴᴇ ᴍᴀꜱᴜᴍ🕊 (Kırık Kalpler Serisi 1, 2, 3)
Spiritual"Açın şu kapıyı!!!.." "kimsiniz siz...benim burda ne işim var!..." Tereddütle ağlamaktan giden sesimi bulmak için boğazımı temizledim; "Kimse var mı ?" Sessizlik. "Yardım edin ! Kimse yok mu ?" Sessizlik. "Lütfen, boğazımdan bir hıçkırık kaçtı, lütf...
