ᴀᴍɪʏᴀɴᴇ ᴍᴀꜱᴜᴍ🕊 (Kırık Kalpler Serisi 1, 2, 3)

💥༻32. Bölüm༺💥

32.Bölüm

VUR

Şöminenin yanındaki gri koltuğa bugün yaşadıklarımın yorgunluğuyla kendimi bıraktım.
Bundan sonra ne yapacağımı düşündüm.

**********

Sırtıma bir battaniye örtülmesiyle yerimden kalktım. Dışarıya baktığımda
gün çoktan doğmuştu. Arkamı döndüm, önce kanepedeki lacivert battaniyeye sonrada karşımda yıkık bir halde duran Sinan'a baktım..

Bakışlarımızı bir birimizden kaçırdık..
Yüzünün sol tarafı diğer yanağına göre kırmızıydı. Benim elim bu kadar ağır mıydı?

İlk o konuştu. Ağlamaktan sesi kısık ve pürüzlü çıktı.

"Be..Ben korkutmak istememiştim. Seslendim sana tepki vermeyince. Uyuyorsun sandım, Özür dilerim.."

Benden bir şey duymayınca konuşmasına devam etti

"Ben bir şeyler hazırladım mutfakta, lütfen bir şeyler ye. Yedikten sonra
yukarıda sağdaki odada dinlen."

Ona bakarak sordum sesimin ondan çok farkı yoktu.

"Ne zaman gideceğiz burdan.."

"Bir hafta sonra..."

Daha fazla karşımdaki yıkık ,bitkin ,perişan görüntüdeki Sinan'a bakmaktan gözlerimi çektim. Canım bir şey yemek istemiyordu, dinlenmek için dediği odaya giderken arkamdan seslendi.

"Bir şeyler ye lütfen.. ben dışarı çıkıyorum zaten. Rahat ol sen."

Kapı sesi geldi. Ben ondan rahatsız olmamıştım ki ,kaç aydır aynı sofrada yemek yemiştik şimdi mi bunu düşünüyordu?..

Mecbur bir şeyler yemek için mutfağa gittim
Gözlerime inanamadım bu adam nasıl biriydi ?
Hangi ara almıştı bunları?

Bir erkekten beklenmeyecek ve özellikle de ondan beklemediğim küçük bir sofra hazırlamıştı.Etrafı inceledim bir çalışan falan mı var diye ama evde tek benim nefes alış verişim dışında, evde hayat yoktu.

Masaya geçip sandalyeyi yavaşça geçerek oturdum. Karşımdaki güzelliğe baktım .Ekmekten bir dilim alarak üstüne bal ve peynir sürerek yedim ,tavada duran suçuklu yumurta bana gülümseyince çatalımı sucuğa patırıp ağzıma attım. Daha yutmadan mide bulantım başladı. Hemen üst kattaki odaya koştum.Elim ağzımda banyoya son anda yetiştim.

********

Midemi boşaltmış bir şekilde banyodan çıktım. Vücudumun yorgnluğuyla kendimi yatağa zar zor bıraktım, kenarda duran battaniyeyi üstüme örttüm.
Zaman kaybetmeden ağlamaktan ağrıyan gözlerim kapandı.

**********

Derin tatlı uykumdan beni uyandıran şiş karnımdaki eller oldu.Göz kapaklarımı açmadan Sinan'ın ne yapmaya çalıştığını dinledim

"Anneniz beni affetmeyecek biliyorum ama siz affedin beni..Bu aptal, salak babanızı affedin.."

Karnımda hissettiğim ıslaklıkla..Tüylerim diken diken oldu. Ben hafif hareket edince benim uyanacağımı düşünerek ,hemen kalkıp kapıyı yavaşça kapatarak gitti.

Dolu dolu gözlerimle tavana baktım.

************

Çekmecede bulduğum fotoğrafı elime alarak inceledim.