အခန္း ၂၁၁
ေနလုံးႀကီးက ေကာင္းကင္ထက္တြင္ ေတာက္ပေနေလ၏ ။
သစ္ေတာ္ထဲတြင္ လီနင္အကၤ်ီဝတ္ဆင္ထားေသာ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ရွိသည္ ။ သူ၏ ဘယ္လက္ကို ဒီအတိုင္းခ်ထားၿပီး ညာဘက္လက္တြင္ေတာ့္ တပ္စတစ္ေထာင္ ဓါးေမာ့ကို ကိုင္ထားေလ၏ ။ ဓါးသြားထိပ္ဖ်ားက ေျမျပင္ေပၚသို့ ထိေနၿပီး အရွည္မွာ ခုႏွစ္ေပ ႏွင့္ ႏွစ္လက္မရွိသည္ ။
ရီယြမ္က ထိုအတိုင္း မလွုပ္မယွက္ ေက်ာက္႐ုပ္ပမာ ဆယ့္ငါးမိနစ္ခန္႔ ေနလိုက္သည္ ။ ထိုအခ်ိန္တြင္ ရီယြမ္၏ ခႏၶာကိုယ္ထဲရွိ ေနေရာင္ျခည္ယန္စြမ္းအင္မ်ားက လွိုင္းလုံးမ်ားပမာ တဝုန္းဝုန္း ရိုက္ခတ္စီးဆင္းလ်က္ရွိသည္ ။
ေန႔မြန္းတည့္ခ်ိန္ ျဖစ္သည့္အတြက္ ေနေရာင္ျခည္ယန္စြမ္းအင္မ်ား အလြန္အားေကာင္းလ်က္ရွိသည္ ။
ထိုအခ်ိန္တြင္ ရီယြမ္က ဆတ္ခနဲ လွုပ္ရွားလိုက္သည္ ။
ဝုန္း
ရီယြမ္၏ ခႏၶာကိုယ္ထဲမွ ေနေရာင္ျခည္ယန္စြမ္းအင္မ်ားက မီးေတာင္မွ နဂါးတစ္ေကာင္ပ်ံထြက္လာသလို ေပါက္ကြဲထြက္လာခဲ့ၾကသည္ ။ ရီယြမ္၏ ခႏၶာကိုယ္တစ္ခုလုံးကို အရိပ္မ်ားသ႑ာန္အျဖစ္သာ ျမင္ေတြ႕ေနရၿပီး သူ႔ေရွ႕ရွိ မိုးထိုးမတတ္ ေထာင္မတ္ေနေသာ ေခ်ာက္ကမ္းပါးႀကီးဆီသို့ ဦးတည္ေျပးဝင္သြားသည္ ။
ဆြစ္ …
ေကာင္းကင္ထက္မွ အလင္းတန္းတစ္ခု က်ဆင္းလာခဲ့သလို ရီယြမ္၏ ခႏၶာကိုယ္က ေနေရာင္ျခည္မ်ားႏွင့္ တစ္သားတည္းအျဖစ္ ေပါင္းစည္းသြားၾကသည္ ။
လျခမ္းေကြးပုံ အလင္းတန္းေလးတစ္ခု ျပင္းထန္စြာ က်ဆင္းသြားၿပီးေနာက္ ေခ်ာက္ကမ္းပါးႀကီးဆီသို့ အရွိန္ျဖင့္ ဝင္ေဆာင့္သြားသည္ ။
ဝုန္း …
ဆယ္စကၠန္႔ခန္႔အၾကာတြင္ အလင္းတန္းမ်ား ဖုန္မွုန္႔မ်ား အေဝးသို့လြင့္စင္ထြက္သြားၾကသည္ ။ ရီယြမ္အေရွ႕ရွိ ေခ်ာက္ကမ္းပါးႀကီးက ဆယ္မီတာခန္႔ျမင့္ေသာ္လည္း ထိပ္မွ ေအာက္ေျခထိတိုင္ေအာင္ ေပၚထြက္ေနေသာ ႀကီးမားသည့္အက္ကြဲေၾကာင္းႀကီးတစ္ခုကို ျမင္ေတြ႕ေနရသည္ ။
