အခန္း ၂၄၀
“မွတ္တမ္းတင္ ေမွာ္အစီအရင္”
ပရိတ္သတ္မ်ား၏ အံ့အားသင့္ေနေသာ မ်က္ဝန္းမ်ားေအာက္မွ ရီယြမ္က စင္ၿမင့္ေပၚမွ ဆင္းလာခဲ့လုိက္သည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ တိုးေဖ်ာ့ေသာ အသံတစ္ခုက စင္ၿမင့္ေပၚမွ ထြက္ေပၚလာခဲ့သည္။
“ရီ … ရီယြမ္ …”
ရီယြမ္က တုန္႕ခနဲ ရပ္ကာ အေနာက္သို႕လွည့္ၾကည့္လိုက္သည္။ အသံပိုင္ရွင္ကား ယန္ကုပင္ ၿဖစ္သည္။ ရီယြမ္၏ ဓါးေမာ့က သူ၏ရင္ဘတ္ကို ဟက္တက္ခြဲလုနီးပါး ၿဖစ္သြားခဲ့ေသာေၾကာင့္ အသက္ကိုခက္ခက္ခဲခဲရွဳေနရကာ အသံအက်ယ္ၾကီး မေၿပာႏိုင္ေခ်။
“အဲဒီ … သိုင္းကြက္ .. ကို မင္းဘယ္ကေနသင္ခဲ့တာလဲ” .. ယန္ကုက ထိုစကားမ်ားကို ခက္ခက္ခဲခဲေၿပာလိုက္ရသည္။ သမားေတာ္မ်ားက စကားမေၿပာရန္ အၾကံေပးထားေသာ္လည္း ယန္ကုက မသိက်ိဳးႏြံၿပဳလိုက္သည္။
လြန္ခဲ့တဲ့ ရက္အနည္းငယ္က အၾကီးအကဲတစ္ေယာက္ ငါ့ကို တစ္ေနရာေခၚသြားၿပီး သင္ေပးခဲ့တာ ရီယြမ္က အဓိကအခ်က္ကုိ ဖံုးကြယ္ၿပီး ၿပန္ေၿပာလိုက္သည္။ အုတ္ဂူေဟာင္း၏ အေၾကာင္းကိုေတာ့ သူထိန္ခ်န္ထားခဲ့သည္။
“လြန္ခဲ့တဲ့ ရက္အနည္းငယ္က … ဟုတ္လား” … ယန္ကုက လြန္ခဲ့ေသာ ရက္အနည္းငယ္အတြင္း ရီယြမ္ ရုတ္တရက္ ေပ်ာက္ဆံုးသြားခဲ့သည္ကို ၿပန္အမွတ္ရသြားသည္။ ယန္ကုက မခ်ိၿပံဳး ၿပံဳးလိုက္ၿပီးေနာက္ … “အင္း … ငါသိၿပီး … မင္းေပ်ာက္သြားတာ ဓါးေမာ့သိုင္း သြားသင္ေနတာကိုး”
ထိုကဲ့သို႕ေသာ ေၾကာက္မက္ဖြယ္ရာ ၿပင္းထန္အားေကာင္းလွေသာ ဓါးခ်က္ကို သင္ယူရန္အတြက္ ရက္အနည္းငယ္သာ ၾကာၿမင့္သည္တဲ့လား …
လံုးဝမေတြးရဲစရာပင္ ၿဖစ္သည္။
“အဲဒီ သိုင္းကြက္နာမည္က ဘာလဲ” … ယန္ကုက ထပ္ေမးလိုက္ၿပန္သည္။ ရီယြမ္က ထိုဓါးခ်က္ကိုအသံုးၿပဳခဲ့စဥ္က သိုင္းကြက္နာမည္ကို မဟစ္ေၾကြးခဲ့ေပ။
ရီယြမ္က အနည္းငယ္ ေတြေဝေနၿပီးမွ … “အာဏာအလြန္ …”
ထိုစာသားက ရီယြမ္သံုးလိုက္ေသာ သိုင္းကြက္နာမည္ပင္ ၿဖစ္သည္။ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ထိုသိုင္းကြက္ကို ဓါးေမာ့တရား ၃၂ပါးထဲမွ သိုင္းစ်ာန္မ်ားၿဖင့္ ရယူဖန္တီးထားၿခင္း ၿဖစ္သည္။
