Danger Alley

Chapter 44

MAVERICK'S POV

Halos hindi na siguro mabura ang ngiti ko dahil palagi na akong ina-update ni Sarina sa mga nangyayari palagi sa kanya. Talagang tinotoo niya nga ang sinabi niya sa akin na i-uupdate niya ako sa mga ginagawa niya o kung nasaan man siya. Gusto ko sanang maghire ng bodyguards para sa kanya for her safety pero sa tingin ko ay hindi niya magugustuhan iyon at baka isipin pa niyang pinaghihigpitan ko siya ng sobra. I don't want Sarina to think  that I'm bad enough to be her soon to be boyfriend at baka ma turn-off pa siya sa akin. Hindi ko alam ang gagawin ko kapag dumating ang araw na mawalan na siya ng interes sa akin. Mababaliw siguro ako ng sobra.

I settled everything according to my plan so I know that I also get her family's approval. Xavier is still a butthurt but I can do something about it.

Sarina was in their home right now at marami raw siyang ginagawang homeworks sa school nila so I don't want to bother her. I'm at the bar right now at umiinom. I need to chill my mind so I decided to came here.

Habang umiinom ako ay may lumapit sa akin at napakunot-noo ako nang makita ko kung sino ito.

"Why are you alone? Where's your girl?" Sabi niya nang nakangisi at umupo sa tabi ko.

It's Farah.

Hindi ko na lang siya pinansin. Natawa naman siyang bigla. "How stupid I am to asked that? She's only 16 years old and same age with my brother kaya bawal pala siyang magpunta sa ganitong klaseng lugar." Then she laugh.

"Why are you bothering me? Can you just leave me alone?" Sabi ko na naiirita. I really hate her presence. She's very annoying.

Ininom niya muna ang hawak niyang drinks bago siya muling nagsalita. "You're very rude to me since then and you know that I really like you so much. Bakit ba hindi mo ako magustuhan, Mavy? We're at the same age. I know you more than your girl and I'm always here for you. Pwede namang ako na lang." She said desperately at hinawakan ang isang kamay ko.

Tinabig ko kaagad iyon. "It's simply because I don't like you. I'm sorry if I can't return your love. Please respect my decision, Farah. Marami naman siguro nagkakagusto sa'yo." Napahilot naman ako sa sentido ko.

Sumasakit lang lalo ang ulo ko nang dahil sa kanya. Ilang beses ko na noon sinabi sa kanya na huwag na siyang umasa pa sa akin pero siya itong lapit ng lapit para sirain palagi ang araw ko.

Nakita ko naman na naluluha na siya dahil sa sinabi ko. Here we go again by her annoying cry.

"You don't really like me that much, Mavy? Alam mo bang may gusto ang kapatid kong si Alex kay Sarina? Pwede bang hayaan mo na silang dalawa at maging tayo na lang?" Sa sinabi niya ay bigla na lang nag-init ang ulo ko.

'Yung kasama niyang lalaki noon sa restaurant na kapatid raw niya ay may gusto kay Sarina? He wouldn't stand a chance. I closed my first.

I glared at Farah na ikinagulat niya. "Tanga ba ako para gawin 'yon? Your brother doesn't have a chance to get my girl. Sarina is only mine and tell that to him!" May diin kong pagkakasabi.

Mukha naman siyang natakot sa naging reaksyon ko. Hindi ko na siya hinintay pang magsalita nang kaagad na akong umalis sa bar na iyon.

Ayoko na may ibang lalaking aaligid sa babaeng mahal ko. Dadaan muna sila sa mga kamay ko bago nila maagaw sa akin si Sarina.

They like my girl? Sorry but Sarina loves me so much and they had no chance to defeat me.

FARAH'S POV

Why Maverick only wants to hurt my feelings? Wala ba talagang chance man lang na mahalin niya rin ako? He really love that teenager girl than me? Walang tigil ang pag-iyak ko nang makauwi na ako ng bahay namin. Naabutan ko naman si Alex sa living room na nagbabasa ng libro. Nang makita niya ako ay kaagad siyang lumapit sa akin at pinaupo ako sa couch.

"Why are you crying, ate? What's wrong?" Tanong niya habang concern siyang nakatingin sa akin.

Humagulgol ako ng iyak bago ulit magsalita. "Mavy rejected me again because of that girl!" And I cried too loud. 

Nakita ko naman na napabuntong-hininga si Alex. "He also rejected you before. He doesn't really like you, ate and you need to accept that." He seriously said.

Umiling lang ako. "He's my first love and I can't afford to lose him." I said.

College pa lang kami ay talagang gusto ko na si Maverick Eliazar. Many girls also wants to be with him but it seems that he doesn't have an interest when it comes to dating. I hate to admit it but we are friends before and I called him Mavy as his nickname. We had a strong bond before as friends kasama si Bryan Jimenez na isa rin sa mga kaibigan niya. Nung umamin akong may gusto ako sa kanya ay doon lang nagulo ang lahat hanggang sa hindi na niya ako muling pinansin pa. Hindi ako nawalan ng pag-asa sa kanya kaya palagi ko pa rin siyang kinukulit noon pero mukhang ayon ang naging dahilan kung bakit lumipat siya sa ibang school noong 3rd year college pa lang kami hanggang sa hindi ko na siya muling nakita pa.

"Mavy, I-I really like you..." Sabi ko habang nasa harapan ko siya.

Nakatingin lang siya sa akin habang walang ekspresyon ang buong mukha niya. Hindi ako nagpatinag at muling nagsalita.

"Simula nung nakilala kita alam ko nang gusto kita. Alam kong magkaibigan tayo pero hindi ko na kaya pang itago ang nararamdaman ko para sa'yo. I like you so much, Mavy!"

"I don't like you, Farah. Please stay away from me from now on." Sagot niya at maglalakad na sana siya papaalis nang pinigilan ko siya.

"I will prove that I also love you too and I will not give up." Matapang kong sabi.

Inalis naman niya ang pagkakahawak sa kamay ko at tuluyan na siyang umalis. 

"But he doesn't like you Ate-"

"And you, Alex? You like Sarina, right? But what are you doing? You're doing nothing." Natahimik siya sa sinabi ko at halos hindi na alam ang sasabihin.

I know my brother. Hindi siya nagpapatalo sa kahit anong laban. Nagtataka lang ako kung bakit wala siyang ginagawa ngayon para makuha ang gusto niya. This is not the Alexander De Silva that I know.

Nagsalita ulit ako. "Hahayaan mo lang bang makuha ng iba ang babaeng mahal mo? Ito ba ang unang beses na magpapatalo ka, Alex?" Paghahamon ko sa kanya.

Bigla siyang tumawa at ilang saglit lang ay naging seryoso ulit ang mukha niya. "Your dearest first love is a very hard opponent. Kung gagawa ako ngayon ng move ay siguradong matatalo lang ako. I need to think something worthful to get what I really want. I'm not like you na iiyak at magmamakaawa na mahalin lang ng isang lalaki. Hindi ako kasing desperada at talunan katulad mo." Sabi niya habang nakangiti.

I chuckled. Ganyan ang kilala kong Alex.

Ang totoong Alex.

Tumango ako. "That's right. Ang akala ko kasi ay magbabago ka na dahil simula nang makilala mo ang mga kaibigan mo sa St. Therese ay hindi ko na masense ang totoong Alex but I'm glad that you didn't change at all." Pinunasan ko ang mga luha ko at sumandal sa couch.

Umiyak na naman ako at nasira ang make-up ko!

Nagpamulsa siya at tumayo na. "And one reminder lang ate, please don't cry again. It breaks my eardrums kasi sa lakas ng hagulgol mo. Bye loser!" Itinuro niya ako at winagayway ang isa niyang kamay bago siya umalis at umakyat na sa kwarto niya.

Umiling lang ako. He's just like me but he's very intelligent and worse.

-

Sinisikap ko nang matapos to at malapit na rin pala ito matapos. Iniisip ko rin kung gagawa pa ba ako ng ibang story o hindi na.