အခန္း ၂၁၂
ကေမ်ာကေသာႏွင့္ အခန္းထဲသို႔ဝင္လာေသာ အေစခံမေလးက အ႐ြယ္မေရာက္ေသးေသာ အပ်ိဳေပါက္မေလး တစ္ေယာက္သာ ျဖစ္၏ ။ သူမက ရီယြမ္ထက္ပင္ အသက္ငယ္ေနေသးသည္ ။ သူမ၏ ေလ်ာ့တိေလ်ာ့ရဲျဖစ္ေနေသာ ဝတ္စုံေၾကာင့္ ေျပးလႊားရာတြင္ အခက္အခဲေတြ႕ေနရသည္ ။ ထို႔ေၾကာင့္ သူမ၏ လက္ေသးေသးေလးႏွစ္ဖက္ျဖင့္ ဂါဝန္အနားစကို မတင္ကာ ဖရိုဖရဲ ေျပးလာေနရျခင္း ျဖစ္သည္ ။
လ်ိဳဟြားအာက သူမ၏ မ်က္ခုံးလွလွေလးႏွစ္ဖက္ကို တြန့္ေကြးထားလိုက္မိသည္ ။
“ဘာေတြအလ်င္လိုေနတာလဲ .. ငါအတည္ေျပာေနတာ … မိန္းကေလးျဖစ္ၿပီး မိန္းကေလးပီပီသသေနပါလား … မိန္းကေလးပီသတာ ဘာကိုေျပာတာလဲဆိုတာ နင္သိရဲ႕လား” ….. လွ်ိုဟြားအာက ထိုမိန္းမငယ္ေလး၏ ေခါင္းကို လက္ညွိုးျဖင့္ထိုးကာ ဆုံးမလိုက္သည္ ။ သူမ၏ ဆူပူမာန္မဲမႈေၾကာင့္ ထိုကေလးမေလး၏ မ်က္ႏွာက အနီေရာင္သမ္းသြားသည္ ။
ထိုမိန္းကေလးက သူမမွားမွန္း သိပါၿပီဟူေသာ အမူအရာျဖင့္ … “ဟုတ္ကဲ့ … ဒုံအာ သိပါတယ္ သခင္မ ..”
ထိုမိန္းမငယ္ေလးက လွ်ိုဟြားအာ၏ အေစခံမေလးပင္ ျဖစ္သည္ ။ လွ်ိုဟြားအာက တိုင္အီၿမိဳ႕ေတာ္သို႔ စေရာက္လာခဲ့စဥ္က အေစခံမေလးတစ္ေယာက္ကို ဝယ္လာခဲ့သည္ ။ ေတာ္ဝင္မိသားစုမွ ယန္ကုကဲ့သို႔ လူမ်ားသည္ပင္ ထိုကဲ့သို႔ အေစခံတစ္ေယာက္ကို တစ္ပါးတည္း မေခၚေဆာင္နိုင္ခဲ့ေပ …
“ေျပာစမ္းပါဦး … ဘာကိစၥမ်ားျဖစ္ေနလို႔လဲ … ကိစၥႀကီးမဟုတ္ဘဲ ငါ့ကိုလာရႈပ္လို႔ကေတာ့ နင့္ကို ေရာ မီမီကိုပါ ထမင္းတစ္နပ္မေကြၽဘူး …”
မီမီဆိုသည္မွာ လွ်ိုဟြားအာ၏ ေၾကာင္ကေလး ျဖစ္သည္ ။ သူမတိုင္အီနတ္ဘုရားၿမိဳ႕ေတာ္သို႔ လာခဲ့စဥ္အခါက အေစခံတစ္ေယာက္တင္မဟုတ္ .. ေၾကာင္တစ္ေကာင္ကိုပါ ဝယ္ယူခဲ့ေသးသည္ ။
“အဲ .. အာ .. အဲဒီလိုမဟုတ္ပါဘူး” .. ဒုံအာက သူမ၏ ေခါင္းကို ခေလာက္ဆံကဲ့သို႔ တြင္တြင္ခါယမ္းလိုက္သည္ ။ သူမ၏ ဆံပင္မ်ားကို ေခါင္းထိပ္တြင္ မွိုပြင့္ပုံစံ စီးထားၿပီး ဆံပင္မ်ားက ဖြာလန္ႀကဲလ်က္ ရွိၾကသည္ ။
