"Açın şu kapıyı!!!.."
"kimsiniz siz...benim burda ne işim var!..."
Tereddütle ağlamaktan giden sesimi bulmak için boğazımı temizledim;
"Kimse var mı ?"
Sessizlik.
"Yardım edin ! Kimse yok mu ?"
Sessizlik.
"Lütfen, boğazımdan bir hıçkırık kaçtı, lütf...
"Eğer şimdi beni bırakmazsan Osmanlı tokatından sonra ,bacak arana çok güzel bir tepik yiyeceksin!"
Nasıl bir korkuyla, beni bıraktığının kendi ile farkında değildi.
"Tamam ben birden şey ettim "
Benden uzaklaşıp eliyle kafasının pansuman olmayan tarafını karıştırdı. Ona bakıp, sağ kaşımı yukarı kaldırdım.
"Bir daha şey etme o zaman."
Odadan çıkıp kendi odama giderken Zerda'nın odasından bir ses geldi.
Sinan'a söylemek istedim ama geri bu fikrimden vazgeçip kapıyı açtım . Odaya dikkatlice baktım hiç bir ters giden durum yoktu.Kapıyı çekip çıkacağım zaman siyah deri kanepenin üstünde duran kağıta anlam veremedim oraya doğru yürüdüm. Sinan niye burda bir kağıt bırakmıştı ki. Zerda'ya ait olabilirdi geçenlerdede çekmecede ona ait fotoğraflar ve Yiğit'e yazdığı aşk mektuplarını bulmuştum .Elime aldığım kağıdı kaybolmaması için daha güvenilir bir yere koymak isterken kağıttaki yazılarla elim ayağım boşaldı.
"Seni kurtaracağım abim o adamdan uzaklaş."
Kanepeye kendimi nasıl bıraktığımı anlamadım. Bu ne demekti abim.. Zerda'ya bunları yapan abim miydi??..
Abi ne yaptın sen ..
Allah'ım lütfen bunu yazan abim olmasın.
Lütfennn...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
