သူရဲေကာင္းတစ္ေယာက္၏ ဒ႑ာရီ
အခန္း ၂၂၄
က်ိဳးခိုင္၏ စကားကို ၾကားလိုက္ရေသာအခါ ရီယြမ္က ေခတၱမၽွ အံ့ၾသသင့္သြားမိသည္။ က်ိဳးခိုင္ေျပာသည့္ပုံအရဆိုပါက ေလြယုရွင္းက အေတာ္သန္မာေသာ လူတစ္ေယာက္ ျဖစ္ရေပလိမ့္မည္ ။ မဟုတ္ပါ သူ႔ကိုလာၿပီး တကူးတကေျပာစရာအေၾကာင္းမရွိေပ။
လူသစ္မ်ားထဲတြင္ေတာ့ ရီယြမ္က ခ်ဴေရွာက္ယန္ႏွင့္ ယန္ကုကိုေတာ့သိသည္။ တျခား လူေတာ္မ်ားကိုေတာ့ သူလုံးဝမသိေပ။
အဘယ့္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ရီယြမ္က တိုင္အီနတ္ဘုရားၿမိဳ့ေတာ္ကို ေရာက္သည့္အခ်ိန္ကတည္းက ေဆးပင္ခူးၿပီး တစ္ခ်ိန္လုံး စြမ္းအင္က်င့္ႀကံေနသည့္အတြက္ သူ႔ပတ္ဝန္းက်င္တြင္ ဘာျဖစ္ေနသလဲဆိုျခင္းကို သူလုံးဝ သတိမထားမိေနေပ။ ထို့ေၾကာင့္ လူအနည္းကိုသာ သူေကာင္းစြာသိသည္။
“အဲဒီ ေလြယုရွင္းဆိုတဲ့ေကာင္က ေတာ္ေတာ္သန္မာလို့လား”
“ေသခ်ာတာေပါ့ သူက ဝန္ႀကီးအိမ္က သားတစ္ေယာက္ပဲ။ ၿပီးေတာ့ စစ္ပြဲမွာလည္း ဝင္တိုက္ဖူးတယ္။ သူ႔ရဲ့အဆင့္က အဆင့္၆ ကြ”
“လူသစ္ေတြထဲမွာမွ အဆင့္၆ တဲ့လား”
ထိုစကားကို ၾကားလိုက္ရေသာအခါ ရီယြမ္က ေကာင္းၿပီ ဟုသာ ရိုးရိုးေလးျပန္ေျဖလိုက္သည္။
က်ိဳးခိုင္ေျပာသလိုဆိုရင္ ေလြယုရွင္းက ေကာင္းကင္ဘုံကို ဆန္႔က်င္နိုင္ေလာက္သည့္ ခြန္အားမ်ိဳးကို ပိုင္ဆိုင္ထားနိုင္ေလာက္သည္။ ရီယြမ္က ထိုစကားကို လုံးဝ အတိတ္တလန္႔မျဖစ္သြားပဲ ခပ္ရိုးရိုးေလးသာ ေခါင္းညိတ္ျပလိုက္သည္။
“အင္း … ဘာပဲေျပာေျပာ မဆိုးပါဘူး …”
“ဘာ … မဆိုးဘူး … မဆိုးပါဘူးတဲ့လား … ၾကယ္ေႁခြလက္သိုင္းကိုမင္းသိလို့လား .. အဲဒီသိုင္းက လူတစ္ေယာက္ကို မီတာတစ္ရာေလာက္အကြာကေနေတာင္ သတ္ပစ္လိုက္နိုင္တယ္…”
က်ိဳးခိုင္က ၾကယ္ေႁခြလက္ဝါးအေၾကာင္းသိေသာ္လည္း သိပ္ၿပီး အတြင္းက်က်မသိေပ။
“ၾကယ္ေႁခြလက္သိုင္း တဲ့လား ..”
ရီယြမ္က ထိုသိုင္းပညာမ်ိဳးကို တစ္ခါမွ မၾကားဖူးခဲ့ေပ။ လူတစ္ေယာက္ကို မီတာတစ္ရာအကြာအေဝးအတြင္းမွ သတ္နိုင္ဖို့ဆိုျခင္းက လုံးဝမလြယ္ကူေပ။
