Scarlet Eyes [Completed]

Chapter 7

Chapter 7
Fiancé
   
     
     
Adi's POV
            
             
           
Ano bang problema ng mga to? Aiiish!
         
          
"Ano bang ginagawa mo zach?" Inis na tanong ni cayden.

"Kinakausap pa kita ms. Montreal! Wag mo kong talikuran!" Seryosong sambit niya na nakaringin sa mga mata ko.

Kung titignan, mistulang pinag-aagawan nila ako. Hawak ni cayden ang kaliwang kamay at hawak naman ni zach ang kanang kamay ko na may bitbit na paper bag.. Yung totoo? Naglalaro ba kayo ng tug of war? Aiish!

"Bitiwan niyo nga ako! Alam niyo kahapon pa talaga kayo! Nabubwisit ako senyo! Huwag niyo nga akong idamay sa mga kalokohan niyo!" Naiinis na sigaw ko sa kanila. Hindi ko na mapigilan ang sarili. Mga buset sila.

Pinagtitinginan na kami ng mga estudyante.

Binitawan na nila ang dalawang kamay ko, kaya agad na akong lumakad papuntang building 7.

Hindi pa ko nakakarating sa building namin ng harangin na naman ako ng mga mangkukulam. Aaaiiiissshh! Hindi ba pwedeng pumasok muna ako sa classroom ng makaupo? Dahil kanina pa kong pagod na pagod.

"Kamusta adrianne? Masakit ba ang masampal?" Nakangising tanong ni bibyan sakin.

"Hindi naman." Simpleng sagot ko.

"Mas masakit mabaril." dagdag ko sabay smirk.

Mukhang nagtaka sila sa sinabi ko. Halata sa mukha nila. Hahahaha

"Alam mo yung pakiramdam ng mabaril? Sobrang sakit nun,Tapos manghihina ka dahil patuloy na dadaloy ang mgs dugo mula don... Gusto mong maramdamam?" Seryosong sabi ko sa kanya.

"A-are you t-threatening me?" Nanginginig na tanong niya. Pero pilit niya yong hindi ipahalata. Tch!

"Nope!, tinatanong lang kita. Bakit masama bang magtanong?" Nakapokerface kong tanong sa kanya

"Oh! Wait, may ibibigay pala ako sayo." Dagdag ko sabay pakita ng paperbag na hawak ko.

Nanlaki ang mga mata niya sa gulat. Mukhang alam niya ang brand na to.

"Is that a peace offering? You want to be friends with me na?" Nakangising tanong niya.

"Nah! Bakit ko gugustuhing maging kaibigan ka? The hell!" Walang ganang sagot ko sa kanya.

"Then what's that for? Binebenta mo? Why? Do you need money?" Sunod sunod na tanong niya at mukhang napipikon na siya. Ganyan nga! Mapikon ka. Hahahaha

"Do you know how much is this?" Tanong ko at winawagayway ang paperbag sa harap niya.

Hindi siya sumagot at pati mga kapwa niya mangkukulam, kanina pa walang imik.

"Wag kang mag alala, mura lang yan. It only cost 6,500 euros." Sambit ko at ngumisi para mas lalo lang siyang maiinis sakin.

"S-six thousand five hundred euros?" Gulat paring utas ni coral bago niya kinuha ang cp niya at nagcompute.

"O-M-G! 350k+" nanlalaking mata na sabi ni coral.

"Why are you giving me that? I know you won't give it for free" sarkastikong tanong niya na nakataas pa ang isang kilay.

"Buti alam mo. Actually, hindi ko to ibibigay sayo. Ipambabayad ko to sa utang ni andrea sa inyo. Alam kong kilala mo ang designer ng bag na to, kaya agad kang nagkainterest. But i assume, you can't afford it, right?" Nakangising sabi ko