To love a star

Chapter 21

Natasha "nati" Simeon Pov

"Beb malapit naba?" Asked Rain na kanina pa hindi mapakali at padungaw-dungaw sa bintana ng sasakyan.

"We're almost there babe, don't worry" i grab her hands and kiss it, and tingin ulit ako sa driveway.

Rain is feeling nervous, halata naman sakanya.. pero kung ninenerbyos siya, mas hindi ko rin maintindihan ang feelings ko, for how many years na hindi kami nagkita ni mama,
And i really don't know if how or where will i start, ni hindi ko rin alam Kung magiging katulad parin ba ng dati? I just hope na magiging maganda ang pagkikita namin ulit with Rain.

Medyo lalo akong kinabahan ng malagpasan na namin ang arko ng Olongapo.

From there almost 25mins pa bago namin narating ang hacienda na tinitirhan nina mama kasama ni tito Reynaldo, yung father ng step brother kong si Rafael na nakilala ni Rain sa mini concert namin sa Japan.

Ang tagal na panahon narin na hindi ako nakapasyal dito, marami naring mga pagbabago simula nung huli akong magpunta.

Pinagbuksan agad ako ng guard ng hacienda nina Tito Reynaldo ng makilala ako. At almost 2minutes drive pa hanggang marating namin ang pinaka main villa house.

"Wow! Ang lawak ng hacienda at ng mansion niyo ah!" Rain said amused.

"Bahay nila, hindi ko bahay to." I said and pinark muna ang sasakyan ko sa parking area, nagmadali akong lumabas ng sasakyan at pinagbuksan ko ng pinto ang mahal kong reyna.
"Shall we?" I asked Rain and yumuko ako at inalalayan siyang makababa, Nag smile lang siya sakin, halatang kinikilig nanaman.

After that pinagbuksan agad kami ng pinto ng mga maids ng makilala ako.

"Ma'am yumiko, ikaw na po ba yan? Naku ibang-iba ka talaga sa personal, mas lalo kang maganda!" Sabi ni manang Jona yung mayordoma dito "tawagin ko lang ang mommy mo, tiyak matutuwa siya sa pagdating nyo.." and she smiled also to Rain,At minuwestruhan kami na sa living area muna maghintay,

si mama ang nag decide na gamitin ang original birth name namin ng mapangasawa si tito Reynaldo. Kaya ganun ang tawag nila samin magkapatid.

Kabang-kaba talaga ako, grabeng talon ng puso ko sa kaba, mixed emotions kunbaga.

"Beb? Ok kalang?" Hinawakan Ng magkabilang pisngi ko ni Rain, nag-aalala rin siya sa mga kinikilos ko siguro.

"Im ok—" natigil ang paguusap
Namin ni Rain when i heard a familiar voice behind me.

"Anak? Yumiko anak? Ikaw naba yan?" Tumayo agad ako at humarap sa kanya.

"Ma.." i said in a husky low voice, ewan ko ba pero parang bigla akong nag-alanganin na tawagan siya.baka hindi nalang ako sanay.

"Anak!" Lumapit siya sakin at yumakap ng mahigpit "pasensya na talaga anak ah." Then suddenly i felt a warm tears on my shoulder umiiyak Si mama "sorry talaga sa lahat sa mga pagkukulang ko sayo." Kumalas siya sa higpit ng pagkakayakap sa akin and hold my both shoulder, she look at me, she look at my face, that as if she was memorizing it. "Ganda-ganda mo anak" she smile while crying, and napatingin sa gawi ni Rain "ka-kaibigan mo?"She asked while wiping her tears, at ngumiti si mama.

Tumingin din ako sa gawi ni Rain and umiling ako kay mama "girlfriend ko po" i said proudly.

"Girlfriend?" Mama asked and medyo kumunot pa ang noo, siguro hindi agad nag si-sink in sakanya ang sinabi ko.