သူရဲေကာင္းတစ္ေယာက္၏ ဒ႑ာရီ
အခန္း ၂၂၁
“နိုင္ပြဲဆက္ျခင္း”
ေဟာင္ဒုန္အဖြဲ႕အစည္းမွ အသက္ ၁၃ ႏွစ္အရြယ္ လူငယ္မ်ားက အတူတကြ စု႐ုံးေနၾကသည္။ သူတို့က ရီယြမ္၏ အားနည္းခ်က္ အားသာခ်က္မ်ားကို သူတို့ျမင္သေလာက္ သုံးသပ္ၿပီးသည့္ေနာက္တြင္ မဟာဗ်ဴဟာႀကီးတစ္ခုကို ခ်မွတ္လိုက္သည္။
ဓါးသမားတစ္ေယာက္၏ အစြမ္းက ဓါးပင္ ျဖစ္သည္။ ဓါးမရွိေသာ ဓါးသမားတစ္ေယာက္အေနျဖင့္ သူ၏ တိုက္ခိုက္နိုင္စြမ္း ေလ်ာ့နည္းသြားေပလိမ့္မည္။ ရီယြမ္သည္လည္း ထို့အတူပင္ … အုတ္ခဲသမား တစ္ေယာက္ျဖစ္သည့္အတြက္ အုတ္ခဲမရွိပါက …..
သူတို့၏ အႀကံက ရီယြမ္လက္ထဲမွ အုတ္ခဲကို အရင္ ထိန္းခ်ဳပ္ရန္ ျဖစ္သည္။ ၿပီးမွ ရီယြမ္ကို တရၾကမ္း တိုက္စစ္ဆင္ၾကမည္ ။ ထိုသို့ဆိုပါက မနိုင္စရာ အေၾကာင္းမရွိေတာ့ေပ။
လူငယ္မ်ား သူတို့၏ ထင္ျမင္ခ်က္မ်ားကို ေကာက္ခ်က္ခ်ၿပီးသည့္အခ်ိန္တြင္ ေအးစက္တင္းမာေသာ အသံတစ္သံက ထြက္ေပၚလာခဲ့သည္။
“မင္းတို့ေကာင္ေတြ အကုန္လုံး ပါးစပ္ပိတ္ထားၾကစမ္း”
ေဟာင္ဒုန္အဖြဲ႕အစည္းမွ လူငယ္မ်ား အံ့ၾသသင့္သြားၾကသည္ ။ ဘယ္ေကာင္ကမ်ား လူပါးဝၿပီး သူတို့ကို ပါးစပ္ပိတ္လို့ အမိန္႔ေပးရဲတာလဲ။
ထိုလူကေတာ့ သူတို့အဖြဲ႕အစည္း၏ ေခါင္းေဆာင္ႀကီး လီေဟာင္ပင္ ျဖစ္သည္။
လီေဟာင္၏ မ်က္ႏွာေပၚတြင္ ေသခ်င္ေစာ္နံေနသည့္ အရိပ္အေယာင္မ်ား ေပၚထြက္ေနၾကသည္။ ေဟာင္ဒုန္အဖြဲ႕အစည္းတြင္ လီေဟာင္၏ အာဏာက အႀကီးမားဆုံးပင္။
“ေစာင့္႐ူးေတြ … မင္းတို့အားလုံး ငါ့ေရွ႕မွာေတာင္ အ႐ူးလို လုပ္ေနၾကတုန္းလား”
လီေဟာင္၏ မ်က္ႏွာက သုန္မွုန္ေနၿပီး သူ၏ ေလသံတြင္ ေဒါသတရားမ်ား စြက္ဖက္ပါဝင္ေနသည္။
လီေဟာင္၏ စကားမ်ားကို ၾကားလိုက္ရေသာအခါ ခနက စကားေျပာေနၾကေသာ လူငယ္မ်ားအားလုံး တိခနဲရပ္ကာ အံ့ၾသသင့္သြားၾကသည္။
